หวานที่ให้ ไยฉาบ อาบยาพิษพิษชำแรก แทรกฤทธิ์ เกินรักษาสาแก่ใจ ที่พะวง หลงรักมามารู้ว่า พิษร้าย ก็สายเกิน

วันที่หนามตำนิ้วทลุผิวหนังจึงจะหยั่งรู้ฤทธิ์พิษของหนามหลงเหลิงไปเล่นไฟไหม้ลามปามจึ่งรู้ความรู้สาว่ากังวล"ถูกขมวดรักช้ำเจ็บซ้ำซากรักแต่ปากไถลใจสับสนหนึ่งนิยามความรู้สื่อผู้คนได้เห็นหนทางขาดอย่าพลา

.............................. หัวใจตั้งคำถาม ความสับสน ทุกนาทีฉงน หลงเชื่อมั่น ไยต้องเบื่อเพื่อจะไปไกลจากกัน หรือรักนั้นแค่เพียงภาพอาบมายา ทำนองเพลงวังเวงหวิวละลิ่วลิบ ลำนำทิพย์เคยร่ำเห่ .. เสน