ความรู้สึกที่ไม่อยากให้เกิด

ค่ะเรามีเรื่ิองอยากจะปรึกษาทุกคนหน่อย π_π ตอนนี้เราอยู่ม.5แล้วค่ะเราไม่รู้ว่าเราแอบชอบครูรึป่าวถ้าเป็นไปได้เราไม่อยากชอบเลยค่ะเพราะรู้ว่ายังไงเราก็คบกันไม่ได้เพราะเหตุผลต่างๆครั้งแรกที่เราเห็นครูไม่แน่ใจว่าตอนยืนตรวจหน้าร.รบ้างรึป่าวแต่มาเจอหน้ามองหน้ากันจริงๆจังๆคือตอนม.4ค่ะพอดีพาเพื่อนไปเอาของที่ห้องพักครูค่ะตอนนนั้นครูคนนั้นกำลังนั่งเช็ดเบสไม่ก็กีต้าร์ไฟฟ้าพอเราเข้าไปเราก็ไหว้ทุกคนนะคะแล้วครูเขาก็มองหน้าเรา เราก็มองหน้าเขาคือเขาจ้องแบบจ้องอะค่ะเราก็แบบอะไรติดหน้ารึป่าววะ(แต่คือเราก็ใส่แมสนะคะ)ตอนนั้นก็เลยหันไปมองครูคนอื่นแล้วก็หันกับมามองเขาอีกครูเขาก็มองนะคะหรือครูเขาเห็นเราแปลกหรือบางทีเราเขาก็อาจจะมองกำแพงข้างหลังเรามั้งคะหรือมองเราจริงๆยังไม่อยากมั่นในตัวเองเท่าไหร่( TДT)เพราะแบบครูเขาก็ดูดีมากอะครูดนตรีหน้าตาแบบสำหรับเราคือหล่อนะแบบว่าผมออกแนวรากไทรยาวๆหน่อยแถมกำลังเช็ดพวกแบบเบส,กีต้าไฟฟ้าอีกทวีคูณความหล่อ พอออกมาเราก็เลยแบบอะไรติดหน้ารึป่าวเพื่อนก็บอกไม่มีอะเราก็แบบโอเคๆ พอเปิดเทอมซึ่งตอนนี้ก็คือเหตุการณ์ปัจจุบันแล้วค่ะคือเพื่อนบอกว่าครูสอนวิชาดนตรีเปลี่ยนครูแล้วเราก็แบบใครหรอแล้วเพื่อนก็พูดชื่อครูคนนั้นขึ้นมาแต่ตอนนั้นเราไม่รู้นะคะว่าครูเขาชื่ออะไรแต่ก็มีคิดๆว่าหรือจะใช่ครูคนนั้นรึป่าวจนถึงวันที่เรียนวิชาดนตรีค่ะพอครูเปิดประตูมาปปุ้ปโอโห้ชัดเจนคนเดียวกันตอนนั้นแบบอึ้งแต่ใดๆคือความดูดียังเหมือนเดิมค่ะแบบเห้อใจเจ็บแล้วเขาก็สอนๆแล้วก็ทบทวนเรื่องเก่าให้แล้วก็ให้ทำงานเวลาทำงานเขาก็เดินดูนะคะแบบอ่ยเกร็งแล้วคือทุกคนในห้องเหมือนนั่งแยกกันเป้นกลุ่มอะค่ะแบบแล้วเพื่อนๆกับเรานั่งแถวกลางๆซึ่งโต๊ะข้างหน้าเราไม่มีคนนั่ง โต๊ะข้างหน้าเพื่อนบ้างคนก็ไม่มีคนนั่งนะคะเพราะบางกลุ่มก็นั่งแถวหลังสุดเลยเท่ากับมันก็มีเก้าอี้เยอะให้ครูเลือกนั่ง สักพักครูเขาก็เดินมาแถวเราค่ะคือเพื่อนเรามันเปิดดูโพ่ยแล้วครูมาเห็นครูเขาก็แบบแซวเพื่อนไปเราก็แบบรีบปิดเลยในใจก็แบบตูรอดแล้ววสักพักครูมายืนตรงหน้าค่ะเราเลยแบบยิ้มให้ไปก่อนเลยไม่ไ้ด้ยิ้มหวานหรืออะไรนะคะยิ้มแห้งค่ะแห้งแบบช่วยด้วยยย