วิธีการรับมือจากคนเป็นซึมเศร้า

น้องสาวเป็นซึมเศร้าค่ะ เห็นอะไรก็หดหู่ โทษตัวเอง ยอมรับสภาพแวดล้อมไม่ได้ บ่นว่าสะไภ้ไม่ทำอะไร กิน นอน แล้วเบียดเบียนที่บ้าน (น้องสาวเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด) ลูกชายก็คอยต่อว่าแฟนให้ แต่ไม่มีอะไรดีขึ้น 

น้องโทรมาปรับทุกข์ค่ะ แต่ไม่ได้ให้ลูกชายกับสะไภ้ย้ายออก เพราะเป็นห่วงลูกชาย 2 คนนี้เคยเลิกกันไปแล้วค่ะ ผญ.ไปมีใหม่ แล้วกลับมาอีก เหตุผลที่บอกว่าไม่ให้ลูกชายย้ายออกไป เพราะกลัวว่าลูกจะกลับไปย่ำแย่เหมือนเมื่อก่อน ตอนที่เลิกกันกลับมาอยู่กับแม่ก็ดีขึ้น แต่ผญ.คนนี้กลับมาอีกแล้ว

เราคนฟัง ก็ไม่รู้จะทำยังไง บอกให้เปิดใจคุยกัน ถ้าไม่ไหวก็ให้ลูกออกไปตั้งหลักข้างนอกก่อนไหม ก็ไม่เอา 
เราเป็นคนพูดตรงค่ะ สำหรับเรา ถ้ามันไม่โอเคกับสภาพจิตใจ และลูกสาวคนเล็ก (น้องสาวยังมีลูกเล็ก 13 ปี อีกคน) ก็ให้คนโตออกไปมีครอบครัวข้างนอก ลำบากยังไง ตอนไหน ค่อยยื่นมือช่วยเหลือ

พูดออกไปก็เหมือนไม่ฟังค่ะ ระบายไปร้องไห้ไป ในเฟสบุ๊ก ก็โพสต์อะไรที่มันตอกย้ำจิตใจ อยู่ตลอด บอกให้เลิกอ่านของพวกนี้ มันเป็นการตอกย้ำตัวเอง ก็ไม่ยอม 

เราไม่รู้จะพูดยังไงค่ะ กลัวพูดแรงไป เดี๋ยวมีปัญหาขึ้นมา ตอนนี้ระแวงเองแล้วค่ะ กลัวน้องโทรมาปรับทุกข์ (ทุกข์ที่ไม่ยอมฟังคำแนะนำ) เราไม่รู้จะรับมือยังไง ไม่ใช่ว่าไม่อยากรับฟังนะคะ แต่มันมีคำว่า "ซึมเศร้า" ขึ้นมา เราก็กดดันเหมือนกันค่ะ ปัญหาครอบครัวเราก็มี จริง ๆ แล้วมีกันทุกบ้าน เรารับฟังได้นะคะ แต่ติดคำว่า "ซึมเศร้า" นี่แหละค่ะ เราไม่รู้เลยว่าคำพูดที่เราปลอบไป หรือแนะนำไป (ทำหรือไม่ทำ เราไม่ได้หวัง) มันจะไปกระทบจิตใจเค้าไปอีกรึเปล่า

น้องสาวบอกว่า อยุ่คนเดียวแล้วรู้สึกแย่ ต้องหาคนคุยด้วย เลยนึกถึงเราค่ะ เค้าบอกว่า ถ้าอยู่คนเดียวแบบนี้ต่อไป กลัวรับมือตัวเองไม่ไหว เราก็ไม่อยากบอกออกไปค่ะว่า ตอนนี้เราก็ไม่ไหวเหมือนกัน