จากกระทู้ก่อนหน้าที่บอกต้องดูแลยาย ตอนนี้ยังดูเรื่อยๆค่ะแล้วป้ากับพี่คือหนักขึ้นเรื่อยๆเหมือนกัน เราเปิดเทอมแล้วงานหนักกว่าเดิม แต่ต้องรีบกลับมาดูทุกวันนี้จะมีความสุขแค่ตอนอยู่รร.เลยค่ะ แต่พอเลิกเรียนเราจะเหนื่อยรอแล้ว เพราะรับรู้ว่าต้องเจอกับอะไรกลับไปโดนด่าสารพัด พี่กับป้าเขาจะเข้าขากันได้ดีเลยค่ะ พอตอนป้าอยู่กับเราก็ทำกร่าง แต่พอพี่มาอยู่จะทำตัวเนี้ยบๆกลัวเรา เหมือนเราใจร้ายตลอด เราเคยจะบอกพ่อแม่นะคะแต่พอจะบอกพ่อกับแม่ก็เกรงใจกลัวพวกเขาเหนื่อยหนักกว่าเดิม สมองเลยตื้อไปหมดเลยค่ะ ระหว่างชีวิตเรากับการที่ทำให้พ่อแม่สบายใจ มันจุกที่อกเสมอ จริงๆเคยบอกแล้วนะคะ แต่พอหลังๆเริ่มเอือมกันหน่ะค่ะ ถ้าเราไปบอกอีกมันจะแปลกๆ
.
บางทีอยากจะกลับบ้านช้าๆไม่ว่าใครจะเป็นยังไงก็ไม่สน เรายอมโดนพ่อแม่ด่าเราสบายใจกว่าที่ไม่โดนยายพี่กับป้าด่า แต่พอจะทำเข้าจริงๆภาพตอนพ่อแม่เหนื่อยก็ลอยมา

ควรทำยังไงต่อดีคะการที่เราคิดแบบนี้จะดูใจร้ายมั้ย
.
บางทีอยากจะกลับบ้านช้าๆไม่ว่าใครจะเป็นยังไงก็ไม่สน เรายอมโดนพ่อแม่ด่าเราสบายใจกว่าที่ไม่โดนยายพี่กับป้าด่า แต่พอจะทำเข้าจริงๆภาพตอนพ่อแม่เหนื่อยก็ลอยมา