เหตุผลที่ตั้งกระทู้นี้มาเพื่อเตือนสติคนที่กำลังจะรักษามะเร็งเต้านมด้วยแพทย์ทางเลือก ตามประสบการณ์ส่วนตัวของตัวเอง
เเม่เราตรวจเจอว่าเป็นมะเร็งตั้งเเต่ปี66 เเละไม่ยอมเข้ารับการรักษาไม่ว่าคนในครอบครัวหรือหมอจะพูดโน้มน้าวเเค่ไหนก็เซย์โน เเม่เราตัดสินใจกินยาที่เขาว่าดี อยากจะบอกว่าลองมาทุกตัวจริงๆ หมอทั้ง2ส. ซซม. ยาตัวย่อพ. เเละอื่นๆ ซึ่งพูดให้เเม่เข้ารับการรักษาตลอด เเต่ครอบครัวฝั่งเเม่ตายเพราะมะเร็งกันหมดทั้งที่เข้ารับการรักษาตาม โปรโตคอล ทุกอย่าง เเม่เลยกลัวมากๆ ปลอบก็เเล้ว ให้กำลังใจก็เเล้ว ดุก็เเล้ว
มาต้นเดือนนี้เเม่ตัดสินใจมาผ่าตัดตัดเต้านมนมเพราะเลือดออก เจ็บเเผลมาก หมอได้ผ่าตัดเเละตรวจชิ้นเนื้อพบว่าเป็นมะเร็งที่ไม่ดุเลยไม่ได้มีการเเพร่กระจายมาก (กระจายไปที่ต่อมหมวกไต)เเต่ตามคาดว่าเป็นระยะที่4เเล้วค่ะ เราร้องไห้ทุกวันโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองที่ไม่สามารถพาเเม่ไปหาหมอตั้งเเต่ปีก่อนได้ ดิ่งมากๆมาหลายวัน พยายามร้องไห้ไม่ให้เเม่เห็น เเล้วเข้มเเข็ง พยายามเข้าใจคุณเเม่ให้มากๆค่ะ
หมอให้เเผนการรักษาคร่าวๆคือให้กินยาพุ่งเป้าเป็นเวลา10เดือน อาจจะควบคู่ไหม ต้องไปให้หมอพิจารณาอีกที
เเต่ตอนนี้เเม่กำลังใจดีค่ะ กำลังจะทำการรักษาต่อ พึ่งตาสว่าง ลืมตาอ้าปากได้ ตอนที่สายไปเเล้ว ก็ว่าได้ค่ะ
จึงอยากเป็นอีกหนึ่งเสียงบอกคนที่กำลังตัดสินใจไม่รักษาต่อ กลัวเคมีบำบัด กลัวว่าจะตายเพราะผลข้างเคียงของคีโม
กลัวได้ค่ะ(เลือกระหว่างมีโอกาสหายหรือจะใช้ชีวิตกับการรักษาไปเรื่อยๆเเบบไม่มีมีอะไรยืนยันเลยว่าจะหายไหม)
การสู้กับมันตั้งเเต่เนิ่นๆมีโอกาสสูงที่จะรักษาให้หายขาดใช้ชีวิตกับคนที่เรารัก ครอบครัวไปได้นานๆ มองดูลูกๆหลานๆใช้ชีวิตได้อย่างมีคุณภาพไปได้อีกนาน เชื่อเถอะค่ะถ้าคุณมาอยู่ในจุดๆที่ทำอะไรไม่ได้เเล้ว ไม่สามารถหรือเเทบไม่มีโอกาสรักษาให้หายขาดเเล้ว คุณจะรู้สึกเสียดายโอกาสเเละเวลาที่ผ่านไปมากไปค่ะ
สุดท้ายนี้เราตั้งกระทู้เพื่ออัพเดตเรื่องราวเเม่ของเรากับการรักษา'มะเร็งเต้านมระยะที่4' ด้วยค่ะ เผื่อใครมีประสบการณ์คล้ายๆกัน
ปล.หมอทุกคนอยากให้คนไข้หายกันทั้งนั้น เรื่องอุตสาหกรรมยาอะไรตัดทิ้งไปเถอะค่ะ ขนาดหมอที่เป็นมะเร็งเขายังเลือกรักษาคีโม ฉายเเสงกันเลยค่ะ เชื่อในสิ่งที่มีข้อพิสูจน์ มีงานรองรับ เราเองก็ไม่อยากเห็นคนที่เลือกรักษา
เเพทย์ทางเลือกเป็นอันดับเเรก ถ้าอยากรักษาจริงๆพิจารณาเป็นอันดับสุดท้ายเถอะค่ะ
(เราเล่าจากประสบการณ์ส่วนตัวของจขกท.เท่านั้น!! หวังดีเเละอยากเตือนคนที่เลือกรักษาเฉพาะเเพทย์ทางเลอกเพียงทางเดียว ถ้าไม่สบายใจอย่างน้อยไปหาหมอเพื่อปรึกษาว่าควรรักษาเเบบไหนก่อนเถอะค่ะ)
