เราอยู่กับสามี ในบ้านของเขาที่มีทั้ง พ่อแม่ น้องสาว น้องชาย หลังแต่งงานใหม่ๆ ถูกแม่ผัวบ่นว่าเกลียดให้ได้ยินเต็มหู เหตุเพราะเปิดไฟสูงใส่เขาในขณะที่ขับรถตามหลังกลับบ้านช่วงดึก (ในใจคือกลัวว่ามืด) แล้วก็ถูกจับตามองมาตลอด แต่ก็ทนอยู่มาได้ เพราะไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวอะไรมาก 
แต่หลังจากคลอดลูก..... เรายังอยู่ที่นี่ ไม่กลับบ้านตัวเองเพราะคิดว่าไม่อยากให้สามีห่างลูก และใกล้ที่ทำงานเราด้วย ช่วงแรกหลังคลอด ลูกคนแรก กล่อมเด็กน้อยไม่เป็น ได้แต่อืออื้อตามประสา แต่ถูกเปรียบกับน้องสาวว่าไม่ดี น้องยังกล่อมดีกว่า ถอดถุงมือลูกออก ไม่ดัดขาลูกบ้าง ก็ด่าว่าดื้อด้านไม่ฟังใคร แม่เรามาหา อยากพาเรากับลูกไปอยู่ด้วย ก็ถูกนินทาลับหลัง พอครบ 3 เดือน เรากลับไปทำงาน แม่ผัวบ่นขึ้นว่าให้เราเป็น แม่นม และทุกวัน  เกือบทั้งวันเราจะได้ยินแม่ผัวมาหาลูก แล้วเรียกแต่ชื่อน้องสาว เรียกจนกว่าลูกจะหันตอบ (เพื่อไรก็ไม่ทราบได้) เราทำงานมาทั้งวัน หวังว่าได้กลับมาเล่นกับลูก แก่ก็มาเรียกๆๆๆๆๆๆๆชื่อเดิมซ้ำตลอด มีช่วงนึงแรกๆที่แม่มาช่วยเลี้ยงหลาน (แต่ต้องพาไปเลี้ยงที่บ้านป้าเรา เพราะแม่เกรงใจที่ต้องมาอยู่ที่บ้านสามี เนื่องจากเคยมาแล้ว และไม่มีใครคุยกับแก่เลย แม้แต่สามี) ครั้งแรกที่แกมาช่วย เป็นเรื่องราวใหญ่โตมาก ทั้งๆที่แม่เราก็ยายของหลาน แม่ผัวไม่คุยกับหลานเลย เราเลยบอก ถ้ามีปัญหามาก เราจะไปอยู่ที่อื่น ตอนนี้รู้สึกเบื่อ เหนื่อยมากๆ เราอยากมีบ้านเอง หรือไม่ก็เช่าบ้านก็ได้ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี 🥲