ครูเขาก็พูดแบบอะไรร แล้วเขาก็ถามเราทำได้มั้ยเราก็แบบได้ค่ะ(ไม่ได้TT) แล้วก็เรานั่งตรงกลางนะคะคือเพื่อน2คนประกบอยู่ซ้ายขวาโต๊ะข้างหน่เพื่อนก็ว่างนะคะสักพักเขาเดินมาอีกว่าแบบเรียนอยู่สายอะไรใช่สายร้องจริงๆหรอแล้วเขาก็ขยับเก้าอี้แล้วนั่งหันกลับหลังมาจ้องเราอะแล้วเขาก็เหมือนเด็กกีต้าร์เลยเราก็แบบแหะๆแล้วเขาก็นั่งอยู่แปปนึงแล้วก็ลุกออกไป ในใจคือแบบทำไมวันนั้นเราไม่ใส่แมสวะแบบอายอะแต่ครูเขาน่าจะจำเราไม่ได้เพราะแบบเราก็ตัดผมสั้นด้วยมั้งแล้วสักพักครูก็เดินมาอี๊กเรากับเพื่อนก็กำลังแบบคุยกันพอเดินมาเท่านั้นแหละเพื่อนเราค้างแบบค้างอยู่ๆมันก็นิ่งเราก็แบบสะกิดง ครูก็ถามอีกทำได้มั้ยเราก็แบบพยักหน้าแล้วเราก็ได้แต่ก้มหน้าเพราะไม่กล้ามองครูครูเขาก็เลยแบบทำไปสิกลัวอะไรแล้วเขาก็ขำเล็กๆแล้วเขาก็แบบบอกให้เพื่อนสอนเราแล้วก็เดินไปแล้วเพื่อนก็เหมือนกับมาเครื่องติดอีกรอบอะ พอเรียนจบวิชาเขาไอเราก็รีบออกมาเลยแล้วครูเขาก็ออกมาพอดีแล้วเหมือนเพื่อนก็เรียกครูเขาถ่ายรูป เราก็นึกวว่ามีอะไรเลยหยุดยืนดูกันแล้วครูเขาก็เหมือนหันมาสบตาเราพอดีอะเราก็มองเขาก็มองเราเลยหันกับแปปนึงก็หันมามิงเพื่อนกับครูใหม่ก็เหมือนเรายังมองกันอีกแต่คงจะแค่บังเอิญเราเลยกับตึกสายเราเราเลยแซวเล่นๆกับเพื่อนว่าแบบอยากเรียนวิชานี่ทุกวันเลยรู้สึกมีความสุขอะอิ้อิ้ เพื่อนก็แบบอย่าเลยเรียนแค่นี้มันก็แบบไม่ไหวจริงๆเราก็ไม่ค่อยเข้าใจวิชานี่แต่มันอยู่ที่คนสอนจริงๆนะตอนที่เรียนเราไม่เครียดเลยแต่ไม่รู้คิดอะไรอยู่อยู่ดีๆก็พูดขึ้นแบบเราชอบครูเพื่อนก็แบบรุ่นพ่อเลยนะเราเลยแบบก็ชอบปกติไงหรือพวกชอบครูคนเดิมกันหรอเพื่อนก็แบบไม่จ้า หลังจากกับจากร.รเราก็แบบอดคิดเรื่องครูไม่ได้นะแบบคิดอะแม้กระทั่งตอนนอนอะคือเราหลับไปแล้วรอบนึงแล้วก็ตื่นแล้วเราก็นึกถึงหน้าครูนึกถึงทุกอย่างอะที่นี่แหละตาค้างแต่เราก็แบบพยายามข่มนะแต่ก็พักนึงอะกว่าจะหลับเวลาผ่านไปไวมากได้มาเรียนวิชาเขาอีก แต่ที่นี่มีเพื่อนมานั่งหน้าเราเราแบลอยากจะให้มันแบบไปนั่งที่อื่นได้ม้ายยย