บันทึกไม่ลึกลับ : ความฝันบอกอะไรกับตัวเรา... ?? "ความกลัวที่น่ารังเกียจที่สุด คือ กลัวความผิดตนเองจะเปิดเผยสู่สาธารณะ"

กระทู้สนทนา
บันทึกไม่ลึกลับ ตอนที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ รู้แค่ว่าตอนนี้จขกท.เริ่มกลัวตัวเองมากเข้าไปทุกที... เพี้ยนสะอื้น
เนื่องจากที่จขกท.ไม่ได้เกิดภาพเหตุการณ์ฝันร้ายแบบนี้มาได้ระยะนึงแล้วค่ะ เริ่มมีฝันแบบนี้มาตั้งแต่อายุ16ต่อเนื่องมาจนถึงอายุ28แล้วก็ได้มีการขาดหายไปจนล่าสุดอายุ31 เมื่อวันที่ 11 พฤษภาคมที่ผ่านมา ฝันร้ายมันได้กลับมาอีกครั้ง เพี้ยนเพลีย

"ความกลัวที่น่ารังเกียจที่สุด คือ กลัวความผิดตนเองจะเปิดเผยสู่สาธารณะ" อันนี้คิดเองสดๆร้อนๆไม่รู้ว่าอาจจะไปตรงกับปรัชญาของท่านใดบ้างหรือไม่?? ⁵55+

  นานแล้วนะ... ที่ไม่ได้ฝันถึงเหตุการณ์ในทำนองที่ว่า ตัวเราเป็นฆาตกรที่ฆ่าด้วยโทสะ อารมณ์โมโหชั่ววูบชั่วขณะนั้น และจบลงด้วย ตัวเราเองที่เกิดอาการกลัวบางสิ่งบางอย่างแบบสุดขีด ในฝันนั้นดำเนินเหตุการณ์ไปในแนวที่ว่า ตัวเรากลัวผีเหยื่อที่เราฆ่าตายไปจะตามมาหลอกหลอน... เพราะฆ่าจับกดน้ำให้ตายเสร็จก็ดันเอาเค้าไปขุดหลุมฝังไว้แถมเทปูนทับตรงพื้นหน้ารั้วบ้าน ซะงั้น ... อมยิ้ม41

  แต่เปล่าหรอก ความรู้สึกในฝันมันคือ เวลาที่เราได้ก้าวเหยียบไปบนแผ่นปูนนั้น ที่มีศพฝังอยู่ ตัวเราจะมีความรู้สึกนึกคิดจากจิตใต้สำนึกประมาณว่า ไม่ ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้ ไม่อยากให้หลงเหลือหลักฐานแม้สักนิด ไม่อยากให้มัน(เหยื่อ)มีตัวตนอยู่ในสังคมมนุษย์... อมยิ้ม20

หลายๆท่านอ่านกันแล้วคงจะงงกันบ้างอมยิ้ม19 แต่จขกท.เข้าใจตัวเองแบบนี้ แล้วสื่อออกมาตีความออกมาได้เท่านี้จริงๆค่ะ ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ อมยิ้ม07

ปล. อาจจะเก็บกดไว้เยอะ(อีกแล้ว) เลยกลายเป็นกลับมาฝันถึงอะไรแบบเดิมๆ วนฆ่าไม่รู้จบ สงสัยต้องไปหาหมอจริงจังหรือเปล่าก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ เลยอยากขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆที่หลงเข้ามาอ่านช่วยให้คำแนะนำด้วยนะคะ ขอบพระคุณมากๆค่ะ พาพันขอบคุณ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่