เช้านี้…มีเรื่องราวเล็ก ๆ ที่ทำให้อิ่มเอมใจมาเขียนเล่าให้อ่านกันค่ะ
เมื่อวันก่อน หลังจากทำงานเสร็จแล้ว เรายังพอมีเรี่ยวแรงเหลืออยู่บ้าง ก็เลยขี่จักรยาน บรรทุกเสื้อผ้า รองเท้า และหมวกที่เราไม่ต้องการใส่แล้ว นำไปบริจาคที่ Sozialkaufladen รวมทั้งหนังสือพิมพ์เก่าที่เรารวบรวมไว้ และ Einkaufstaschen จำนวน 15 ใบ ที่มีผู้ใจดีลงประกาศให้ฟรี (zu Verschenken)ใน Ebay-Kleinanzeige เราเห็นว่าระยะทางไม่ไกลจากที่พักมากนัก ก็เลยติดต่อขอเข้าไปรับมาเก็บไว้
ถุงใส่ของเหล่านี้ ทาง Sozialkaufladen จะขายให้บรรดาลูกค้าที่ไม่ได้เตรียมถุงหรือกระเป๋ามาด้วย ในราคาใบละ 50 Cent ค่ะ ส่วนหนังสือพิมพ์เก่า ก็เป็นอะไรที่ขาดไม่ได้เลย เพราะต้องใช้ห่อเครื่องแก้ว จานชาม ถ้วยโถ และของประดับตกแต่งที่เปราะบาง ให้ลูกค้า
เราวางถุงของบริจาคไว้บนเคาน์เตอร์ แล้วก็เลือกดูของใช้ในร้าน ไม่นานก็ได้ยินเสียงพนักงานของร้าน อุทานขึ้นมาว่า „Juhu, Einkaufstaschen!“ เราหันไปมอง เธอยิ้มให้แล้วบอกเราว่า Gerade rechtzeitig, Frau Becker. We haben heute keine mehr. เราได้ฟังแล้วก็รู้สึกหายเหนื่อยในทันที
ตอนเย็น เราเห็นว่าอากาศยังคงดีอยู่ ก็เลยขนขนมปังแห้งสองถุงใหญ่ ที่ได้รับมาจากลูกค้าเมื่อหลายวันก่อน ใส่ท้ายจักรยาน แล้วขี่ไป Wildpark ซึ่งอยู่ห่างจากที่พักประมาณ 2.5 ก.ม. เราป้อนขนมปังแห้งที่ทุบเป็นชิ้นพอคำให้ฝูงกวางที่แสนเชื่องหลายสิบตัว พวกมันต่างพากันยื่น Schnauze ลอดออกมาจากช่องของรั้วลวดตรงหน้าเราเพื่อรอรับขนมปัง เมื่อได้แล้วก็ถอยกลับออกไปยืนเคี้ยวน้ำลายไหลยืด ก่อนจะกลับมาแทรกเพื่อน ๆ หาช่องว่างยื่น Schnauze อีกครั้ง ซึ่งเป็นภาพที่น่ารักและตลกดี ขนมปังแห้งทั้งสองถุงหมดลงอย่างรวดเร็ว เราบอกลาพวกมัน แล้วขี่จักรยานกลับบ้านอย่างสบายใจ
เราขี่จักรยานผ่านสวนสาธารณะอย่างเคย ก่อนที่เราจะเลี้ยวออกจากสวน ก็มองไปเห็นชายชราที่คุ้นหน้าคุ้นตาคนนึง เดินตัวเอียงอยู่ข้างหน้า Einkaufstasche ในมือของเขาดูน่าจะหนักเอาเรื่องทีเดียว แล้วเขาก็วางถุงใบนั้นลง ก่อนที่จะทรุดตัวลงนั่งบนม้านั่งข้างทาง เราเคยเดินสวนกับเขาในสวนสาธารณะนี้บ่อย ๆ แต่ก็ไม่เคยทักทายหรือพูดคุยกัน เพียงแค่ยิ้มและพยักหน้าให้กันเท่านั้น
เราตัดสินใจขี่จักรยานตรงไปจอดตรงหน้าเขา ยิ้มให้ กล่าวทักทาย แล้วถามว่า Entschuldigen Sie bitte, wo möchten Sie hin mit dieser schweren Einkaufstasche? เขาตอบว่า เขาจะเดินไปขึ้น Ringbus ที่ ZOB (Zentraler Omnibus-Bahnhof) เรารู้เวลาออกรถของ Ringbus ที่วิ่งรอบเมือง ทุกหนึ่งชั่วโมงนี้ดี เราดูเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ แล้วบอกเขาว่า Der Ringbus fährt in 10 Minuten ab. Wenn Sie möchten, würde ich gerne Ihre Tasche zum ZOB mitnehmen? เขายิ้มให้เรา พยักหน้าช้า ๆ พูดเบา ๆ ว่า Danke. Das ist aber lieb. เราจอดจักรยาน ยกถุงขึ้นใส่ตระกร้าท้ายรถ แล้วหันไปบอกเขาว่า Gehen Sie bitte vorsichtig. Ich warte auf Sie am ZOB. Bis gleich!
