หนูอยู่กับยาย 2 คน บ้านข้าง ๆ คือบ้านลุง,ป้าสะใภ้,ลูกชาย,ลูกสาว,ลูกเขย (อยู่ในรั่วบ้านเดียวกัน คนละหลัง บ้านหนูมีลานหลังบ้านแต่มีสวนผักกับต้นไม้บังจะไม่เห็นวิวข้างหลัง)
ก่อนหน้านั้นลูกชายเขาเคยติดคุกคดีลักทรัพย์ ออกมาไปทำงานไปโดนจับตรงนี้ไม่แน่ใจข้อกาอะไรแต่ที่ได้ยินมาคือมียาไม่รู้ว่ายา🐴หรืออะไร ครอบครัวเขาก็ประกันตัวออกกลับมาอยู่บ้าน ปัจจุบันแม่เขาเคยถามตอนกินข้าวว่ายังดูด🐴อยู่มั้ยเขาบอกยังทำอยู่
ส่วนลุงไม่มัานใจว่าดูดมั้ยแต่เท่าที่สังเกตุตอนนั้นหนูล้างถ้วยอยู่หลังบ้าน เขาจะชอบเดินไปหลังบ้านพอเขากลับมาอีกซักพักลูกชายจะเดินมาแทน ป้าสะใภ้เคยคุยกับแม่ว่าลุงน่าจะเล่น💊หรือดูด🐴ตรงนี้ไม่มั่นใจ ตอนกลางคืนชอบทำอะไรไม่รู้ได้ยินเสียงตลอด
ลูกเขยเขาทะเลาะกับลูกสาวบ่อยอารมณ์ร้อนเวลาเขาตื่นสายหรือมีเรื่องอะไรยายจะชอบไปด่า ครั้งนึงหนูเคยได้ยินดขาทะเลาะกันตอนกลางฝั่งผช.บอกว่ายายชอบไปด่าไปว่าเขาว่าดขาเสพ💊ดูด🐴 บ้าง ด่านู่นนี่นั่น เคยเตือนยายแล้วว่าอย่าไปยุ่งเพราะเดี๋ยวนี้คนจะทำอะไรมันทำได้หมดยิ่งอยู่กันสองคนสุดท้ายก็เหมือนเดิมไม่ฟัง
แม่กับพ่ออยู่ต่างจังหวัด เวลาลูกชายเขากลับมาแม่จะพูดตลอดว่าให้ระวังอย่าอยู่บ้านคนเดียวไม่งั้นก็ล็อคประตูไว้ แม่เวลาเห็นข่าวแล้วกังวลตรงนี้ก็เข้าใจว่าเป็นห่วง ตอนนี้หนูเป็นคนขี้ระแวงมากได้ยินเสียงคนเดินที่หน้าบ้านก็คิดมากแล้ว เคยบอกแม่ว่าไม่อยากอยู่นี้ แต่แม่บอกว่าถ้าไม่อยู่ใครจะดูแลยาย เรื่องสังคมรอบตัวแม่ก็บอกว่าโตไปเจอหนักกว่านี้อีก เอาจริง ๆ หนูกลัวมากยิ่งเห็นข่าวอีก หมู่บ้านหนู💩💊 💩เมาเยอะมาก บ้านเยื่องตรงข้ามก็ขี้เมาทะเลาะกับแม่เขาบ่อยลูกชายเขาก็เคยตีน้องจนชาวบ้านมาห้าม
อาจจะเล่าตรงที่สังคมรอบบ้านเป็นไม่หมดเพราะหนูก็อธิบายไม่เก่ง แต่ความรู้สึกหนูเวลาอยู่บ้านไม่เคยรู้สึกปลอดภัยเลย ไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ น้อยใจไม่เข้าใจว่าทำไมต้องใช้ชีวิตระแวงขนาดนี้ ทะเลาะกับยายบ่อยแกเป็นคนไม่ฟังใครพูดอะไรก็หาว่าเถียงทั้ง ๆ ที่แค่อธิบายสุดท้ายก็ไม่ฟังเอาเรื่องที่เคยเลี้ยงดูมาพูด เหนื่อยมากค่ะ ไม่อยากเครียดไม่อยากคิดมากอยากใช้ชีวิตแบบไม่ต้องมานั่งนอนระแวง การระวังตัวเป็นเรื่องปกติที่ควร แต่ไม่ใช่ถึงขั้นต้องมานั่งระเเวงขนาดนี้นอนทีจะหลับสนิทก็ไม่ได้ ไปโรงเรียนต้องมาหงุดหงิดแต่เช้าที่ทะเลาะกับยาย หนูไม่อยากรบกวนหรือไปคุยให้แม่เครียดมาก เพราะเดี๋ยวนี้เวลาโทรไปแม่ทะเลาะกับพ่อตลอดถ้าหนูคุยเรื่องนี้อีกเป็นหนูก็คงไม่ไหว หนูไม่มีเช้าวันไหนที่อยากตื่นมา
หนูอาจจะพิมพ์ไม่รู้เรื่องตอนแรกว่าจะเอาแค่ที่ระแวงสุดท้ายพิมพ์ไปซะเยอะ มีเรื่องในหัวอยากพิมพ์ออกมาเยอะมากกกกกกกกกกก เห็นชีวิตเพื่อนรุ่นเดียวกันแล้วน้อยใจ เหนื่อยมากค่ะ ทำยังไงกับชีวิตดี อายุแค่นี้ก็ท้ออนาคตจะไหวหรอ หนูจะไม่เป็นบ้าไปก่อนใช่มั้ย หนูไม่รู้ว่าจะสื่ออะไรแค่พิมพ์อยากเอามันออกมาㅠㅠ
