สวัสดีค่ะทุกคน ช่วยเราตัดสินใจช่วยเราคิดหาทางออกทีค่ะ
ย้อนไป9 ปีก่อนมีเราแฟนที่คบกันมา 1 ปีและพลาดท้องมีลูกกับเขา แต่เลิกกันก่อนที่จะคลอดน้อง ใช้คำว่าระหองระแหงดีกว่าค่ะ มีแวะเวียนมาหาบ้างแต่ไม่ใช่ในสถานะคนรักหรือสามีภรรยา จนสุดท้ายห่างกันไปแบบตัดขาดในช่วงที่ลูกอายุ 1 ขวบ มีแวะเวียนมาหาลูกบ้างกับทางฝ่ายปู่ย่า นานๆครั้ง จนเมื่อ 2 ปีก่อน เรามีโอกาสได้กลับมาคุย ปรับความเข้าใจและเริ่มต้นคบกันใหม่ แต่ปัญหามันอยู่ที่ตรงนี้แหละ เราอยู่คนเดียวมาตลอดทำงานและเลี้ยงลูกของเราเองโดยมีพ่อแม่ฝั่งเราเป็นคนซัพพอร์ต ดูแลตัวเองและลูกได้ดีมาตลอด แต่ตอนนี้กลายเป็น แฟนกำลังเริ่มต้นทำงานเพิ่งเริ่มต้นกับชีวิตในขณะที่เรา ชีวิตค่อนข้างเป็นระบบระเบียบเรียบร้อยดีแล้ว กลายเป็นเราต้องมาเจอความหยุงเหยิงจากความวุ่นวายของแฟน ที่นอกจากจะไม่สามารถซัพพอร์ตอะไรเราได้แล้ว ยังเหมือนจะเพิ่มภาระให้แล้วเราอีกด้วย ไม่ว่าจเป็นผ้าที่เราต้องซักตากเพิ่มขึ้น อาหารที่ต้องมาเตรียมให้เขากินหลังเลิกงาน(ตัวเรากินข้าวแค่วันละมื้อ ปกติจะทำของแค่ของลูก) กับการยืมเงินเราอยู่ตลอด จนกลายครั้งเราคิดว่า เราจะพยายามมีเขาให้เหนื่อยทำไม แต่อีกใจนึงก็คิดว่าอดทนไปวันนึงมันจะมีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่และที่เคยเป็น มันตีกันในหัวไปมดว่าเราควรจะหยุดรอวันที่ยังไม่มาถึง หรืออดทนรออนาคตที่ดีกว่า(หรือเปล่า)
จะเอายังไงต่อ กับคำว่าครอบครัวดีคะ
ย้อนไป9 ปีก่อนมีเราแฟนที่คบกันมา 1 ปีและพลาดท้องมีลูกกับเขา แต่เลิกกันก่อนที่จะคลอดน้อง ใช้คำว่าระหองระแหงดีกว่าค่ะ มีแวะเวียนมาหาบ้างแต่ไม่ใช่ในสถานะคนรักหรือสามีภรรยา จนสุดท้ายห่างกันไปแบบตัดขาดในช่วงที่ลูกอายุ 1 ขวบ มีแวะเวียนมาหาลูกบ้างกับทางฝ่ายปู่ย่า นานๆครั้ง จนเมื่อ 2 ปีก่อน เรามีโอกาสได้กลับมาคุย ปรับความเข้าใจและเริ่มต้นคบกันใหม่ แต่ปัญหามันอยู่ที่ตรงนี้แหละ เราอยู่คนเดียวมาตลอดทำงานและเลี้ยงลูกของเราเองโดยมีพ่อแม่ฝั่งเราเป็นคนซัพพอร์ต ดูแลตัวเองและลูกได้ดีมาตลอด แต่ตอนนี้กลายเป็น แฟนกำลังเริ่มต้นทำงานเพิ่งเริ่มต้นกับชีวิตในขณะที่เรา ชีวิตค่อนข้างเป็นระบบระเบียบเรียบร้อยดีแล้ว กลายเป็นเราต้องมาเจอความหยุงเหยิงจากความวุ่นวายของแฟน ที่นอกจากจะไม่สามารถซัพพอร์ตอะไรเราได้แล้ว ยังเหมือนจะเพิ่มภาระให้แล้วเราอีกด้วย ไม่ว่าจเป็นผ้าที่เราต้องซักตากเพิ่มขึ้น อาหารที่ต้องมาเตรียมให้เขากินหลังเลิกงาน(ตัวเรากินข้าวแค่วันละมื้อ ปกติจะทำของแค่ของลูก) กับการยืมเงินเราอยู่ตลอด จนกลายครั้งเราคิดว่า เราจะพยายามมีเขาให้เหนื่อยทำไม แต่อีกใจนึงก็คิดว่าอดทนไปวันนึงมันจะมีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่และที่เคยเป็น มันตีกันในหัวไปมดว่าเราควรจะหยุดรอวันที่ยังไม่มาถึง หรืออดทนรออนาคตที่ดีกว่า(หรือเปล่า)