เมื่อมาถึง ZOB เราก็หิ้วถุงใส่ของใบนั้นไปวางที่ม้านั่ง ข้าง ๆ Ringbus ที่จอดรอเวลาออกรถอยู่ แล้วนั่งรอจนชายชราคนนั้นเดินมาถึง เขากล่าวขอบคุณเราอีกครั้งพร้อมรอยยิ้มว่า Nochmals vielen Dank für Ihre Hilfe. Einen schönen Abend wünsche ich Ihnen ก่อนจะหิ้วถุงขึ้นรถไป เรายิ้มให้ตัวเองแล้วขี่รถกลับบ้านพร้อมความรู้สึกเบิกบานใจ
ระหว่างทาง เราเจอกับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก รูปร่างบอบบาง ผมยาวสีทอง จมูกเชิดรั้น คนนั้นอีกแล้ว จำได้ว่า ตอนที่เรากำลังขี่รถกลับมาจาก Sozialkaufladen เราต้องขี่รถผ่านเธอ ซึ่งยืนอยู่บนสะพานข้ามลำธาร พร้อมกับ Scooter สีชมพู เธอหันมาพูดกับเรา ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ และสีหน้าเรียบเฉยว่า “หนีห่าว” เรารู้สึกงงเล็กน้อย เธอคงคิดว่าเราเป็นคนจีน และคงแค่ต้องการโชว์ Skill ภาษาจีนของเธอ
คราวนี้ เธอกำลังไถ Scooter ด้วยขาเล็ก ๆ ของเธอตรงมาทางเรา ทันทีที่เธอมองเห็นเรา เธอก็หยุดยืนข้างทาง และขณะที่เรากำลังขี่รถผ่านเธอ เราก็ได้ยินคำว่า “หนีห่าว” จากเธออีกครั้ง เรารู้สึกขำ จนกลั้นหัวเราะไม่อยู่ จนผู้คนที่เดินผ่านพากันหันมามอง เพราะเธอพูดคำนี้เร็ว ๆ และห้วน ๆ สีหน้านิ่งไร้รอยยิ้ม เหมือนไม่ใช่การทักทาย แต่เป็นการล้อเลียนซะมากกว่า
เราจำรูปร่างหน้าตาของเธอได้ดี คราวหน้า ถ้าเราเจอเธออีก เราจะรีบชิงทักทายเธอด้วยคำว่า “หนีห่าว” ก่อน และจะยิ้มให้เธอด้วย อยากรู้จังว่า เธอจะมีปฏิกิริยาต่อการทักทายของเราอย่างไร….😊
Modest life in Germany
เมื่อวันก่อน หลังจากทำงานเสร็จแล้ว เรายังพอมีเรี่ยวแรงเหลืออยู่บ้าง ก็เลยขี่จักรยาน บรรทุกเสื้อผ้า รองเท้า และหมวกที่เราไม่ต้องการใส่แล้ว นำไปบริจาคที่ Sozialkaufladen รวมทั้งหนังสือพิมพ์เก่าที่เรารวบรวมไว้ และ Einkaufstaschen จำนวน 15 ใบ ที่มีผู้ใจดีลงประกาศให้ฟรี (zu Verschenken)ใน Ebay-Kleinanzeige เราเห็นว่าระยะทางไม่ไกลจากที่พักมากนัก ก็เลยติดต่อขอเข้าไปรับมาเก็บไว้
ถุงใส่ของเหล่านี้ ทาง Sozialkaufladen จะขายให้บรรดาลูกค้าที่ไม่ได้เตรียมถุงหรือกระเป๋ามาด้วย ในราคาใบละ 50 Cent ค่ะ ส่วนหนังสือพิมพ์เก่า ก็เป็นอะไรที่ขาดไม่ได้เลย เพราะต้องใช้ห่อเครื่องแก้ว จานชาม ถ้วยโถ และของประดับตกแต่งที่เปราะบาง ให้ลูกค้า
เราวางถุงของบริจาคไว้บนเคาน์เตอร์ แล้วก็เลือกดูของใช้ในร้าน ไม่นานก็ได้ยินเสียงพนักงานของร้าน อุทานขึ้นมาว่า „Juhu, Einkaufstaschen!“ เราหันไปมอง เธอยิ้มให้แล้วบอกเราว่า Gerade rechtzeitig, Frau Becker. We haben heute keine mehr. เราได้ฟังแล้วก็รู้สึกหายเหนื่อยในทันที
ตอนเย็น เราเห็นว่าอากาศยังคงดีอยู่ ก็เลยขนขนมปังแห้งสองถุงใหญ่ ที่ได้รับมาจากลูกค้าเมื่อหลายวันก่อน ใส่ท้ายจักรยาน แล้วขี่ไป Wildpark ซึ่งอยู่ห่างจากที่พักประมาณ 2.5 ก.ม. เราป้อนขนมปังแห้งที่ทุบเป็นชิ้นพอคำให้ฝูงกวางที่แสนเชื่องหลายสิบตัว พวกมันต่างพากันยื่น Schnauze ลอดออกมาจากช่องของรั้วลวดตรงหน้าเราเพื่อรอรับขนมปัง เมื่อได้แล้วก็ถอยกลับออกไปยืนเคี้ยวน้ำลายไหลยืด ก่อนจะกลับมาแทรกเพื่อน ๆ หาช่องว่างยื่น Schnauze อีกครั้ง ซึ่งเป็นภาพที่น่ารักและตลกดี ขนมปังแห้งทั้งสองถุงหมดลงอย่างรวดเร็ว เราบอกลาพวกมัน แล้วขี่จักรยานกลับบ้านอย่างสบายใจ
