“หนฺท ทานิ ภิกฺขเว อามนฺตยามิ โว วยธมฺมา สงฺขารา อปฺปมาเทน สมฺปาเทถ  
ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้เราผู้ตถาคตจักเตือนท่านทั้งหลายให้รู้ว่า สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา
ท่านทั้งหลายจงยังกิจทั้งปวงอันเป็นประโยชน์ตนและประโยชน์ผู้อื่นให้บริบูรณ์ด้วยความไม่ประมาทเถิด”

คืนวันไม่อาจยั้ง        หยุดกาล
มีแต่หมุนคืบคลาน    รุดหน้า
อดีตเมื่อวันวาน        ผันผ่าน ไปนา
สุดที่ใครจักคว้า       ไขว่ยื้อคืนหวน

อนาคตไป่รู้             ใดเลย 
ดีแย่เจ็บทุกข์เฉย      สุขเศร้า
ผลเกิดแต่เหตุเคย     ทำก่อ
เป็นวิบากกรรมเฝ้า    ติดค้างตามมา

เวลาขณะนี้               สำคัญ
กายบ่เจ็บหนักกัน      จิตตั้ง
มีเวทนาขันธ์             จงอย่า ปรุงนา
สติประคองรั้ง           ฝึกทั้งภาวนา