เคยมีความสึกอยากตายแต่ทำไม่ได้ไหมครับ เกือบทุกวันผมคิดตลอดเรื่องนี้ ผมแต่งงานมา 10 กว่าปี มีลูก 2 คน แต่หลังจากแฟนผมท้องลูกคนแรก ก็ทะเลาะกันแทบทุกวัน ทะเลาะกันเรื่องที่ไม่ควรทะเลาะ จะพูดยังไงดี เคยมีครั้งนึงผมลืมเอาบิลค่าไฟเข้าบ้าน ก็ทะเลาะกัน จากเรื่องนิดเดียวกลายเป็นเรื่องใหญ่ ทุกครั้งที่ทะเลาะกินเวลาเป็น ชม.ๆ มันเหนื่อยสมองมาก  ผมเคยคิดว่าถ้ามีลูกแล้วเขาคงเอาเวลาไปยุ่งกับลูกมากกว่ามาหาเรื่องผม แต่กลายเป็นหนักขึ้น เคยคิดว่าเพราะไม่มีเงินหรือเปล่าเลยทำให้หงุดหงิดแล้วมาพาลผม แต่พอเปิดบริษัทมีเงินเยอะแล้วก็ยังทะเลาะอยู่ แล้วทุกเรื่องที่ทะเลาะเท่าที่จำได้ไม่มีครั้งไหนเลยที่เรื่องทะเลาะเป็นเรื่องใหญ่ แรกๆผมก็เถียงทะเลาะด้วย แต่พอลูกที่สองเริ่มเข้าโรงเรียน ผมก็จะทำเงียบหนีแทน หาอย่างอื่นทำ หนีเงียบออกมาจากตรงจุดนั้นซะ

เกือบทุกครั้งเลยที่คิดว่าจะทำยังไงให้มันจบๆไปสักที  ทำงานเหนื่อยแล้วไม่อยากมาเหนื่อยกับเรื่องนี้อีก อยากเลิกแต่ไม่อยากให้ลูกกำพร้าพ่อแม่ ผมโตขึ้นมาโดยไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ พอโตขึ้นรู้ตัวก็ไปนัดเจอแต่ก็โดนปฎิเสธกลับมาว่าเกิดเร็วไปไม่ใช่ลูกเขา  ผมเลยไม่อยากให้ลูกมาเป็นแบบผม อยากตายแต่ก็กลัวลูกลำบาก ดิ้นรนทุกอยากให้ลูกได้มีในสิ่งที่เราไม่เคยได้มี มันเลยกลายเป็นอยากเลิกก็ไม่ได้อยากตายก็ทำไม่ได้เหมือนกัน 

เงินทุกบาทที่ผมหาได้ผมจะให้เขาเก็บหมด ผมใช้แค่เงินติดตัวออกจากบ้านวันพัน ผมเป็นคนเลือกเองไม่ได้ถูกสั่งหรืออะไร ผมทำเพราะตัดปัญหา ถ้ามีเงินติดตัวน้อยเขาจะได้ไม่คิดว่าผมไปมีคนอื่น จะใช้อะไรก็ให้เขาโอนมา โทรศัพท์แชร์ตำแหน่งให้ตลอดเวลา หาทุกทางที่จะได้ไม่ต้องเกิดปัญหาให้ทะเลาะ

พอทะเลาะกันมากๆแล้วเรื่องเซ็กส์ บอกเลยว่าแทบไม่มี เดือนละครั้ง นานสุด 3 เดือนครั้ง ไม่ใช่ไม่อยากเราเป็นผู้ชายต้องมีเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว แต่พอทะเลาะแล้วมันไม่มีอารมณ์ในเรื่องนี้จริงๆ 

ผมมีนิสัยชอบซื้อเหรียญคริปโต ico ทิ้งไว้ มีเหรียญไหนออกใหม่ ก็จะซื้อครั้งละ 10-15 ดอล ซื้อแบบหว่าน  มันคือการลงทุนเล็กๆน้อยๆ ผมไม่ได้คิดว่ามันสำคัญอะไรที่ต้องบอกเขา ไว้มันได้ผลขึ้นมาก็ค่อยบอก พอแฟนผมรู้ก็ทะเลาะคิดว่าจะแอบเงินไว้เพื่อไว้ใช้กับคนอื่นหลังเลิกกัน เรื่องแบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรกเคยซื้อลอตเตอรี่จากปั๊มน้ำมันเอาไว้แล้วลืมพอเลยวันหวยออกไปแล้วเจอก็ไปพูดกับเขาก็ทะเลาะกันอีกทั้งที่ลอตเตอรี่มันไม่ได้ถูกรางวัลด้วยซ้ำ

ผมไม่เที่ยว ไม่กินเหล้า แต่สูบบุหรี่ ร่างกายผมเป็นยังไงผมค่อนข้างรู้ตัวดีครอบครัวผมมีประวัติเป็นมะเร็ง ทั้ง 2 รุ่น ผมก็ให้เขาหาดูประกันคุ้มครอง 5 โรคร้ายแรงไว้เขาก็ไม่ทำสักที มีครั้งหนึ่งผมเข้าแอปธนาคารออมสินเห็นมีประกันเกี่ยวกับมะเร็งผมก็ซื้อไม่ได้คิดอะไรเพราะราคาไม่กี่พันซื้อผ่าน app ไม่มีให้กรอกข้อมูลผู้รับผลประโยชน์มันเป็นแบบอัตโนมัติคือให้ทายาท เขาไม่รู้ก็ทะเลาะกันอีกหาว่าไม่ใส่ชื่อเขาเพราะไม่ต้องการให้เขาได้เงิน 

เราคบกันมา 10 กว่าปีเราทั้งคู่ไม่เคยประวัติมีคนอื่นหรือแอบคุนกับใครอย่างน้อยก็ผมไม่มีล่ะ ไม่เข้าใจทำไมเขาถึงต้องมาคิดอย่างนี้ตลอด

มันเหนื่อยมาก อยากร้องไห้ออกมาแต่น้ำตามันไม่ไหลมันอั้นข้าง ไม่รู้ใครเคยเป็นไหมแบบนี้ ผมโตมากับตายาย ตอนพวกแกเสียผมก็ไม่มีน้ำตาญาติก็พูดกันเขาเลี้ยงมาทำไมไม่มีน้ำตาสักนิด จะให้ผมตะโกนบอกหรือไงว่าผมก็เสียใจเหมือนกัน มันทรมานมากกว่าอีก ถ้ามันไหลออกมาให้มันพ้นๆคงจะดีกว่านี้ ผมอายุ 42 แล้ว คงอยู่ได้ไม่ทันลูกเรียนมหาลัยหรอก ตอนนี้ลูกผม 7 ขวบ กับ 9 ขวบ พยายามจะหาสร้างอะไรทิ้งไว้ให้เขา หุ้น/กองทุน หรือคริปโตผมซื้อไว้หมด ชีวิตผมสำหรับบ้านมีไว้แค่นอนกับอาบน้ำเท่านั้น ผมตื่นลูกไปเรียนแล้วผมกลับบ้านลูกเข้านอนแล้ว ตื่น-อาบน้ำ-ทำงาน-นอน วนลูปอยู่อย่างนี้ตั้งแต่มีลูก ชีวิตผมเหมือนเครื่องจักรหาเงินอย่างเดียว 

จะเลิกก็ไม่ได้ จะตายก็ไม่ได้ ทุกวันนี้อยู่ไปโดยหวังว่าสักวันจะป่วยเป็นโรคร้ายแรงอะไรสักอย่าง ผมจะได้ตายไปโดยไม่รู้สึกว่าผิดกับลูก