ค่ะ เราไม่มีความคิดจะเป็นน้อยของใครเลย แต่มีเรื่องอยากระบายและเล่าให้ฟังค่ะ
คือเราถือว่าเป็นคนที่โตมาอย่างดีคนนึง คุณพ่อ คุณแม่รักเรามาก ไปรับไปส่งตลอด ไปเรียน กลับบ้าน ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวกับใคร จนเข้ามหาวิทยาลัย จนถึงเรียนจบ ทำงาน
เรามีแฟนคนแรกตอนอายุ 27 เรารักเขาและเลือกเขาที่จะใช้ชีวิตต่อไปด้วยกัน เรารักกัน มีความสุขมาก แต่มาวันนึง เราได้ย้ายที่ทำงานมาทำงานกับหัวหน้าผู้ชายคนนึง เขาเอ็นดูเราเหมือนลูกเหมือนหลาน เราชื่นชมเขาทั้งในมุมการงานและหัวหน้าครอบครัว เรารู้สึกโชคดีมากที่ได้เจอคนเก่งๆ เราคิดว่าเราจะได้พัฒนาตัวเองขึ่นได้
แต่แล้ววันนึง หัวหน้าก็ลวนลามเรา เราตกใจมาก สติแทบหลุด แต่เราไม่กล้าพูดอะไรกับใครเลยสักคน เขาไม่ถึงขั้นขู่บังคับเรา แต่เขาจะตะล่อม หว่านล้อม รู้ว่าควรจะใช้วิธีไหนกับเรา เขาบอกว่าขอดูแล ด้วยความที่เป็นหัวหน้า เราไม่กล้าหัก หรืองัดข้อกับเขา ภายในไม่กี่วันเราตัดสินใจลาออกเลย ทั้งๆที่ยังไม่งานด้วยซ้ำ เราไม่อยากรู้สึกอึดอัดไปมากกว่านี้ รวมถึงไม่อยากทำร้ายแฟน แต่ช่วงเวลาก่อนที่เราจะออก เขายิ่งลวนลามเรา จับนู่นนี่
และเหมือนเดิม เราไม่กล้าขัด เอาแต่บอกกับตัวเองว่าช่างมัน เดี๋ยวออกไปมันก็จะจบกันไป เขาใช้คำพูดเชิงชู้สาวกับเราเยอะขึ้น ชวนคุยเรื่องนั้นตลอด ชวนมีอะไรด้วย จับนู่น โดนนี่ จนเรารู้สึกว่า เห้ย เหมือนตัวเองเป็นเมียน้อยเลย ต้องแอบ ต้องปิดบัง ล่าสุดขอให้เราหาห้องเช่าไว้ เพื่อจะได้ใช้เวลาด้วยกันบ้าง ถึงเราออกไปก็ขอให้ได้นัดเจอกันบ้าง เราไม่รู้ว่าสิ่งพวกนี้มันคืออะไร หรือเรียกอะไร เชื่อเถอะค่ะว่าเราไม่รู้จริงๆ จนเรามาอ่านกระทู้พันทิปว่ามันคือมาขอให้เป็นเมียน้อย เป็นชู้ มาผูกปิ่นโต อะไรแบบนั้นเราไม่คิดเลยว่ามันมาถึงจุดนี้ได้ไงในชีวิตเรา เกลียดตัวเองที่ไม่กล้าปฏิเสธ ไม่กล้ามีเรื่อง ได้แต่เก็บไว้
เราไม่กล้าบอกแฟน เพราะเขาหวงเรามาก เขารักเรามาก เขาไม่ยอมให้เราจบกับที่ทำงานนี้แบบดีๆแน่ๆ แฟนเราเคยพูดว่า เราไม่ทันพวกผู้ชายแบบนั้นหรอก ไม่เคยคิดเลยว่ามันเป็นจริง เราไม่ทันจริงๆ ดูคนไม่ออก
เราแค่อยากระบายค่ะ เราพูด หรือเล่าให้ใครฟังไม่ได้เลย
ขอบคุณนะคะที่อ่าน
