ผมมีอาการขี้หลงขี้ลืมครับ แต่ก่อนผมไม่เคยเป็นแบบนี้ นะครับ มันเป็นลักษณะที่แบบว่า เวลาเขียนงานหรืออะไรอยู่ชอบเหม่อลอย หรือขาดสติครับ ทำให้เขียนงานผิดบ่อยๆ บางครั้งคุณครูพูด อธิบาย ผมก็หัวช้าไม่ค่อยเข้าใจ เท่าไหร่ ทั้งที่แต่ก่อน ผมหัวไวมาก ผมเริ่มสังเกตเห็นอาการผิดปกตินี้มานานแล้วครับ บอกพ่อกับแม่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร ท่านบอกแค่ว่าอย่าคิดมากครับ
1. ผมมีอาการนอนไม่หลับตอนกลางคืน ผมเป็นคนหลับยากตื่นง่ายครับ บางครั้งก็สะดุ้งตื่นกลางดึกบ่อยๆ ส่วนมากเป็นเวลา ตี3-3:30 หรือไม่ก็ 4:17 นาทีแบบนี้ครับ ตลอดเลย ผมพยายาม สวดมนต์นั่งสมาธิก่อนนอน แต่มันก็ช่วยได้นิดหน่อยคือ ปกติผมตื่นมาแล้วจะงัวเงียแต่หลังจากที่ผมได้ทำมา ตื่นมาแล้วก็สดชื่นดีครับ แต่มันก็ยังคงตื่นกลางดึกอยู่ครับ แต่ตื่นกลางดึกพวกนี้ เป็นเพียงปัญหาเล็กน้อยครับ ปัญหาใหญ่ๆ ของผมเลยก็คือ เวลาที่ผมตื่นขึ้นมากลางดึก ปมจะนอนหลับยากมากๆ ครับ ต้องใช้เวลานาน ถึง 2-3ชั่วโมงเลยครับ ในขณะที่น้องชายและน้องสาวผม แต่แค่10นาทีก็หลับแล้ว บางคืนผมนอนไม่หลับไม่ได้นอนจนถึงตอนเช้าก็มีครับ
2. เวลาเรียน ผมไม่ค่อยมีสมาธิเลยครับ ปกติผมจะหัวไว เวลาเรียนผมจะตั้งใจฟังครูอธิบายอยู่ตลอด และผมก็เข้าใจเร็วมากๆ ทำโจทย์ได้อย่างเข้าใจดี แต่พักหลังมานี้ ผมรู้สึกว่าตัวเองหัวช้าครับ ครูพูดก็ไม่ค่อยเข้าใจ โจทย์ง่ายๆ ที่เคยทำได้ ผมกลับทำไม่ได้ ผมท้อมาก ผมรู้สึกเหมือนตัวเอง เริ่มถอยหลัง จาก 100-0 ผมเหนื่อยมาก ผมเครียดเรื่องนี้มากๆ ครับ แล้วเวลาครูให้เขียนงาน ผมชอบเหม่อลอย ขาดสติ บางคำเขียนผิด แถมบ่อยมาด้วย ขนาดบวกเลขง่ายๆ ผมยังทำผิดเลยครับ ทั้งที่ปีที่ผ่านๆ มา ผมไม่เคยเป็นแบบนี้
3. ผมชอบมีความคิดฟุ้งซ่านตลอดเวลาครับ คือ เวลาที่ผมจะทำอะไร มันชอบมีความคิดฟุ้งซ่านตลอดเลยครับ คิดนั่นคิดนี่ไปทั่วครับ บางครั้งก็มีเสียงเพลงในหัวตัวเอง เป็นเสียงเพลงที่ผมเคยฟัง ผมบังคับมันไม่ได้ แล้วผมพึ่งมารู้ทีหลังว่า ความคิดฟุ้งซ่านของผมนี่แหละคือตัวดี ทำให้ผมนอนไม่หลับ เรียนไม่รู้เรื่อง เวลาผมจะนอนทีไร ความคิดมันผุดขึ้นมาตลอดคับ ตอนเรียนก็เหมือนกัน แม้กระทั่งทำอย่างอื่น
*ผมคิดว่า สาเหตุน่าจะมาจาก ผมทะเลาะกันกับแฟนแล้วเลิกกัน แต่ตอนนี้เธอมีคนใหม่ไปแล้ว ส่วนผมก็เอาแต่เพ้อหาเธอ คิดถึงแต่เธอ จนมันกลายเป็นความฟุ้งซ่าน ทั้งเรื่องราวแย่ๆต่างๆ ในอดีต ที่เป็นปมฝังใจผม จนผมเริ่มสังเกตเห็นอาการ ผิดปกติทางร่างกาย ของตนเอง จนสุดท้าย ผมกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว มันเป็นความคิดที่ว่า ผมไปทำนั่นทำนี่กับเธออะไรแบบนี้น เพ้อเจ้อในความคิดของตนเองครับ ผมพยายามบังคับให้มันหยุด แต่ยิ่งก้ามยิ่งคิด บางครั้งผมก็ไม่รู้ตัวว่าตัวเองเผลอคิด ต้องคอยดึงสติบ่อยๆ ไหนจะพวกเสียงเพลงต่างๆ มี่เข้ามาในหัวผม พี่ๆ เคยเป็นมั้ยครับ ผมขอคำแนะนำหน่อยครับ ผมกลัวว่า เวลาผมเรียนหรือทำข้อสอบ ผมจะทำผิดง่าย ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกระทู้ผมครับ
