คือเรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อวันศุกร์ เย็นๆ คือคุณยายมาที่บ้าน แล้วใกล้จะกลับแม่เลยถามว่า ให้ยายนอนด้วยได้รึป่าว เราเลยตอบไปว่าเราต้องการอยู่คนเดียว จากนั้นแม่ก็โกรธเรา เลยบอก งั้นแม่กับยายนอนห้องหนู เดี๋ยวหนูไปนอนกับพ่อเอง เเล้วแม่ก็ไม่คุยกับเรา
ทีนี้เราเครียดมากจนนอนไม่หลับ ก็เห็นว่าพ่ออกมานอนข้างนอก เราก็รู้เเล้วว่าแม่โกรธ แต่ดึกแล้วเราเลยนอนก่อน
เช้ามาก็โดนแม่บ่นค่ะ ก็บ่นเรื่องปกติ เราก็ลุกมาทำงานบ้านเหมือนปกติ แล้วแม่ก็เริ่มพูดใส่อารมณ์ แล้วมีคำนึงออกมาว่า เราเป็นเด็กมีปัญหาเรายืนชะงัก... หลังจากนั้นเราไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เราเลยเงียบ จากนั้นแม่ก็พูดถึงเรื่องที่แม่เคยทำให้ กลัวว่าเราจะโดนคนในหมู่บ้านนินทา แม่ก็จะแก้ต่างให้เพระาไม่เป็นความจริง เราก็เคยบอกแม่ค่ะว่าเราไม่เคยสนใจคำพูดคนพวกนั้น แม่ก็อย่าคิดมากแม่ไม่ได้ทำอะไรผิดคนพวกนั้นพูดไปเอง นั้นแหละค่ะ.
เเล้วเรื่องมาต่อคือหลังจากที่เรายืนนิ่งไปเพราะคำพูดแม่เราจะร้องไห้เรารู้สึกผิดมาก แต่การที่แม่พูดว่าเราเป็นเด็กมีปัญหามันก็ทำให้เราเจ็บเหมือนกัน จริงๆเเล้วมีครั้งนึงทะเลาะกัน แล้วเราพยายามจะบอกออกไปว่าสิ่งที่เราพูดไปไม่ได้สื่อไปในทางที่แม่เข้าใจแต่แม่ไม่ฟังค่ะ เราก็เลยเลือกที่จะเงียบมาตลอดครั้งนี้ก็ด้วย เเล้วแม่ก็เข้าห้องไปเก็บเสื้อผ้าเราก็รับรู้เเล้วว่าเขาจะออกจากบ้าน หนูก็อยากจะเข้าไปคุยให้มันแน่ชัดค่ะแต่ไม่กล้าพอ....
.....หนูควรทำยังไงดีคะ คือปกติแล้วแม่ก็ต้องส่งยายอยู่แล้วค่ะแล้วให้หนูอยู่บ้าน เดี๋ยวไม่กี่วันแม่ก็กลับ แต่ดูเหมือนแม่จะไม่กลับค่ะหลังจากเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น
หนูจะทำไงดีคะ แนะนำหนูด้วยค่ะ ในส่วนของหนูหนูยอมรับว่าผิด แต่หนูไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อดี
คือตอนนี้ แม่กำลังจะออกจากบ้านทำยังไงดีคะ
ทีนี้เราเครียดมากจนนอนไม่หลับ ก็เห็นว่าพ่ออกมานอนข้างนอก เราก็รู้เเล้วว่าแม่โกรธ แต่ดึกแล้วเราเลยนอนก่อน
เช้ามาก็โดนแม่บ่นค่ะ ก็บ่นเรื่องปกติ เราก็ลุกมาทำงานบ้านเหมือนปกติ แล้วแม่ก็เริ่มพูดใส่อารมณ์ แล้วมีคำนึงออกมาว่า เราเป็นเด็กมีปัญหาเรายืนชะงัก... หลังจากนั้นเราไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เราเลยเงียบ จากนั้นแม่ก็พูดถึงเรื่องที่แม่เคยทำให้ กลัวว่าเราจะโดนคนในหมู่บ้านนินทา แม่ก็จะแก้ต่างให้เพระาไม่เป็นความจริง เราก็เคยบอกแม่ค่ะว่าเราไม่เคยสนใจคำพูดคนพวกนั้น แม่ก็อย่าคิดมากแม่ไม่ได้ทำอะไรผิดคนพวกนั้นพูดไปเอง นั้นแหละค่ะ.
เเล้วเรื่องมาต่อคือหลังจากที่เรายืนนิ่งไปเพราะคำพูดแม่เราจะร้องไห้เรารู้สึกผิดมาก แต่การที่แม่พูดว่าเราเป็นเด็กมีปัญหามันก็ทำให้เราเจ็บเหมือนกัน จริงๆเเล้วมีครั้งนึงทะเลาะกัน แล้วเราพยายามจะบอกออกไปว่าสิ่งที่เราพูดไปไม่ได้สื่อไปในทางที่แม่เข้าใจแต่แม่ไม่ฟังค่ะ เราก็เลยเลือกที่จะเงียบมาตลอดครั้งนี้ก็ด้วย เเล้วแม่ก็เข้าห้องไปเก็บเสื้อผ้าเราก็รับรู้เเล้วว่าเขาจะออกจากบ้าน หนูก็อยากจะเข้าไปคุยให้มันแน่ชัดค่ะแต่ไม่กล้าพอ....
.....หนูควรทำยังไงดีคะ คือปกติแล้วแม่ก็ต้องส่งยายอยู่แล้วค่ะแล้วให้หนูอยู่บ้าน เดี๋ยวไม่กี่วันแม่ก็กลับ แต่ดูเหมือนแม่จะไม่กลับค่ะหลังจากเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น
หนูจะทำไงดีคะ แนะนำหนูด้วยค่ะ ในส่วนของหนูหนูยอมรับว่าผิด แต่หนูไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อดี