แต่อีกใจนั่งแบบนี้ก็ดี วันนั้นไม่ค่อยมีคุยไรกันเลยแต่เขาก็มาแบบอยู่ข้างหลังเพื่อนผชแถวหลังไอเราก็แบบทำไมไม่ตรงเราบ้างว้าแต่ก็นะแล้วเราก็เอางานไปส่งแต่เขียนสิ่งที่ไม่ควรเขียนลงไปแบบอยากจะกริ้ดแต่ดีนะเพื่อนบอกก่อนตอนแรกเขียนเล่นๆไงลืมลบทีนี่เรากับเพื่อนก็ขำไม่หยุดใจนึงก็ไม่อยากไปส่งละแต่รู้ตัวอีกทีก็ไปส่งแล้วไอเราก็นั่งแล้วก็พยายามกลั้นขำเพื่อนก็แบบกลั้นกูเราก็แบบไม่ไหวแล้วแบบจะตุยเลยขยับไปใกล้เพื่อนแล้วแบบจับมือกับเพื่อนแบบกูไม่ไหวแล้วแล้วครูเขาก็ถามว่าแบบขำอะไรแล้วเขาก็ยิ้ม แล้วก็แบบป่าวค่ะเสียงคือจะขิตแล้วแล้วก็ตรวจงานเราก็รีบออกเลย
พอกลับบ้านมาเราก็แบบเราทำตัวไม่ดีรึป่าวเราไม่ได้นั่งนิ่งๆอะแบบขยับไปมาบ้างเพราะตอนนั้นไม่ไหวแล้วอะจะนั่งยังไงดีเลยดูยุกยิกมากไปครูเขาอาจจะไม่ชอบ แล้ววันต่อมาเพื่อนมีชมรมซึ่งอยู่ตึกครูเขาพอดีเราก็เลยแบบปะเดี่ยวไปส่งเองแล้วก็เจอครูเขากำลังเล่นดนตรีอยู่แต่เขายืนหันหลังนะคือแค่ได้เห็นแค่นั่งเราก็แบบมีความสุขแล้วอะแบบมันหุบยิ้มไม่ได้เราเลยรีบลงตึก ความรู้สึกเราคืออยากเจอครูเขาทุกวันค่ะเห็นสักนิดก็มีความสุขแล้วอยากสนิทกันบ้างบางทีก็คิดถ้าแบบเราไปไหนด้วยกันจะเป็นยังไงเราชอบดูคลิปเขานะดูไปก็อดยิ้มไปไม่ได้ แต่ทุกวันนี้เราก็แอบรู้สึกแย่นะคะเรากลัวครูเขามองเราไม่ดีเราไม่อยากให้เขาไม่ชอบเราเรากลัวคนอื่นไปพูดอะไรให้เขาฟัเรากลัวไปหมดเลยค่ะได้แต่ร้องไห้แบบไม่อยากให้เขาคิดว่าเราเป็นแบบคนไม่ดี แล้วที่เรายุกยิบขยับบ่อยๆตอนกลั้นขำตอนนั่ยเขาจะมองเราว่าแปลกมั้ย 
แล้วก็เราเป็นเด็กหน้าตาธรรมดามากค่ะฐานะที่บางก็พอมีกลางๆ แต่ครูเขาแบบโอโห้ไปเรียนต่างประเทศ ไปเที่ยวตปทอย่างเยอะรวยมากแน่ๆคนรู้จักเยอะ หน้าตาก็ดีคือครูเขาเพอเฟคหมดค่ะเรานี่ไม่มีอะไรเพอเฟคสักอย่างเรียนวิชาเขาไม่เก่งอีกชีวิต แถมอายุเราก็ห่างกันแบบสับเห็นเพื่อนบอกเกือบ50(แต่หน้าตาดีจริงๆนะนึกว่า 33-37ปลายๆ) แต่เขาคงไม่ได้สนใจอะไรครูเขาดีประเสฐมากๆคงแยกแยะออกเราน่าจะต้องพยายามเลิกคิดถึงเขาเอง(ขอโทษถ้าเขียนงงๆแล้วก็ขอบคุณที่รับฟังนะคะ)︶︿︶