-บราซิลเลียนยิวยิตสู (Brazillian Jiu-JItsu)
เน้นไปที่การต่อสู้บนพื้น โดยการล็อค หัก ข้อต่อ รวมถึงการรัดคอคู่ต่อสู้
-ยิวยิตสู (Jiu-JItsu)
ลักษณะเหมือนบราซิลเลียนยิวยิตสูที่กล่าวไปข้างต้น แต่มีการโจมตีด้วยหมัดเท้าเข่าศอกและทุ่มด้วย
-ยูโด (Judo)
เน้นการทุ่มโดยทำให้คู่ต่อสู้เสียสมดุลหรือใช้หลักการหมุนของคานเพื่อถนอมแรงตัวเองแล้วใช้แรงของคู่ต่อสู้ให้เป็นประโยชน์ โดยสนับสนุนแนวคิดที่ว่าคนตัวเล็กก็สามารถเอาชนะคนตัวใหญ่กว่าได้
-มวยปล้ำ (Wrestling)
มีการทุ่มที่ทรงพลัง เข้าใจง่าย แต่ต้องการสมรรถภาพและแรงกายสูง
-ไอคิโด (Aikido)
ไม่สอนการประทะและชกต่อย แต่มุ่งสอนการแก้ปํญหาแบบไร้เจตนาร้าย โดยเน้นการเปลี่ยนทิศทางการโจมตีและหลีกหนีจากเส้นทางนั้น เช่น การก้าวออกด้านข้างและปลดอาวุธ
-ฮับกิโด (Hapkido)
เป็นการผสมผสานกันระหว่างไอคิโด การทุ่มของยูโดบางส่วน และการเตะต่อยของมวยโบราณเกาหลีหรือแทกยน ที่มีองค์ประกอบของคาราเต้ร่วมด้วย
ความคิดเห็นจากผู้ตั้งกระทู้ นาย A และ นาย B
นาย A เลือก มวยปล้ำและบราซิลเลียนยิวยิตสู เพราะทั้งสองศาสตร์เป็นคู่ผสมที่อันตรายมากพอจะจบไฟต์ข้างถนนได้ไม่ว่าจากการเทคดาวน์ของมวยปล้ำหรือจับหักของบราซิลเลียนยิวยิตสู หรือใช้คู่กันทั้งสองอย่าง
นาย B จากความเห็นของนาย B คิดว่าอย่างแรกนั้น ต้องทำความเข้าใจก่อนว่าทุกศาสตร์ล้วนมีข้อเสีย และ ข้อดี คนละอย่าง แต่ในกรณีที่เราพิจารณาให้เป็นสถานการณ์ที่ทั้งคู่ต่างมีข้อจำกัดทางร่างกายที่เท่ากัน เช่น น้ำหนัก ส่วนสูง พละกำลัง แล้วนั้น ไอคิโด จะถูกตัดออกไปเป็นลำดับแรกๆเนื่องจากมีข้อดี
ที่ ใช้แรงไม่มากเน้นเล่นกับการควบคุมและข้อต่อคู่ต่อสู่ ซึ่งเหมาะกับคนที่มีข้อจำกัดด้านแรงเช่น ผู้หญิง เด็ก ในการต่อสู้กับคนทั่วไป มีโอกาสชนะ แต่กับศาสตร์อื่นๆดังกล่าวมาข้างต้น อาจจะมีข้อเสียเปรียบมาก รวมทั้ง ฮับกิโด ที่มีพัฒนาการต่อมาด้วย ในกรณี จับทุ่ม แบบ ยูโด และ มวยปล้ำ ค่อนข้างได้เปรียบมากในการต่อสู้ข้างถนน ที่สภาพแวดล้อมเอื้อแก่การบาดเจ็บต่อการทุ่มได้ง่าย โดยยูโดจะมีเทคนิคที่ซับซ้อนและทุ่มได้ง่ายกว่าแต่ก็แลกกับมีความรุนแรงน้อยกว่ามวยปล้ำ ทั้งนี้ทั้งคู่ควรนำไปประยุกต์รวมกับยูยิตสูที่เป็นการปิดเกมในตอนที่ทุ่มไปแล้วแต่ไม่น็อคด้วย แล้วในกรณีตลกร้ายที่สุดสภาพไม่เอื้อต่อการทุ่มเลย เช่น หิมะ ยูยิตสูจะมีความโดดเด่นที่สุด เนื่องด้วยเป็นศาสตร์ที่เน้นการจับล็อคที่สุด ในขณะที่ศาสตร์อื่นทุ่มแล้วไม่สามารถสร้างบาดแผลได้นั้น เช่น หิมะ อาจจะทำได้เพียงกดคู่ต่อสู้เท่านั้น ไม่มีศาสตร์ไหน จะปิดเกมในภาคพื้นได้ดีเท่ายูยิตสูอีกแล้ว และกรณีที่ทุ่มแล้วยังไม่น็อค ยูยิตสูก็พร้อมจะสวนได้เสมอ (นาย B เรียนยูยิตสูมา)
