เพื่อน

เรามีเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเขาเอาแต่ใจมากใครว่าก็ไม่ได้เราเคยว่าเขาไปครั้งหนึ่งเรื่องงานกลุ่มตอนนั้นจำได้ว่ามีงานพรีเซ็นศิลปะในวันเสาร์เรานัดกันไปทำงานแต่ทุกคนก็มาเช้ามาสายตามระยะทางแต่จะมีเพื่อนคนนี้ที่จนบ่ายกว่าๆแล้วก็ยังไม่มาเราเลยโทรตามโทรจนบ่ายสองเพื่อนก็รับแล้วก็พูดว่าเพิ่งตื่นแต่ตอนนั้นเราทำใกล้จะเสร็จแล้วเราเลยบอกว่าไม่ต้องมาล่ะมันจะเสร็จแล้วรอพรีเซ็นวันจันทร์สรุปวันจัทร์มาเรียนคาบ3ประมาณ10โมงน่าจะถึงตอน10โมครึ่งแต่ไม่เข้ามาพรีเซนถเัาจะเข้ามาก็มาได้ไม่มีใครว่าเข้ามาได้แต่ที่ทำให้หน้าหงุดหงิดกว่าคือบ้านนางใกล้โรงเรียนที่สุดแต่สายตลอดแล้ววันนั้นนางตื่นเช้าน่ะแต่สายแบบมานางก็พูดว่าว่าได้น่ะเค้าไม่ได้ช่วยอะไรเลยแล้วคิดว่านี้ทำยังงัยก็ว่าเลยจร้าเบรกแตกเลยสิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้นไม่รู้นางคิดไ้ด้หรือเปล่าแต่ที่แน่ๆนางไม่คุยกับฉันและไม่มาโรงเรียนอีกเลยพอเปิดเทอมมาเทอมสองนางมาที่ปรึกษาก็เรียกไปคุยว่าทำไมไม่มาเรียนนางก็บอกเพื่อนไม่คุยด้วยไม่เล่นด้วยเลยไม่อยากมาโห้เราอยากจะแบบอะไรอ่ะแล้วครูที่ปรึกษาก็เรียกเราไปบอกว่าเป็นอะไรกับอพื่อนอย่าไปโกรธกันนานมีอะไรก็คุยกันช่วยเราเลยแบบโอเคก็ได้เปิดเปิดเทอมม.6มาก็เป็นอีกปากก็บอกเวลาทำงานอ่ะจริงจังมา 55จริงจังเหรอตลกมากแต่ก็พูดไม่ได้อย่างที่บอกใครไปด่าไปว่านิดเดียวแบบนิดเดียวจริงๆนางไม่คุยด้วยเลยทึ่นี่เหมือนนางติด0 ติดร เยอะแล้วไปของานครูครูบ้างคนก็ไม่ให้งานสักทีเราเข้าใจน่ะว่าทำไมถึงไม่ให้ครูบางคนก็ให้งานง่ายนางก็แบบดีเนาะครูให้งานง่ายเราแบบเฮ้ยแค่นี้ยังคิดไม่ได้อีกเหรอครูบางคนก็ให้งานยากนางก็บ่นให้ทำอะไรยากจังโอ้ยยยครูรอสอนทั้งเทอมแต่ไม่มาพอให้งานง่ายก็บ่นงานยากก็บ่นเราจะบ้า