ชีวิตระแวง เครียด ทะเลาะ เยอะแยะมากทำยังไงดีคะ อยากปลง ㅠㅠ
ก่อนหน้านั้นลูกชายเขาเคยติดคุกคดีลักทรัพย์ ออกมาไปทำงานไปโดนจับตรงนี้ไม่แน่ใจข้อกาอะไรแต่ที่ได้ยินมาคือมียาไม่รู้ว่ายา🐴หรืออะไร ครอบครัวเขาก็ประกันตัวออกกลับมาอยู่บ้าน ปัจจุบันแม่เขาเคยถามตอนกินข้าวว่ายังดูด🐴อยู่มั้ยเขาบอกยังทำอยู่
ส่วนลุงไม่มัานใจว่าดูดมั้ยแต่เท่าที่สังเกตุตอนนั้นหนูล้างถ้วยอยู่หลังบ้าน เขาจะชอบเดินไปหลังบ้านพอเขากลับมาอีกซักพักลูกชายจะเดินมาแทน ป้าสะใภ้เคยคุยกับแม่ว่าลุงน่าจะเล่น💊หรือดูด🐴ตรงนี้ไม่มั่นใจ ตอนกลางคืนชอบทำอะไรไม่รู้ได้ยินเสียงตลอด
ลูกเขยเขาทะเลาะกับลูกสาวบ่อยอารมณ์ร้อนเวลาเขาตื่นสายหรือมีเรื่องอะไรยายจะชอบไปด่า ครั้งนึงหนูเคยได้ยินดขาทะเลาะกันตอนกลางฝั่งผช.บอกว่ายายชอบไปด่าไปว่าเขาว่าดขาเสพ💊ดูด🐴 บ้าง ด่านู่นนี่นั่น เคยเตือนยายแล้วว่าอย่าไปยุ่งเพราะเดี๋ยวนี้คนจะทำอะไรมันทำได้หมดยิ่งอยู่กันสองคนสุดท้ายก็เหมือนเดิมไม่ฟัง
แม่กับพ่ออยู่ต่างจังหวัด เวลาลูกชายเขากลับมาแม่จะพูดตลอดว่าให้ระวังอย่าอยู่บ้านคนเดียวไม่งั้นก็ล็อคประตูไว้ แม่เวลาเห็นข่าวแล้วกังวลตรงนี้ก็เข้าใจว่าเป็นห่วง ตอนนี้หนูเป็นคนขี้ระแวงมากได้ยินเสียงคนเดินที่หน้าบ้านก็คิดมากแล้ว เคยบอกแม่ว่าไม่อยากอยู่นี้ แต่แม่บอกว่าถ้าไม่อยู่ใครจะดูแลยาย เรื่องสังคมรอบตัวแม่ก็บอกว่าโตไปเจอหนักกว่านี้อีก เอาจริง ๆ หนูกลัวมากยิ่งเห็นข่าวอีก หมู่บ้านหนู💩💊 💩เมาเยอะมาก บ้านเยื่องตรงข้ามก็ขี้เมาทะเลาะกับแม่เขาบ่อยลูกชายเขาก็เคยตีน้องจนชาวบ้านมาห้าม
อาจจะเล่าตรงที่สังคมรอบบ้านเป็นไม่หมดเพราะหนูก็อธิบายไม่เก่ง แต่ความรู้สึกหนูเวลาอยู่บ้านไม่เคยรู้สึกปลอดภัยเลย ไม่รู้จะทำยังไงดีค่ะ น้อยใจไม่เข้าใจว่าทำไมต้องใช้ชีวิตระแวงขนาดนี้ ทะเลาะกับยายบ่อยแกเป็นคนไม่ฟังใครพูดอะไรก็หาว่าเถียงทั้ง ๆ ที่แค่อธิบายสุดท้ายก็ไม่ฟังเอาเรื่องที่เคยเลี้ยงดูมาพูด เหนื่อยมากค่ะ ไม่อยากเครียดไม่อยากคิดมากอยากใช้ชีวิตแบบไม่ต้องมานั่งนอนระแวง การระวังตัวเป็นเรื่องปกติที่ควร แต่ไม่ใช่ถึงขั้นต้องมานั่งระเเวงขนาดนี้นอนทีจะหลับสนิทก็ไม่ได้ ไปโรงเรียนต้องมาหงุดหงิดแต่เช้าที่ทะเลาะกับยาย หนูไม่อยากรบกวนหรือไปคุยให้แม่เครียดมาก เพราะเดี๋ยวนี้เวลาโทรไปแม่ทะเลาะกับพ่อตลอดถ้าหนูคุยเรื่องนี้อีกเป็นหนูก็คงไม่ไหว หนูไม่มีเช้าวันไหนที่อยากตื่นมา
หนูอาจจะพิมพ์ไม่รู้เรื่องตอนแรกว่าจะเอาแค่ที่ระแวงสุดท้ายพิมพ์ไปซะเยอะ มีเรื่องในหัวอยากพิมพ์ออกมาเยอะมากกกกกกกกกกก เห็นชีวิตเพื่อนรุ่นเดียวกันแล้วน้อยใจ เหนื่อยมากค่ะ ทำยังไงกับชีวิตดี อายุแค่นี้ก็ท้ออนาคตจะไหวหรอ หนูจะไม่เป็นบ้าไปก่อนใช่มั้ย หนูไม่รู้ว่าจะสื่ออะไรแค่พิมพ์อยากเอามันออกมาㅠㅠ