ไม่ได้อยากเป็นเมียน้อย ไม่เคยคิดอยากเป็น แต่มันมาเอง
ค่ะ เราไม่มีความคิดจะเป็นน้อยของใครเลย แต่มีเรื่องอยากระบายและเล่าให้ฟังค่ะ
คือเราถือว่าเป็นคนที่โตมาอย่างดีคนนึง คุณพ่อ คุณแม่รักเรามาก ไปรับไปส่งตลอด ไปเรียน กลับบ้าน ไม่ค่อยได้ไปเที่ยวกับใคร จนเข้ามหาวิทยาลัย จนถึงเรียนจบ ทำงาน
เรามีแฟนคนแรกตอนอายุ 27 เรารักเขาและเลือกเขาที่จะใช้ชีวิตต่อไปด้วยกัน เรารักกัน มีความสุขมาก แต่มาวันนึง เราได้ย้ายที่ทำงานมาทำงานกับหัวหน้าผู้ชายคนนึง เขาเอ็นดูเราเหมือนลูกเหมือนหลาน เราชื่นชมเขาทั้งในมุมการงานและหัวหน้าครอบครัว เรารู้สึกโชคดีมากที่ได้เจอคนเก่งๆ เราคิดว่าเราจะได้พัฒนาตัวเองขึ่นได้
แต่แล้ววันนึง หัวหน้าก็ลวนลามเรา เราตกใจมาก สติแทบหลุด แต่เราไม่กล้าพูดอะไรกับใครเลยสักคน เขาไม่ถึงขั้นขู่บังคับเรา แต่เขาจะตะล่อม หว่านล้อม รู้ว่าควรจะใช้วิธีไหนกับเรา เขาบอกว่าขอดูแล ด้วยความที่เป็นหัวหน้า เราไม่กล้าหัก หรืองัดข้อกับเขา ภายในไม่กี่วันเราตัดสินใจลาออกเลย ทั้งๆที่ยังไม่งานด้วยซ้ำ เราไม่อยากรู้สึกอึดอัดไปมากกว่านี้ รวมถึงไม่อยากทำร้ายแฟน แต่ช่วงเวลาก่อนที่เราจะออก เขายิ่งลวนลามเรา จับนู่นนี่
และเหมือนเดิม เราไม่กล้าขัด เอาแต่บอกกับตัวเองว่าช่างมัน เดี๋ยวออกไปมันก็จะจบกันไป เขาใช้คำพูดเชิงชู้สาวกับเราเยอะขึ้น ชวนคุยเรื่องนั้นตลอด ชวนมีอะไรด้วย จับนู่น โดนนี่ จนเรารู้สึกว่า เห้ย เหมือนตัวเองเป็นเมียน้อยเลย ต้องแอบ ต้องปิดบัง ล่าสุดขอให้เราหาห้องเช่าไว้ เพื่อจะได้ใช้เวลาด้วยกันบ้าง ถึงเราออกไปก็ขอให้ได้นัดเจอกันบ้าง เราไม่รู้ว่าสิ่งพวกนี้มันคืออะไร หรือเรียกอะไร เชื่อเถอะค่ะว่าเราไม่รู้จริงๆ จนเรามาอ่านกระทู้พันทิปว่ามันคือมาขอให้เป็นเมียน้อย เป็นชู้ มาผูกปิ่นโต อะไรแบบนั้นเราไม่คิดเลยว่ามันมาถึงจุดนี้ได้ไงในชีวิตเรา เกลียดตัวเองที่ไม่กล้าปฏิเสธ ไม่กล้ามีเรื่อง ได้แต่เก็บไว้
เราไม่กล้าบอกแฟน เพราะเขาหวงเรามาก เขารักเรามาก เขาไม่ยอมให้เราจบกับที่ทำงานนี้แบบดีๆแน่ๆ แฟนเราเคยพูดว่า เราไม่ทันพวกผู้ชายแบบนั้นหรอก ไม่เคยคิดเลยว่ามันเป็นจริง เราไม่ทันจริงๆ ดูคนไม่ออก
เราแค่อยากระบายค่ะ เราพูด หรือเล่าให้ใครฟังไม่ได้เลย
ขอบคุณนะคะที่อ่าน