มีใครเคยเป็นแบบผมมั้ยครับ ขอคำแนะนำหน่อยครับ
1. ผมมีอาการนอนไม่หลับตอนกลางคืน ผมเป็นคนหลับยากตื่นง่ายครับ บางครั้งก็สะดุ้งตื่นกลางดึกบ่อยๆ ส่วนมากเป็นเวลา ตี3-3:30 หรือไม่ก็ 4:17 นาทีแบบนี้ครับ ตลอดเลย ผมพยายาม สวดมนต์นั่งสมาธิก่อนนอน แต่มันก็ช่วยได้นิดหน่อยคือ ปกติผมตื่นมาแล้วจะงัวเงียแต่หลังจากที่ผมได้ทำมา ตื่นมาแล้วก็สดชื่นดีครับ แต่มันก็ยังคงตื่นกลางดึกอยู่ครับ แต่ตื่นกลางดึกพวกนี้ เป็นเพียงปัญหาเล็กน้อยครับ ปัญหาใหญ่ๆ ของผมเลยก็คือ เวลาที่ผมตื่นขึ้นมากลางดึก ปมจะนอนหลับยากมากๆ ครับ ต้องใช้เวลานาน ถึง 2-3ชั่วโมงเลยครับ ในขณะที่น้องชายและน้องสาวผม แต่แค่10นาทีก็หลับแล้ว บางคืนผมนอนไม่หลับไม่ได้นอนจนถึงตอนเช้าก็มีครับ
2. เวลาเรียน ผมไม่ค่อยมีสมาธิเลยครับ ปกติผมจะหัวไว เวลาเรียนผมจะตั้งใจฟังครูอธิบายอยู่ตลอด และผมก็เข้าใจเร็วมากๆ ทำโจทย์ได้อย่างเข้าใจดี แต่พักหลังมานี้ ผมรู้สึกว่าตัวเองหัวช้าครับ ครูพูดก็ไม่ค่อยเข้าใจ โจทย์ง่ายๆ ที่เคยทำได้ ผมกลับทำไม่ได้ ผมท้อมาก ผมรู้สึกเหมือนตัวเอง เริ่มถอยหลัง จาก 100-0 ผมเหนื่อยมาก ผมเครียดเรื่องนี้มากๆ ครับ แล้วเวลาครูให้เขียนงาน ผมชอบเหม่อลอย ขาดสติ บางคำเขียนผิด แถมบ่อยมาด้วย ขนาดบวกเลขง่ายๆ ผมยังทำผิดเลยครับ ทั้งที่ปีที่ผ่านๆ มา ผมไม่เคยเป็นแบบนี้
3. ผมชอบมีความคิดฟุ้งซ่านตลอดเวลาครับ คือ เวลาที่ผมจะทำอะไร มันชอบมีความคิดฟุ้งซ่านตลอดเลยครับ คิดนั่นคิดนี่ไปทั่วครับ บางครั้งก็มีเสียงเพลงในหัวตัวเอง เป็นเสียงเพลงที่ผมเคยฟัง ผมบังคับมันไม่ได้ แล้วผมพึ่งมารู้ทีหลังว่า ความคิดฟุ้งซ่านของผมนี่แหละคือตัวดี ทำให้ผมนอนไม่หลับ เรียนไม่รู้เรื่อง เวลาผมจะนอนทีไร ความคิดมันผุดขึ้นมาตลอดคับ ตอนเรียนก็เหมือนกัน แม้กระทั่งทำอย่างอื่น
*ผมคิดว่า สาเหตุน่าจะมาจาก ผมทะเลาะกันกับแฟนแล้วเลิกกัน แต่ตอนนี้เธอมีคนใหม่ไปแล้ว ส่วนผมก็เอาแต่เพ้อหาเธอ คิดถึงแต่เธอ จนมันกลายเป็นความฟุ้งซ่าน ทั้งเรื่องราวแย่ๆต่างๆ ในอดีต ที่เป็นปมฝังใจผม จนผมเริ่มสังเกตเห็นอาการ ผิดปกติทางร่างกาย ของตนเอง จนสุดท้าย ผมกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว มันเป็นความคิดที่ว่า ผมไปทำนั่นทำนี่กับเธออะไรแบบนี้น เพ้อเจ้อในความคิดของตนเองครับ ผมพยายามบังคับให้มันหยุด แต่ยิ่งก้ามยิ่งคิด บางครั้งผมก็ไม่รู้ตัวว่าตัวเองเผลอคิด ต้องคอยดึงสติบ่อยๆ ไหนจะพวกเสียงเพลงต่างๆ มี่เข้ามาในหัวผม พี่ๆ เคยเป็นมั้ยครับ ผมขอคำแนะนำหน่อยครับ ผมกลัวว่า เวลาผมเรียนหรือทำข้อสอบ ผมจะทำผิดง่าย ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกระทู้ผมครับ