ข้อสังเกตแรงงานเพื่อนบ้านหลั่งไหลเข้ามาทำงานบ้านเรา

บ้านผมในวัยเด็กเคยอยู่ที่สมุทรสาคร จะคุ้นเคยกับแรงงานเพื่อนบ้านพม่าเป็นอย่างดี แรงงานพม่าเริ่มเข้ามาไทยอย่างผิดกฏหมาย
มาตั้งแต่ราว 20 ปีที่แล้ว ผมจำได้ว่าแรงงานน้ำแข็งเริ่มเปลี่ยนจากคนอีสาน เป็นคนพม่ามาทำงานเมื่อปี 45
พม่าที่มาไทยในยุคนั้น มักจะเป็นกะเหรี่ยง เป็นพม่าที่มาจากเมืองติดชายแดนบ้านเราทางภาคเหนือ เขาจะบอกว่าเขาไม่ใช่พม่าและไม่ได้พูดภาษาพม่ากลาง
ปัจจุบันผมไม่ได้อยู่ที่สมุทรสาคร ผมมาอยู่ที่ปทุมธานี พม่าที่เข้ามาในปัจจุบันนี้ เป็นพม่าที่พูดภาษาพม่า เป็นคนที่มาจากภาคกลาง
และแทบไม่อยากเรียนรู้ภาษาไทย มีกลุ่มพม่าที่เข้ามาก่อนเป็นกลุ่มใหญ่ และพวกนี้เข้ามาถูกต้องตามกฏหมาย 
ผมถามว่ามาจากเมืองไหน มีคนนึงที่ผมถาม มาจากเมือง บาโก เป็นเมืองในภาคกลาง และเป็นคนพม่าที่พูดภาษาพม่ากลาง
ทำงานก่อสร้าง ได้เงินวันละ 400 บาท รวมที่พัก ที่พักห้องหนึ่งเขาจะอยู่กัน 4 คน ทำอาหารกินเอง เงินแทบทั้งหมดส่งกลับพม่า
อาหารพม่าที่ทำจะออกไปทางจีน+อินเดีย คนพม่าจะเข้าวัดเก่ง ที่สุด
ในละแวกที่ผมพักอยู่ไม่ได้มีแต่พม่า มีเขมรลองลงมา เขมรจะมีข้อสังเกตคือผิวจะคล้ำที่สุด เมื่อเทียบกับ 3 ชนชาติ 
เขมรจะมีอาหารการกินคล้ายคนไทยภาคกลาง เรามากที่สุด เขมรทำงานตลาดได้วันละ 500 
ลาว ดูเนียนไปกับคนไทยมากที่สุด โดยเฉพาะคนอีสาน ผิวจะขาวกว่า 3 เชื้อชาติที่ว่ามา คนลาวจะใช้เงินเก่งกว่าคนชาติอื่น
ผมลองสังเกตไปเดินห้างบ่อย ต่างจากพม่า
มาถึงตรงนี้ ผมกังวลว่าอนาคตแรงงานไทยจริงๆจะหางานยาก เพราะพวกเขาตอนนี้เข้ามาบ้านเรา เป็นแรงงานถูกกฏหมาย
เทคโนโลยี ทำให้เขาสามารถพูดคุยกับครอบครัวที่บ้านเกิด เปิดบัญชี ทำงานเก็บเงิน ส่งเงินเหมือนคนไทยเราได้ทุกอย่าง
แต่มีความต่างคือเขาอดทนกว่าเรา ทำงานอึดกว่า