โชคดีของคนจนครับอย่างผมครับ

ผมเป็นคนท่าข้ามนครปฐมครับ แต่ได้เมียขอนแก่นเลยตามเมียมาอยู่ขอนแก่นด้วย คือบ้านผมที่บ้านเกิดก็ไม่มีอยู่กับพ่อ2คนเช่าบ้านเค้าอยู่ ส่วนพ่อก็เป็นคนเก็บของเก่าขาย ยังดีตอนมาเป็นยามเจอกับเมีย เลยยังได้มีเมียอย่างชาวบ้านเค้าบ้าง พอบ้านที่เช่าอยู่เจ้าของเขาขายบ้านนั้น ส่วนพ่อก็มาโดนรถชนแล้วหนี  พอแกกลับบ้านกินยาแก้ปวดแล้วมานอนแต่ก็ไม่ตื่นอีกเลย 5555
ปัจจุบันผมเลยได้มาอยู่กับลูกเมีย ตอนแรกๆที่มาขอนแก่นครับ ก็โชคดีของผมกับเมียครับ ในซอยบ้านเมียผม....มีตึกที่เค้าทำเป็นห้องเช่าแต่เจ้าของตึกเค้าอยู่อีกจังหวัดนึง เขาหาคนมาเฝ้าดูแลแทนคนเก่าที่ตายไป  ผมกับเมียเลยมาขอเค้าทำ เนื่องจากตึกมันไม่มีคนดูแลรอรับลูกค้า กับทำความสะอาดตึกและบริเวณรอบตึก เจ้าของเค้าให้ผมกับเมียขนลูกมาอยู่ได้เลยมีห้องแม่บ้านนอนได้ แต่จริงๆเมียผมก็หาจัดที่นอนให้ลูกๆได้ครับ มันพอมีมุมนอนโดยไม่ต้องมาอัดกันสี่คน แต่จริงๆบ้านเมียผมก็นะครับ หลังใหญ่อยู่ครับแต่ญาติเมียผมอยู่บ้านหลังนั้นกัน7-8คนทั้งหลานของเมีย และบรรดาผัว-เมียของหลานเมียอีก นับได้เป็นสิบล่ะครับ5555 เลยโชคดีที่เจ้าของตึกเขาให้เมียผมมาเป็นคนเฝ้าตึก ส่วนผมก็มาเป็นกองหนุนช่วยงานเมียเช่น เก็บขยะ กวาดใบไม้ ไปเรื่อย แต่จริงๆเค้าจ้างแค่เมียผมคนเดียวนะครับได้ค่าแรง9,500 แต่เขาหักค่าไฟอย่างเดียว มันก็ดีครับไม่ต้องไปอัดอยู่กับบรรดาญาติเมียผมกับเมียก็หามุมทำภารกิจจำเป็นกันไปเรื่อยในบริเวณรอบๆตึก ก็ทำกับข้าวตรงราวตากผ้าบ้าง ตรงลานจอดรถบ้าง ก็พริกแพลงกันไปเรื่อยๆครับสนุกดี 



ส่วนที่นอนของลูกชายกับลูกสาวผมก็ตามนี้
มันอาจดูไม่ดีไม่เหมือนคนที่เค้ามีบ้านเป็นของตัวเอง แต่ก็อย่างว่าล่ะครับ อาศัยเค้าอยู่
ถ้าอยู่บ้านก็เมียผม หนักกว่านี้อีก5555
ลืมถ่ายภาพมา (ไม่สะดวกถ่ายด้วย) คนอยู่กันเลยอะ) เมียผมก็เลยมีงานสองที่เลย โดนมีผมเป็นกองหนุนช่วย แถมหอพักมีไวไฟด้วยช่วงที่ผมตกงานมา4-5เดือนนี้ก็มุ่งมั่นช่วยงานเมียอย่างเต็มที่ละครับ 
ไม่เคยมาคิดว่าชีวิตตัวเองแย่อะไร ก็คนจนเนาะ จะให้อยู่ดีโก้หรูจะเป็นไปได้ยังไง
นี้ที่แย่จริงไหน่อย ก็เรื่องที่ไฟแนนซ์เค้าจะมายึดรถมอเตอร์ไซค์ของผมกับเมียเนี้ยล่ะครับ แต่ก็ทนเอา 5555