ผมมีแนวคิดที่อยากลองทำอะไรหลายๆอย่าง
แต่..ไม่ได้มีเงินทุนมากพอ
ผมไม่รู้ว่าครอบครัวอื่นพ่อแม่เขาสนับสนุนแบบไหนเขาจะออกงบให้เริ่มลงทุนแล้วค่อยคืนเขาทีหลังหรือเปล่า
แต่ครอบครัวผมไม่ให้ทำแยกคับบอกให้มันเป็นกองกลางไม่ว่าลงทุนลงแรงแค่ไหนก็เป็นกองกลางถ้าเขาให้วันละ 300 ก็ต้องเอาวันละ 300 บาทประมาณนี้ค่ะซึ่งผมเพิ่งทะเลาะกับแม่มาเพราะเรื่องนี้
แล้วแม่บอกว่าผมเป็นคนเห็นแก่ตัว
ผมเห็นครอบครัวอื่นพ่อแม่ให้เงินสนับสนุนลงทุนให้ลูกได้
ควรทำไงดีคับ พอกลายเป็นของส่วนรวมแล้วได้เงินแค่นี้ผมรู้สึกว่าไม่มีแรงจะทำเลยคับ
ถ้าได้ 300 ก็อยากทำงานแค่ให้พอค่าเงิน 300 บาทแต่จะทิ้งที่เหลือให้แม่ทำก็ไม่ได้ ผมรู้ว่ามันอาจจะดูเห็นแก่ตัวแต่ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผมลองทำเป็นของตัวเองไม่ได้ทั้งๆที่อายุจะ 30 แล้ว จะให้รับเงินเดือนวันละ 300 บาทไปตลอดหรอทั้งๆที่ผมเป็นคนสั่งซื้อของทุกอย่างมาเรารู้ต้นทุนเรารู้กำไร ทำไมถึงขอทำแยกไม่ได้ แล้วค่อยเอาเงินกำไรมาช่วยครอบครัวอีกทีนึงแต่แค่อยากให้มันเป็นสัดเป็นส่วนมากขึ้น ผมกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว...
ครอบครัวเราเพิ่งสูญเสียพ่อไป ผมเข้าใจว่าแม่อาจจะรู้สึกเหมือนต้องแบกภาระหลายๆอย่าง ปกติก็ช่วยงานที่บ้านได้วันละ 250 บาทไม่ได้ไปสมัครงานที่อื่นหลังจากจบ เห็นเพื่อนๆได้เที่ยวคาเฟ่เที่ยวอะไรผมก็อยากไปบ้างนะ แต่คิดว่าไม่เป็นไร ช่วยที่บ้านเพราะยังต้องช่วยส่งน้องเรียนอีกหลายคนผมไม่เคยมีปัญหากับเรื่องนี้เลย พออยากลองทำเองผมกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวไปเลย ไม่รู้ว่าควรรู้สึกไงแต่ตอนนี้ขี้เกียจมากๆรู้สึกว่าทำไปได้แค่นี้ไม่รู้จะทำไปทำไม เสียเวลาไป 3 ชั่วโมงในงานเสริมที่กำลังจะเริ่มทำจะให้เงินแค่ 100 บาทชั่วโมงละ 30 ท้อเลยครับ
อยากทำกิจการแยกแต่พ่อแม่ให้ทำแบบร่วมกัน
แต่..ไม่ได้มีเงินทุนมากพอ
ผมไม่รู้ว่าครอบครัวอื่นพ่อแม่เขาสนับสนุนแบบไหนเขาจะออกงบให้เริ่มลงทุนแล้วค่อยคืนเขาทีหลังหรือเปล่า
แต่ครอบครัวผมไม่ให้ทำแยกคับบอกให้มันเป็นกองกลางไม่ว่าลงทุนลงแรงแค่ไหนก็เป็นกองกลางถ้าเขาให้วันละ 300 ก็ต้องเอาวันละ 300 บาทประมาณนี้ค่ะซึ่งผมเพิ่งทะเลาะกับแม่มาเพราะเรื่องนี้
แล้วแม่บอกว่าผมเป็นคนเห็นแก่ตัว
ผมเห็นครอบครัวอื่นพ่อแม่ให้เงินสนับสนุนลงทุนให้ลูกได้
ควรทำไงดีคับ พอกลายเป็นของส่วนรวมแล้วได้เงินแค่นี้ผมรู้สึกว่าไม่มีแรงจะทำเลยคับ
ถ้าได้ 300 ก็อยากทำงานแค่ให้พอค่าเงิน 300 บาทแต่จะทิ้งที่เหลือให้แม่ทำก็ไม่ได้ ผมรู้ว่ามันอาจจะดูเห็นแก่ตัวแต่ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมผมลองทำเป็นของตัวเองไม่ได้ทั้งๆที่อายุจะ 30 แล้ว จะให้รับเงินเดือนวันละ 300 บาทไปตลอดหรอทั้งๆที่ผมเป็นคนสั่งซื้อของทุกอย่างมาเรารู้ต้นทุนเรารู้กำไร ทำไมถึงขอทำแยกไม่ได้ แล้วค่อยเอาเงินกำไรมาช่วยครอบครัวอีกทีนึงแต่แค่อยากให้มันเป็นสัดเป็นส่วนมากขึ้น ผมกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว...
ครอบครัวเราเพิ่งสูญเสียพ่อไป ผมเข้าใจว่าแม่อาจจะรู้สึกเหมือนต้องแบกภาระหลายๆอย่าง ปกติก็ช่วยงานที่บ้านได้วันละ 250 บาทไม่ได้ไปสมัครงานที่อื่นหลังจากจบ เห็นเพื่อนๆได้เที่ยวคาเฟ่เที่ยวอะไรผมก็อยากไปบ้างนะ แต่คิดว่าไม่เป็นไร ช่วยที่บ้านเพราะยังต้องช่วยส่งน้องเรียนอีกหลายคนผมไม่เคยมีปัญหากับเรื่องนี้เลย พออยากลองทำเองผมกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวไปเลย ไม่รู้ว่าควรรู้สึกไงแต่ตอนนี้ขี้เกียจมากๆรู้สึกว่าทำไปได้แค่นี้ไม่รู้จะทำไปทำไม เสียเวลาไป 3 ชั่วโมงในงานเสริมที่กำลังจะเริ่มทำจะให้เงินแค่ 100 บาทชั่วโมงละ 30 ท้อเลยครับ