ศิลปะการต่อสู้แบบจับที่ดีที่สุดสำหรับการต่อสู้ข้างถนน
-บราซิลเลียนยิวยิตสู (Brazillian Jiu-JItsu)
เน้นไปที่การต่อสู้บนพื้น โดยการล็อค หัก ข้อต่อ รวมถึงการรัดคอคู่ต่อสู้
-ยิวยิตสู (Jiu-JItsu)
ลักษณะเหมือนบราซิลเลียนยิวยิตสูที่กล่าวไปข้างต้น แต่มีการโจมตีด้วยหมัดเท้าเข่าศอกและทุ่มด้วย
-ยูโด (Judo)
เน้นการทุ่มโดยทำให้คู่ต่อสู้เสียสมดุลหรือใช้หลักการหมุนของคานเพื่อถนอมแรงตัวเองแล้วใช้แรงของคู่ต่อสู้ให้เป็นประโยชน์ โดยสนับสนุนแนวคิดที่ว่าคนตัวเล็กก็สามารถเอาชนะคนตัวใหญ่กว่าได้
-มวยปล้ำ (Wrestling)
มีการทุ่มที่ทรงพลัง เข้าใจง่าย แต่ต้องการสมรรถภาพและแรงกายสูง
-ไอคิโด (Aikido)
ไม่สอนการประทะและชกต่อย แต่มุ่งสอนการแก้ปํญหาแบบไร้เจตนาร้าย โดยเน้นการเปลี่ยนทิศทางการโจมตีและหลีกหนีจากเส้นทางนั้น เช่น การก้าวออกด้านข้างและปลดอาวุธ
-ฮับกิโด (Hapkido)
เป็นการผสมผสานกันระหว่างไอคิโด การทุ่มของยูโดบางส่วน และการเตะต่อยของมวยโบราณเกาหลีหรือแทกยน ที่มีองค์ประกอบของคาราเต้ร่วมด้วย
ความคิดเห็นจากผู้ตั้งกระทู้ นาย A และ นาย B
นาย A เลือก มวยปล้ำและบราซิลเลียนยิวยิตสู เพราะทั้งสองศาสตร์เป็นคู่ผสมที่อันตรายมากพอจะจบไฟต์ข้างถนนได้ไม่ว่าจากการเทคดาวน์ของมวยปล้ำหรือจับหักของบราซิลเลียนยิวยิตสู หรือใช้คู่กันทั้งสองอย่าง
นาย B จากความเห็นของนาย B คิดว่าอย่างแรกนั้น ต้องทำความเข้าใจก่อนว่าทุกศาสตร์ล้วนมีข้อเสีย และ ข้อดี คนละอย่าง แต่ในกรณีที่เราพิจารณาให้เป็นสถานการณ์ที่ทั้งคู่ต่างมีข้อจำกัดทางร่างกายที่เท่ากัน เช่น น้ำหนัก ส่วนสูง พละกำลัง แล้วนั้น ไอคิโด จะถูกตัดออกไปเป็นลำดับแรกๆเนื่องจากมีข้อดี
ที่ ใช้แรงไม่มากเน้นเล่นกับการควบคุมและข้อต่อคู่ต่อสู่ ซึ่งเหมาะกับคนที่มีข้อจำกัดด้านแรงเช่น ผู้หญิง เด็ก ในการต่อสู้กับคนทั่วไป มีโอกาสชนะ แต่กับศาสตร์อื่นๆดังกล่าวมาข้างต้น อาจจะมีข้อเสียเปรียบมาก รวมทั้ง ฮับกิโด ที่มีพัฒนาการต่อมาด้วย ในกรณี จับทุ่ม แบบ ยูโด และ มวยปล้ำ ค่อนข้างได้เปรียบมากในการต่อสู้ข้างถนน ที่สภาพแวดล้อมเอื้อแก่การบาดเจ็บต่อการทุ่มได้ง่าย โดยยูโดจะมีเทคนิคที่ซับซ้อนและทุ่มได้ง่ายกว่าแต่ก็แลกกับมีความรุนแรงน้อยกว่ามวยปล้ำ ทั้งนี้ทั้งคู่ควรนำไปประยุกต์รวมกับยูยิตสูที่เป็นการปิดเกมในตอนที่ทุ่มไปแล้วแต่ไม่น็อคด้วย แล้วในกรณีตลกร้ายที่สุดสภาพไม่เอื้อต่อการทุ่มเลย เช่น หิมะ ยูยิตสูจะมีความโดดเด่นที่สุด เนื่องด้วยเป็นศาสตร์ที่เน้นการจับล็อคที่สุด ในขณะที่ศาสตร์อื่นทุ่มแล้วไม่สามารถสร้างบาดแผลได้นั้น เช่น หิมะ อาจจะทำได้เพียงกดคู่ต่อสู้เท่านั้น ไม่มีศาสตร์ไหน จะปิดเกมในภาคพื้นได้ดีเท่ายูยิตสูอีกแล้ว และกรณีที่ทุ่มแล้วยังไม่น็อค ยูยิตสูก็พร้อมจะสวนได้เสมอ (นาย B เรียนยูยิตสูมา)