สวัสดีค่ะ หนูเป็นวัยรุ่นอายุ 15 ที่รู้สึกไม่มีความสุขเอาซะเลย หนูไม่ความสุขในการใช้ชีวิตไม่มีความสุขกับการเรียน หนูเป็นคนที่อ่อนไหวกับคำพูดหรือการกระทำของบุคคลมากๆค่ะ แล้วก้น่าจะเป็นเพราะปัญหาหลายๆอย่าง ทำให้หนูจากเด็กที่โลกส่วนตัวสูง ยิ่งสูงเข้าไปอีกค่ะ รู้สึกว่าไม่อยากคุยกับใครด้วยค่ะ
ในเรื่องของที่โรงเรียน หนูรับมือกับสังคมที่เจอไม่ได้ เพื่อนในกลุ่มหนูชอบเอาหนูไปพูดลับหลัง คนในห้องก็ชอบมาแซะหรือบูลลี่หนู หนูไม่ใช่คนสวย หนูไม่ใช่คนเฟรนลี่ แต่พอเวลาเพื่อนๆถามอะไร ขอยืมอะไร ในบางครั้งหนูก็เต็มใจให้ และถึงบางครั้งหนูไม่เต็มใจ ก้ไม่เคยแสดงออกในทางไม่ดี ถึงหนูจะชวนคุยไม่เก่ง แต่หนูก้ไม่เคยเอาเขาไปพูดอะไรไม่ดีถ้าหนูไม่ได้รู้จักเขาดี แต่หนูไม่เข้าใจว่าหนูทำอะไรผิดไปรึป่าว ทำไมยิ่งเวลาผ่านไปเรื่อยๆ หนูยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำ หนูแค่อยากมีเพื่อน แต่หนูเข้าสังคมไม่เป็น สิ่งที่หนูทำมันกลายเป็นตัวตลกในห้องหรอคะ หนูไม่ไว้ใจใครเลย ทำอะไรก้ดูไม่มีชีวิตชีวา เพราะหนูกลัวค่ะ กลัวใจตัวเองไม่แข็งแรงพอที่จะรับเรื่องอะไรเข้ามาทั้งนั้น
ในเรื่องการใช้ชีวิต หนูไม่แฮปปี้กับชีวิตเลยค่ะ หนูไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิต หนูไม่รู้ว่าทุกวันนี้ทำอะไรอยู่ หนูไม่มีจุดมุ่งหมายอะไรเลย หนูใช้ชีวิตไปวันๆ ถ้าถามว่าทำไมไม่ไปเที่ยวให้คลายเครียดเหมือนเพื่อนๆบ้าง เพราะหนูไม่มีเงินค่ะ นี่ก้คือเรื่องเคลียดของชีวิตหนู
หนูอยากเลิกคิดมากค่ะ ตอนนี้หนูกลายเป็นคนท็อกซิคไปแล้ว แต่เป็นท็อกซิคกับตัวเอง ไม่ใช่คนอื่น หนูกลายเป็นคนมองโลกในแง่ลบ อาจจะเพราะสังคมส่วนนึง แต่หลักๆก็น่าจะเป็นเพราะหนู หนูไม่แข็งแรงในด้านความคิดเอง หนูอยากเปลี่ยนความคิดตัวเอง หนูไม่อยากคิดอะไรแล้ว หนูเจ็บ แล้วหนูก้อยากฮีลตัวเองได้
สุดท้ายนี้ใครที่ได้ผ่านมาเห็นกระทู้ของหนู แล้วอยากบอก สอน ให้คำแนะนำกับหนู หนูยินดีและขอบคุณมากๆค่ะ
อยากเลิกคิดมาก
ในเรื่องของที่โรงเรียน หนูรับมือกับสังคมที่เจอไม่ได้ เพื่อนในกลุ่มหนูชอบเอาหนูไปพูดลับหลัง คนในห้องก็ชอบมาแซะหรือบูลลี่หนู หนูไม่ใช่คนสวย หนูไม่ใช่คนเฟรนลี่ แต่พอเวลาเพื่อนๆถามอะไร ขอยืมอะไร ในบางครั้งหนูก็เต็มใจให้ และถึงบางครั้งหนูไม่เต็มใจ ก้ไม่เคยแสดงออกในทางไม่ดี ถึงหนูจะชวนคุยไม่เก่ง แต่หนูก้ไม่เคยเอาเขาไปพูดอะไรไม่ดีถ้าหนูไม่ได้รู้จักเขาดี แต่หนูไม่เข้าใจว่าหนูทำอะไรผิดไปรึป่าว ทำไมยิ่งเวลาผ่านไปเรื่อยๆ หนูยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำ หนูแค่อยากมีเพื่อน แต่หนูเข้าสังคมไม่เป็น สิ่งที่หนูทำมันกลายเป็นตัวตลกในห้องหรอคะ หนูไม่ไว้ใจใครเลย ทำอะไรก้ดูไม่มีชีวิตชีวา เพราะหนูกลัวค่ะ กลัวใจตัวเองไม่แข็งแรงพอที่จะรับเรื่องอะไรเข้ามาทั้งนั้น
ในเรื่องการใช้ชีวิต หนูไม่แฮปปี้กับชีวิตเลยค่ะ หนูไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิต หนูไม่รู้ว่าทุกวันนี้ทำอะไรอยู่ หนูไม่มีจุดมุ่งหมายอะไรเลย หนูใช้ชีวิตไปวันๆ ถ้าถามว่าทำไมไม่ไปเที่ยวให้คลายเครียดเหมือนเพื่อนๆบ้าง เพราะหนูไม่มีเงินค่ะ นี่ก้คือเรื่องเคลียดของชีวิตหนู
หนูอยากเลิกคิดมากค่ะ ตอนนี้หนูกลายเป็นคนท็อกซิคไปแล้ว แต่เป็นท็อกซิคกับตัวเอง ไม่ใช่คนอื่น หนูกลายเป็นคนมองโลกในแง่ลบ อาจจะเพราะสังคมส่วนนึง แต่หลักๆก็น่าจะเป็นเพราะหนู หนูไม่แข็งแรงในด้านความคิดเอง หนูอยากเปลี่ยนความคิดตัวเอง หนูไม่อยากคิดอะไรแล้ว หนูเจ็บ แล้วหนูก้อยากฮีลตัวเองได้
สุดท้ายนี้ใครที่ได้ผ่านมาเห็นกระทู้ของหนู แล้วอยากบอก สอน ให้คำแนะนำกับหนู หนูยินดีและขอบคุณมากๆค่ะ