คือผมเป็นมาสัก2-3เดือนละครับคือช่วงเศร้าพักเที่ยงของผมก็อยู่กับสังคมในโรงเรียนก็ไม่มีเรื่องอะไรในหัวแบบสนุกสนานกับมันมากๆจนลืมไปซะทุกอย่างแต่พออยู่กับตัวเองดันเศร้าร้องให้บ่อยๆด่อยค่าตัวเองคิดถึงอดีคแล้วก็แบบว่าเราทำอะไรพลาดไปเยอะเลยมันเป็นแบบนี้แทบทุกคืนเลยเลยครับผมควรทำยังไงสภาพสังคมตอนนิผมก็ยาำแย่สุดๆแทบไม่เหลือไครเลบ
ตอนอยู่กับสังคมก็ปกติแต่พออยู่ในบ้านอยู่กับตัวเองกับดิ่งบ่อยๆ
คือผมเป็นมาสัก2-3เดือนละครับคือช่วงเศร้าพักเที่ยงของผมก็อยู่กับสังคมในโรงเรียนก็ไม่มีเรื่องอะไรในหัวแบบสนุกสนานกับมันมากๆจนลืมไปซะทุกอย่างแต่พออยู่กับตัวเองดันเศร้าร้องให้บ่อยๆด่อยค่าตัวเองคิดถึงอดีคแล้วก็แบบว่าเราทำอะไรพลาดไปเยอะเลยมันเป็นแบบนี้แทบทุกคืนเลยเลยครับผมควรทำยังไงสภาพสังคมตอนนิผมก็ยาำแย่สุดๆแทบไม่เหลือไครเลบ