ผมควรจะทำไงกับเรื่องคู่ชีวิต..ดี

เรื่องมีอยู่ว่า...ภรรยาผม ไม่คิดทำอะไรเลย วันๆมีแต่ทำงาน เลิกงานมา ก็เข้าห้องนอน ไม่คิดจะทำอะไรเลย อย่างเช่น ซักผ้าของตัวเองและตากผ้า ล้างขวดนมลูก เลี้ยงลูกก็ไม่เลี้ยง กินข้าวแล้วก็ไม่ล้างจาน โต๊ะอาหารไม่คิดจะเก็บ ช่วยกัน มีอีกหลายเรื่องที่พูดไม่หมด เพราะมันยาวเหลือเกินจริง วันๆมีแต่สั่งของ รู้ว่าเงินไม่พอใช้ภายในครอบครัวก็ยังจะสั่ง เหมือนเรียงลำดับความสําคัญไม่เป็น อย่างเช่น ของชิ้นนี้ จำเป็นมากไหม หรือควรซื้อทีหลังไหม เอาของจำเป็นที่ต้องใช้ก่อน ผมพูดเรื่องนี้ทีไร ทะเลาะกันทุกที มีแต่จะเลิกกัน ไหนจะเรื่องคุยกับผู้ชายคนอื่นไปหาเขาอีก ก็ไม่คิดจะเห็นใจผมเลย ว่าผมรู้สึกยังไง แต่ก็...ผมก้ไม่ได้ว่าอะไรหรอก ทีของผมมีผู้หญิงทักมาเรื่องงาน ก็มาโวยวายใส่ผม แล้วก็บล็อกผมทุกช่องทางต่างๆ ปิดตำแหน่ง GPS ใส่ผม ทีของผม บ้างครั้ง GPS ในโทรศัพท์  มันก็ขึ้นไม่ตรงตำแหน่งก็มาโวยวายใส่ผม หาว่าผมไปหาผู้หญิง ผมจะไปหาได้ไง ผมอยู่ในเวลางาน ออกไปไม่ได้ อีกอย่างผมก็มีลูก ผมไปหาผู้หญิงทำไม ไม่เคยมีความคิดนี้ในหัวผมเลย ไหนจะเรื่องหนี้สิ้นอีก ที่เขาก่อขึ้นมาอีก เลิกงานมาผมต้องมาทำงานนอกอีก เพื่อหาเงินมาใช้หนี้ กับซื้อนมให้ลูกผมทุกเดือน ไหนค่าอะไรต่างๆอีก ผมบอกให้ประหยัดหน่อย ยิ่งไม่ค่อยมีเงินอยู่ เขาก็ยังไปกินอาหารที่มันราคาสูง อย่างเช่นชาบู-หมูกระทะ-ซาชิมิ
ผมไม่รู้จะพูดยังไงดี เหมือนภาระมาตกที่ผมคนเดียว เลิกงานมาเหนื่อยๆ มาล้างขวดนม ดูลูก ล้างจาน ซักผ้าตากผ้า ทำงานนอก ตอนนี้ร่างกายทรุดโทรมลงเรื่อยๆ ผมนอนที่ 00:00 น.-01:00 น. ตื่น 07:30 น. มาทำงานอีก ผมรู้สึกว่าเริ่มเหนื่อยกาย เหนื่อยใจ เครียด ท้อ ในชีวิตตัวเอง ไม่มีความสุขเลย ในแต่วัน 
ไหนจะลูกอีก อยากเลิกนะ แต่เลิกไม่ได้ กลัวลูกไม่มีแม่ กลัวลูกถามว่าแม่หนูไปไหน ไม่อยากยินคำนี้จากปากลูก ผมก็ได้เก็บไว้คนเดียว ไม่มีใครให้ระบาย ควรจะทำยังไงดี หรือว่าผมเป็นผู้ชายที่แย่ สำหรับเขาหรือป่าว