กาพย์ยานี11วันแม่ หนูแต่งได้1บทเหลืออีก3บท ช่วยแต่งต่อทีค่ะ

0 วิกาลคล้อยน้ำค้างพรายพร่างเม็ด ดั่งแก้วเก็จลอยผืนในคืนเปลี่ยว สรวงย่อมมืดหม่นครัน .. เพราะจันทร์เรียว เมื่อส่วนเสี้ยวใจนี้ .. สุดลี้ลา 0 คะนึงเพียงรูปสอางไม่ว่างเว้น เมื่อเลือนเร้นร่องรอย .. ก็-คอยห

หลวงพ่อชาสอนไว้ อย่าหลงไหลในรูปขันธ์ หนังขนผมเล็บฟัน ภายนอกนั้นภาพลวงตา ดั่งปลาหลงกินเหยื่อ เพราะหลงเชื่อไม่คิดว่า ตะขอซ่อนฝังมา เบ็ดเกี่ยวปลาทิ่มคาปาก ตะขอเกี่ยวปากไว้ ดิ้นเท่าไรหนีลำบาก ดั่งคนที่

คืนนี้พี่คอยเจ้า โคลงสี่สุภาพ คืนนี้     คงผ่านแล้ว    แก้วตา พี่     ที่หมายรอมา        ห่วงเฝ้าคอย   เพียงนิ

ยามลมเย็นเร้นผ่านวสันต์ค่ำ ชีวิตช้ำก็คลายไปในยามหม่น บางความหลังยังพัวพันอยู่กับคน บางคำล้นยังค้างอยู่ในสายลม หนทางไกลใช่ไร้เงาของความหวัง ทุกก้าวยังเก็บฝันอันเหมาะสม บางวันเศร้าก็ซ่อนยิ้มไว้พอช้ม ให