อยากแชร์ประสบการณ์รักษามะเร็งด้วยเเพทย์ทางเลือกของเเม่(ตามความเป็นจริงค่ะ)
เเม่เราตรวจเจอว่าเป็นมะเร็งตั้งเเต่ปี66 เเละไม่ยอมเข้ารับการรักษาไม่ว่าคนในครอบครัวหรือหมอจะพูดโน้มน้าวเเค่ไหนก็เซย์โน เเม่เราตัดสินใจกินยาที่เขาว่าดี อยากจะบอกว่าลองมาทุกตัวจริงๆ หมอทั้ง2ส. ซซม. ยาตัวย่อพ. เเละอื่นๆ ซึ่งพูดให้เเม่เข้ารับการรักษาตลอด เเต่ครอบครัวฝั่งเเม่ตายเพราะมะเร็งกันหมดทั้งที่เข้ารับการรักษาตาม โปรโตคอล ทุกอย่าง เเม่เลยกลัวมากๆ ปลอบก็เเล้ว ให้กำลังใจก็เเล้ว ดุก็เเล้ว
มาต้นเดือนนี้เเม่ตัดสินใจมาผ่าตัดตัดเต้านมนมเพราะเลือดออก เจ็บเเผลมาก หมอได้ผ่าตัดเเละตรวจชิ้นเนื้อพบว่าเป็นมะเร็งที่ไม่ดุเลยไม่ได้มีการเเพร่กระจายมาก (กระจายไปที่ต่อมหมวกไต)เเต่ตามคาดว่าเป็นระยะที่4เเล้วค่ะ เราร้องไห้ทุกวันโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองที่ไม่สามารถพาเเม่ไปหาหมอตั้งเเต่ปีก่อนได้ ดิ่งมากๆมาหลายวัน พยายามร้องไห้ไม่ให้เเม่เห็น เเล้วเข้มเเข็ง พยายามเข้าใจคุณเเม่ให้มากๆค่ะ
หมอให้เเผนการรักษาคร่าวๆคือให้กินยาพุ่งเป้าเป็นเวลา10เดือน อาจจะควบคู่ไหม ต้องไปให้หมอพิจารณาอีกที
เเต่ตอนนี้เเม่กำลังใจดีค่ะ กำลังจะทำการรักษาต่อ พึ่งตาสว่าง ลืมตาอ้าปากได้ ตอนที่สายไปเเล้ว ก็ว่าได้ค่ะ
จึงอยากเป็นอีกหนึ่งเสียงบอกคนที่กำลังตัดสินใจไม่รักษาต่อ กลัวเคมีบำบัด กลัวว่าจะตายเพราะผลข้างเคียงของคีโม
กลัวได้ค่ะ(เลือกระหว่างมีโอกาสหายหรือจะใช้ชีวิตกับการรักษาไปเรื่อยๆเเบบไม่มีมีอะไรยืนยันเลยว่าจะหายไหม)
การสู้กับมันตั้งเเต่เนิ่นๆมีโอกาสสูงที่จะรักษาให้หายขาดใช้ชีวิตกับคนที่เรารัก ครอบครัวไปได้นานๆ มองดูลูกๆหลานๆใช้ชีวิตได้อย่างมีคุณภาพไปได้อีกนาน เชื่อเถอะค่ะถ้าคุณมาอยู่ในจุดๆที่ทำอะไรไม่ได้เเล้ว ไม่สามารถหรือเเทบไม่มีโอกาสรักษาให้หายขาดเเล้ว คุณจะรู้สึกเสียดายโอกาสเเละเวลาที่ผ่านไปมากไปค่ะ
สุดท้ายนี้เราตั้งกระทู้เพื่ออัพเดตเรื่องราวเเม่ของเรากับการรักษา'มะเร็งเต้านมระยะที่4' ด้วยค่ะ เผื่อใครมีประสบการณ์คล้ายๆกัน
ปล.หมอทุกคนอยากให้คนไข้หายกันทั้งนั้น เรื่องอุตสาหกรรมยาอะไรตัดทิ้งไปเถอะค่ะ ขนาดหมอที่เป็นมะเร็งเขายังเลือกรักษาคีโม ฉายเเสงกันเลยค่ะ เชื่อในสิ่งที่มีข้อพิสูจน์ มีงานรองรับ เราเองก็ไม่อยากเห็นคนที่เลือกรักษา
เเพทย์ทางเลือกเป็นอันดับเเรก ถ้าอยากรักษาจริงๆพิจารณาเป็นอันดับสุดท้ายเถอะค่ะ
(เราเล่าจากประสบการณ์ส่วนตัวของจขกท.เท่านั้น!! หวังดีเเละอยากเตือนคนที่เลือกรักษาเฉพาะเเพทย์ทางเลอกเพียงทางเดียว ถ้าไม่สบายใจอย่างน้อยไปหาหมอเพื่อปรึกษาว่าควรรักษาเเบบไหนก่อนเถอะค่ะ)