ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนนะคะว่า เรากับแฟนคบกันมา จะเข้าปีที่ 9 แล้วค่ะ
เราคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ก่อนหน้าที่รักกันก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไป
แต่หลังจากเรียนจบ เค้าก็ทำงานโรงงานทั่วไป เราก็ไม่ติดอะไร มีทะเลาะกันบ้าง
เรื่องทั่วไป อาจจะเป็นเรื่องการขาดความใส่ใจ ไม่เหมือนเมื่อก่อน เวลาเจอกันน้อยลงบ้าง
แต่ช่วงหลังที่หนักสุดคือ เค้าได้งานใหม่ได้เป็นหัวหน้าวิศวกรไฟฟ้าแต่ อยู่ในช่วงทดลองงาน
ซึ่งผ่านไป 4 เดือน เค้าไม่ผ่านเกณฑ์ บริษัทก็จ่ายเงินชดเชยให้ 2 เดือน
หลังจากนั้นเรามีแพลนจะไปทำงานที่อเมริกา
ซึ่งระหว่างที่รอไปทำวีซึ่งระหว่างที่รอไปทำวีซ่าเดือนกันยายน เราบอกให้เค้าทำงานเราบอกให้เค้าทำงานอย่างอื่นก่อนไหม
ไม่จำเป็ไม่จำเป็นต้องเป็นงานวิศวะหรอก งานอะไรก็ได้ เป็นเทรนเนอร์ก็ได้ ขับแก๊ป ก็ได้
แต่เค้าไม่ทำอะไรเลย เราบอกให้เค้าไลฟ์สดก็ได้ เค้าก็เลือกที่จะไม่ทำ รออะไรก็ไม่รู้
จนเรามานั่งคิดว่า อนาคตของเราจะฝากไว้ที่เขาได้หรอ ถามว่ารักเค้าไหม
บอกตรงตรงว่ารักมาก แต่พอมองไปในอนาคต เรากลับไม่เห็นมันเลย
เราเคยคิดจะเลิกหลายรอบมาก แต่เขาก็รักเรามากเหมือนกัน พอบอกเลิก เค้าก็พร้อมจะเปลี่ยน
แต่เปลี่ยนได้ไม่นานก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ถามว่าเค้าดูแลเราดีไหม
ดูแลดีมาก การกินดีไม่เคยขาด แต่เค้าหาเงินไม่เก่งเลย เราก็ไม่ได้เพอร์เฟคหรอก
แต่การที่เราหาเงินไม่เก่งแล้วเค้าก็หาไม่เก่งเหมือนกัน มันทำใมันทำให้เรา มองไม่เห็นอนาคตเลย
พอคิดจะเลิกก็ไม่กล้า กลัวเค้าเสียใจ เราสงสารเขา เรากลัวเค้า เจ็บ แต่เราก็เจ็บ
คบกันก็เจ็บ เจ็บตรงที่เรามองไม่เห็นอนาคตของเราทั้งคู่เราบอกให้เค้าทำงานอะไรก็ได้เราไม่รังเกียจเลย เค้าไม่ทำ พอเลิกกัน เราก็เจ็บ
เพื่อนๆ คิดว่าเราควรตัดสินใจยังไงดีคะ
เราไปไม่ถูกแล้วค่ะ มันตันมากๆ เราเห็นคนอื่นเค้าล้มเค้าก็ลุกขึ้นมาวิ่งขึ้นสู้ต่อ
แต่กับแฟนของเค้าล้มเค้าลุกขึ้นนั่งแต่ไม่ไปต่อ
เราทำงานเราทำงานเราก็ได้เงินแค่หมื่นนิดๆ
ถามว่าแฟนเรามีเงินเก็บไหมก็มีนะ แต่ระหว่างตกงานเราไม่อยากใช้เงินเก็บเค้าหมด
เราอยากให้เค้าหาเพิ่ม ไม่ใช่ใช้จนหมดแล้วค่อยมาหา หรือเค้ารออะไร รอไปทำรอไปทำวีซ่าทีเดียวหรอ
เราถามเค้าเค้าก็ไม่พูด ก็เงียบใส่และเปลี่ยนเรื่อง
เราเหนื่อยค่ะเราบอกตรงๆ
เราเคยคิดอยากจะจะไปจากโลกนี้ให้พ้นๆ
เราเหนื่อยกับความรู้สึกความสัมพันธ์แบบนี้มากๆ
ถ้าเป็นเพื่อนๆ เพื่อนๆ จะทำ จะทำยังไงคะ
ไปต่อหรือพอแค่นี่กับความสัมพันธ์ที่ยังรัก แต่มองไมาเห็นอนาคต ???
เราคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ก่อนหน้าที่รักกันก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไป
แต่หลังจากเรียนจบ เค้าก็ทำงานโรงงานทั่วไป เราก็ไม่ติดอะไร มีทะเลาะกันบ้าง
เรื่องทั่วไป อาจจะเป็นเรื่องการขาดความใส่ใจ ไม่เหมือนเมื่อก่อน เวลาเจอกันน้อยลงบ้าง
แต่ช่วงหลังที่หนักสุดคือ เค้าได้งานใหม่ได้เป็นหัวหน้าวิศวกรไฟฟ้าแต่ อยู่ในช่วงทดลองงาน
ซึ่งผ่านไป 4 เดือน เค้าไม่ผ่านเกณฑ์ บริษัทก็จ่ายเงินชดเชยให้ 2 เดือน
หลังจากนั้นเรามีแพลนจะไปทำงานที่อเมริกา
ซึ่งระหว่างที่รอไปทำวีซึ่งระหว่างที่รอไปทำวีซ่าเดือนกันยายน เราบอกให้เค้าทำงานเราบอกให้เค้าทำงานอย่างอื่นก่อนไหม
ไม่จำเป็ไม่จำเป็นต้องเป็นงานวิศวะหรอก งานอะไรก็ได้ เป็นเทรนเนอร์ก็ได้ ขับแก๊ป ก็ได้
แต่เค้าไม่ทำอะไรเลย เราบอกให้เค้าไลฟ์สดก็ได้ เค้าก็เลือกที่จะไม่ทำ รออะไรก็ไม่รู้
จนเรามานั่งคิดว่า อนาคตของเราจะฝากไว้ที่เขาได้หรอ ถามว่ารักเค้าไหม
บอกตรงตรงว่ารักมาก แต่พอมองไปในอนาคต เรากลับไม่เห็นมันเลย
เราเคยคิดจะเลิกหลายรอบมาก แต่เขาก็รักเรามากเหมือนกัน พอบอกเลิก เค้าก็พร้อมจะเปลี่ยน
แต่เปลี่ยนได้ไม่นานก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ถามว่าเค้าดูแลเราดีไหม
ดูแลดีมาก การกินดีไม่เคยขาด แต่เค้าหาเงินไม่เก่งเลย เราก็ไม่ได้เพอร์เฟคหรอก
แต่การที่เราหาเงินไม่เก่งแล้วเค้าก็หาไม่เก่งเหมือนกัน มันทำใมันทำให้เรา มองไม่เห็นอนาคตเลย
พอคิดจะเลิกก็ไม่กล้า กลัวเค้าเสียใจ เราสงสารเขา เรากลัวเค้า เจ็บ แต่เราก็เจ็บ
คบกันก็เจ็บ เจ็บตรงที่เรามองไม่เห็นอนาคตของเราทั้งคู่เราบอกให้เค้าทำงานอะไรก็ได้เราไม่รังเกียจเลย เค้าไม่ทำ พอเลิกกัน เราก็เจ็บ
เพื่อนๆ คิดว่าเราควรตัดสินใจยังไงดีคะ
เราไปไม่ถูกแล้วค่ะ มันตันมากๆ เราเห็นคนอื่นเค้าล้มเค้าก็ลุกขึ้นมาวิ่งขึ้นสู้ต่อ
แต่กับแฟนของเค้าล้มเค้าลุกขึ้นนั่งแต่ไม่ไปต่อ
เราทำงานเราทำงานเราก็ได้เงินแค่หมื่นนิดๆ
ถามว่าแฟนเรามีเงินเก็บไหมก็มีนะ แต่ระหว่างตกงานเราไม่อยากใช้เงินเก็บเค้าหมด
เราอยากให้เค้าหาเพิ่ม ไม่ใช่ใช้จนหมดแล้วค่อยมาหา หรือเค้ารออะไร รอไปทำรอไปทำวีซ่าทีเดียวหรอ
เราถามเค้าเค้าก็ไม่พูด ก็เงียบใส่และเปลี่ยนเรื่อง
เราเหนื่อยค่ะเราบอกตรงๆ
เราเคยคิดอยากจะจะไปจากโลกนี้ให้พ้นๆ
เราเหนื่อยกับความรู้สึกความสัมพันธ์แบบนี้มากๆ
ถ้าเป็นเพื่อนๆ เพื่อนๆ จะทำ จะทำยังไงคะ