เราขี่จักรยานผ่านสวนสาธารณะอย่างเคย ก่อนที่เราจะเลี้ยวออกจากสวน ก็มองไปเห็นชายชราที่คุ้นหน้าคุ้นตาคนนึง เดินตัวเอียงอยู่ข้างหน้า Einkaufstasche ในมือของเขาดูน่าจะหนักเอาเรื่องทีเดียว แล้วเขาก็วางถุงใบนั้นลง ก่อนที่จะทรุดตัวลงนั่งบนม้านั่งข้างทาง เราเคยเดินสวนกับเขาในสวนสาธารณะนี้บ่อย ๆ แต่ก็ไม่เคยทักทายหรือพูดคุยกัน เพียงแค่ยิ้มและพยักหน้าให้กันเท่านั้น
เราตัดสินใจขี่จักรยานตรงไปจอดตรงหน้าเขา ยิ้มให้ กล่าวทักทาย แล้วถามว่า Entschuldigen Sie bitte, wo möchten Sie hin mit dieser schweren Einkaufstasche? เขาตอบว่า เขาจะเดินไปขึ้น Ringbus ที่ ZOB (Zentraler Omnibus-Bahnhof) เรารู้เวลาออกรถของ Ringbus ที่วิ่งรอบเมือง ทุกหนึ่งชั่วโมงนี้ดี เราดูเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ แล้วบอกเขาว่า Der Ringbus fährt in 10 Minuten ab. Wenn Sie möchten, würde ich gerne Ihre Tasche zum ZOB mitnehmen? เขายิ้มให้เรา พยักหน้าช้า ๆ พูดเบา ๆ ว่า Danke. Das ist aber lieb. เราจอดจักรยาน ยกถุงขึ้นใส่ตระกร้าท้ายรถ แล้วหันไปบอกเขาว่า Gehen Sie bitte vorsichtig. Ich warte auf Sie am ZOB. Bis gleich!
เมื่อมาถึง ZOB เราก็หิ้วถุงใส่ของใบนั้นไปวางที่ม้านั่ง ข้าง ๆ Ringbus ที่จอดรอเวลาออกรถอยู่ แล้วนั่งรอจนชายชราคนนั้นเดินมาถึง เขากล่าวขอบคุณเราอีกครั้งพร้อมรอยยิ้มว่า Nochmals vielen Dank für Ihre Hilfe. Einen schönen Abend wünsche ich Ihnen ก่อนจะหิ้วถุงขึ้นรถไป เรายิ้มให้ตัวเองแล้วขี่รถกลับบ้านพร้อมความรู้สึกเบิกบานใจ
ระหว่างทาง เราเจอกับเด็กผู้หญิงตัวเล็ก รูปร่างบอบบาง ผมยาวสีทอง จมูกเชิดรั้น คนนั้นอีกแล้ว จำได้ว่า ตอนที่เรากำลังขี่รถกลับมาจาก Sozialkaufladen เราต้องขี่รถผ่านเธอ ซึ่งยืนอยู่บนสะพานข้ามลำธาร พร้อมกับ Scooter สีชมพู เธอหันมาพูดกับเรา ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ และสีหน้าเรียบเฉยว่า “หนีห่าว” เรารู้สึกงงเล็กน้อย เธอคงคิดว่าเราเป็นคนจีน และคงแค่ต้องการโชว์ Skill ภาษาจีนของเธอ
คราวนี้ เธอกำลังไถ Scooter ด้วยขาเล็ก ๆ ของเธอตรงมาทางเรา ทันทีที่เธอมองเห็นเรา เธอก็หยุดยืนข้างทาง และขณะที่เรากำลังขี่รถผ่านเธอ เราก็ได้ยินคำว่า “หนีห่าว” จากเธออีกครั้ง เรารู้สึกขำ จนกลั้นหัวเราะไม่อยู่ จนผู้คนที่เดินผ่านพากันหันมามอง เพราะเธอพูดคำนี้เร็ว ๆ และห้วน ๆ สีหน้านิ่งไร้รอยยิ้ม เหมือนไม่ใช่การทักทาย แต่เป็นการล้อเลียนซะมากกว่า
เราจำรูปร่างหน้าตาของเธอได้ดี คราวหน้า ถ้าเราเจอเธออีก เราจะรีบชิงทักทายเธอด้วยคำว่า “หนีห่าว” ก่อน และจะยิ้มให้เธอด้วย อยากรู้จังว่า เธอจะมีปฏิกิริยาต่อการทักทายของเราอย่างไร….😊