เเบบนี้เราปกติหรือเปล่าคะ

ตอนอยู่ที่ทำงาน ก็มีเฮฮา ชวนลูกค้าคุยได้ปกติ เเต่พอกลับมาอยู่บ้าน มีความรู้สึกไม่อยากคุยกับใครเลย พอคุยปรึกษาอะไรกับคนที่บ้านก็เป็นว่า ความคิดไม่ตรงกัน เราก็เลยตัดปัญหาไม่พูดคุยด้วย บางครั้งมีคนมาบ้านก็ไม่อยากออกไปเจอ มันอึดอัด
เราจะรีบเข้าห้องนอนเลย บางทีมีสายโทรเข้ามือถือของคนในบ้าน เเล้วเขาวางทิ้งไว้ ไม่มีคนรับ
เราก็ไม่อยากรับให้ รู้สึกไม่อยากคุย  ออกไปเที่ยวไหนเป็นเวลานานๆ  2-3 วันเเรกสนุกอยู่ เเต่หลังๆเริ่มหมดเเรง อยากกลับ
ไม่เอ็นจอย หมดพลัง อยากกลับไปอยู่ในห้องเงียบๆ

เราไม่ชอบออกมานอกห้อง เวลามีพ่อเเม่อยู่ เหมือนโดนมองอยู่ตลอด อึดอัดมาก  เวลาออกจากห้องก็จะถือมือถือไปด้วย
ใส่หูฟัง  ทำเหมือนไม่ใส่ใจรอบข้าง เราทำเเบบนี้บ่อย ทั้งตอนทำงานบ้าน กินข้าว หรือนั่งอยู่ข้างนอก จะดูมือถือ หรือเสียบหูฟังฟังเพลงตลอด เพราะมันทำให้เราไม่อึดอัด เเต่ทะเลาะกับเเม่บ่อยมากๆ เรื่องนี้ อธิบายไปเขาก็ไม่เข้าใจ เดี๋ยวนี้เลยเหมือนเขาก็ปล่อย ต่างคนต่างอยู่ เเต่รับรู้ได้ว่าเขาไม่สบายใจ

บางทีเราสามารถนอนอยู่ในห้องได้เป็นวันๆ เล่นมือถือ ข้ามกิน 1 มื้อ ไม่ออกไปไหน  เมื่อก่อนเป็นเเบบนี้บ่อย เเต่ก็เพลาๆลงเเล้ว
เราจบ ม.6  มา 2 ปีเเล้ว ไม่ได้เรียนต่อ ที่บ้านไม่มีกำลังส่ง
งานก็เคยไปทำ บางงานได้ 1 เดือนออก เปลี่ยนงานมา 3-4 งาน
ส่วนมากทำได้ 1 เดือนออก
( เเต่ตอนทำงาน เราไม่ติดมือถือเลย เเทบไม่เตะ ไม่มีความรู้สึกอยากเล่น เเต่ส่วนมากที่ออกมีความรู้สึกว่าหมดไฟ  ในการทำงาน ทำเเล้วเหนื่อยใจ งานไม่ใช่เเนวตัวเอง เจองานล่าสุดก็เข้ากับตัวเองดี เเต่เขาให้ออกก่อนซะงั้น ตอนนี้เลยกลับมาอยู่บ้านเฉยๆ )

เเม่บอก เราใช้ชีวิตเเบบนี้ไม่ปกติ เขาบอกว่า ต้องหาหมอ
เราเป็นอะไรหรอคะ