คิดยังไงกับแม่เราค่ะ ?

สวัสดีค่ะ เรื่องนี้ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะเข้าใจ

ซึ่งมีเรื่องอยากถามทุกคนค่ะ

เราเครียดเหมือนก็ เลยไปปรึกษาครูเขา เขาก็แนะนำ

พอขึ้นมัธยมปลายจะย้ายโรงเรียนไหมคะ ถ้าไม่ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แม้จะกินยาแล้วก็ไม่หายค่ะ เราเล่าเรื่องครอบครัวให้ฟังมากขึ้น แล้วครูก็ให้เหตุผลมาค่ะว่า ทั้งรร.ทั้งที่บ้าน ก็ แย่พอๆ กัน อยู่เขาเลยอยากให้เราไปเปิดโลกเรียนโรงเรียนประจำ ซึ่งก็ลดค่าใช้จ่าย ด้วย 

แล้วเราก็ลองนำมาถามแม่เราดูว่าแม่คิดว่าไง แม่ก็บอกว่า ไม่ให้ไป ไปเรียนที่อื่นจะทันเขาได้ไง ตื่นก็สาย ซึ่งแม่ก็ไม่เคยคิดเลยเหรอ ว่าเราอาจเปลี่ยนแปลงตัวเองก็ได้

ซึ่งเหตุการกิจกรรมต่างๆ เช่น สอนว่ายน้ำ ท่านยังไม่เคยให้เรา ไปฝึกว่ายน้ำเลย

รวมถึงเวลา ในการเที่ยวด้วย วัยรุ่นเขาก็อยากเที่ยวมั่ง เช่น เคาท์ดาวปีใหม่ แม่ยังไม่ให้เราไปเคาท์ดาวกับเพื่อน เพศเดียวกันเลย กลับบ้านก็ห้ามเกิน 18:00 

พอเลิกเรียนกลับมาบ้านทั้งวันพึ่งได้จับโทรศัพทย์ ก็ว่าเราเลย ว่าเราเป็นเด็กไม่ดี นิสัยเสีย ด่าว่าเรารีบๆหายสะ ลำบากแม่ ถามว่าแม่เคยให้กำลังใจมั้ยเคยนะ แต่คิดคนละขั่วเลย ท่านให้กำลังใจแบบ ต้องแข็งแกร่งสิ มาอ่อนปวกเปียกไม่ได้ ทั้งที่เราทำสุด ท่านก็ยังว่าเรา อีก พ่อเราก็อีกคน ชอบใช้อารมกับเรามาก เวลาโกรธ พ่อเราค่อนข้างตัวใหญ่ เราก็ต้องล็อคห้อง ทุกครั้งเลย เอาจริงนะ เรากลัวเรา ตายเพราะเขาหลาย

รอบละนะ ตอนแรกแม่ก็ชมต่อหน้าคนอื่นว่าเราเรียนดีก็จริง แต่พอกลับมาบ้าน ก็ด่าสาดเสียเถเสียหมด ทำอย่างกับเราเป็นสนามอาร์มให้เขาแหนะ

ทั้งที่การเรียนเราก็ ค่อนค้างดี งานบ้านก็ช่วย เลี้ยงน้องก็เลี้ยงให้ แต่พอพักนิดหน่อยๆ ก็ว่าเราเลย โดยที่ไม่สนว่าเราทำอะไรให้บ้างแล้ว ท่านด่าเราทุกวันเลย บางทีก็สงสารตัวเองเหมือนกันนะ

ครอบครัว อบอุ่น เมื่อไหร่เราจะมีแบบเขาบ้าง