ขอแตกประเด็นจากกระทู้ 
ไปซาวน่าเกย์เดินเข้าแล้วคนเดินหนีรู้สึกเสียใจ

เมื่อก่อน ผมเป็นคนชอบเข้าร้านนวดครับ
เป็นร้านนวดแบบ "มีบริการเสริม" เรียกได้ว่า นวดสองชั่วโมง ไม่ได้หายเมื่อย แต่หายngeanกลับบ้านทุกที

ทีนี้มันเริ่มมีจุดเปลี่ยนครับ ผมเริ่มรู้สึกดีกับคนคนนึง เริ่มมีความรัก เริ่มอยู่ในสถานะที่ซับซ้อนอธิบายยาก
ผมค่อยๆเริ่มลดการไปนวด ลดการไปซื้อบริการลง 

ผมมีเวลากลับมาทบทวนตัวเอง และยอมรับว่า ในอุตสาหกรรมน้ำกามที่เฟื่องฟูของเมืองไทย
คุณสามารถหาเด็กที่สดใหม่ , ดารา , นายแบบ ผิวเนียนหน้าใส สารพัดสิ่งที่คุณต้องการ
เขาพร้อมจะปรนเปรอสนองตัณหากามารมณ์ให้คุณอย่างเต็มที่ตราบเท่าที่คุณจ่ายเงิน 
แต่เซ็กซ์ที่คุณได้ มันเหมือนกับ หนังสั้น , ละครเวที , MVเพลง 
กล่าวคือ มันสั้น มันแห้ง มันเป็นการแสดงไปตามบทตามสคริปต์

"ผมไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครมาก่อนเลยนะพี่"
"ผมทำพิเศษให้พี่เลยนะ" 
"พี่อย่าบอกใครนะว่าผมทำอย่างงี้ให้"

พล็อตเดิมๆ ประโยคเดิมๆ ได้ยินซ้ำๆ จากน้องที่เปลี่ยนหน้าไป บางทีเราฟังแล้วก็รู้สึกขำด้วยซ้ำ

เวลาผมมีอะไรกับคนที่ผมรัก แม้ว่าหลายๆครั้งมันจะเป็นงานภายนอก ผมรู้สึกว่า เห้ย! มันเป็น passionate sex
การทำรักกันด้วยความรักมันดูมีคุณค่า มีความละเอียดอ่อน มีความอ่อนโยน ห่วงใย
ไม่ต้องอะไรมาก แค่ประสานมือมองตากันมันก็ทะลุเข้าไปถึงความรู้สึกในใจหมดไส้หมดพุงละ
ซึ่งมันต่างกับการไปซื้อกิน ไปนวด ไปเที่ยว แบบเทียบกันไม่ได้เลยอ่ะ
ผมตอบโจทย์ตัวเองได้ละว่าผมไม่ได้ต้องการแค่เซ็กซ์ ผมต้องการความรักที่มีเซ็กซ์เป็นองค์ประกอบ 

ผมรู้สึกว่า เออ...พอละ...ถึงเวลาต้องหยุด "งานอดิเรก" ที่ทำมาหลายปี

ผมเริ่มกลับมาสำรวจตัวเอง
เห้เอ้ย...เมิงทำอะไรอยู่ตั้งหลายปีเนี่ย 
พาตัวเองไปอยู่ในสถานที่ ในสังคมแบบนั้น สกปรกchipsหายเลยตัวเมิงเนี่ย
ผมพาตัวเองไปตรวจเลือด อ่ะ โอเค ปลอดภัย ไม่ได้มีของแถมอะไรกลับมา 
แต่ความ "สกปรก" อันนี้มันเหมือนเป็นความสกปรกในใจอ่ะครับ 
จะใช้ โดฟ ใช้แอลกอฮอล์ ใช้โอโม่ มันก็ล้างไม่ออก

ผมไม่ได้มองพนักงานหรือน้องๆที่ขายบริการทางเพศว่าเขาสกปรกนะ ผมเคารพเขาในฐานะคนที่มีความเป็นคนเท่าๆกัน
แต่ผมไม่ชอบและรังเกียจตัวเองในเวอร์ชั่นนั้น มันดูเหมือนตัวเองไร้ค่ายังไงไม่รู้อ่ะ บอกไม่ถูก 
ไม่คิดว่าชีวิตนึงเกิดมาจะอับเฉาถึงกับขนาดต้องใช้เงินซื้อเซ็กซ์ 

มีใครเคยมีความรู้สึกทำนองเดียวกันไหมครับ?