เมื่อตอนม.1เราได้มีโอกาสไปทัศนศึกษาที่จังหวัดชลบุรี โดยจะได้ไป3สถานที่คือ หาดนางรำ อีกที่นึงจะเป็นที่ที่เขาดูแลเต่าเยอะมากๆ และสถานที่ที่3คือเรือหลวงจักรีนฤเบศร โดยจะแบ่งสถานที่เป็นวันแรกจะไปหาดนางรำกับสถานที่ที่เขาเลี้ยงเต่า และวันที่สองไปเรือหลวงจักรีนฤเบศร สถานที่แรกที่จะไปคือไปดูเต่าซึ่งเหตุการณ์ยังคงปกติจนกระทั่งหลังเที่ยวหาดนางรำเสร็จจะต้องไปพักที่รีสอร์ต ก่อนไปพักจะต้องขับรถผ่านหาดนางรำไปตามทาง แล้วเพื่อนเรานามสมมุติAไปทักชุดนางรำที่แขวนอยู่ว่า ชุดสวยจัง นั่นแหละเรื่องเกิดน่าขนลุกก็เริ่มขึ้นตอนนั้น เพื่อนอีกคนนามสมมุติBเล่าให้ฟังว่าหลังนางAไปทักชุดนางรำบรรยากาศบนรถก็เปลี่ยนไปเพื่อนนางเล่าว่า เหมือนบนรถมีคนจ้องแบบเคืองๆหรือโกรธมากๆ พอนั่งรถถึงรีสอร์ทก็ไม่ได้ไหว้ศาลหน้ารีสอร์ทอีกเนื่องจากรีบเพราะต้องไปเตรียมของตกแต่งทำพิธีปัจฉิมของพี่ม.3 ขอไม่เอ่ยชื่อรีสอร์ทนะ แต่อธิบายได้ว่า รีสอร์ทจะเป็นตึกรูปตัวLมี2ชั้นหน้ารีสอร์ทมีร้านค้าเล็กๆ และข้างตึกรีสอร์ทจะเป็นเนินภูเขาที่ไม่ได้ชันมาก ข้างๆทางขึ้นจะเป็นลานว่างที่มีบันไดเล็กๆขึ้นไปต่อ แต่ขึ้นไปก็ไม่มีมีอะไรตรงนั้นถ้าเดินขึ้นไปตามทางชันอีกจะเจอบ้านจัดสรร2ถึง3หลัง มาต่อ พอถึงรีสอร์ทก็กินข้าวกันตรงลานว่าง และจัดพิธีปัจฉิมตรงนั้น หลังจากพิธีจบจะต้องนั่งสมาธิก่อนเข้านอนก็นั่งตรงลานว่าง ตอนนั่งด้วยความที่เราเป็นคนที่อยู่เฉยไม่ได้ ก็นั่งลืมตามองไปรอบๆไปเจอเพื่อนที่ลืมตาอยู่(ซึ่งก็อยู่แก๊งเดียวกันกับเรา)ก็นั่งคุยด้วยภาษามือกัน จนกระทั่งไปเห็นตรงที่เป็นบันไดเล็กๆขึ้นไป มันมีผู้หญิงใส่ชุดสีขาวเป็นกระโปรงเดรสสั้นยืนอยู่ตัวสูงมาก มาถึงตอนนี้ก็รู้แล้วว่าเจอดีเข้าแล้ว เราเลยหันไปหาเพื่อนเพื่อนก็พยักหน้าเป็นการบอกว่าเพื่อนก็เห็นคราวนี้หลับตาจนครูบอกให้ลืมตาแล้วเข้านอน เรากับเพื่อนนอนคนละชั้น เรานอนชั้นบนเพื่อนนอนชั้นล่างเพราะเพื่อนเป็นผู้หญิง ก่อนนอนครูอนุญาตให้ซื้อของกินได้ เพราะมันมีร้านค้าเรื่องสยองเกิดตอนนั้นเลยเพราะซื้อของเสร็จก็นั่งกินกันตามปกติจนกระทั่งมันมีเสียงเหมือนมีคนเอาอะไรสักอย่างลากกับพื้นลงจากทางชันมา ทั้งกลุ่มมองไปที่เดียวกันสิ่งที่เห็นทำเอาขนลุกซู่ คือกลุ่มเราเห็นผู้หญิงที่ใส่เดรสสั้นสีขาวกำลังคลานลงมาจากทางชันนั้น แต่สภาพสยองมาก ตัวเปื้อนเลือด เสื้อผ้าขาด ปากกว้าง คลานลงมาหลังจากนั้นก็ทิ้งของกินแล้วเข้าห้องเลยเพราะมันน่ากลัวมาก ตอนเรานอนเราก็สดุ้งตื่นมาตอนตี2กว่าๆแล้วหันไปเห็นหญิงแก่นุ่งขาวห่มขาวกำลังเดินดูเพื่อนผู้ชายที่นอนอยู่เต็มห้อง เราก็ไม่ได้คิดอะไรก็เลยนอนต่อ จนตื่นมาตอนเช้าที่ห้องนอนหญิงเพื่อนBเล่าว่ามันเห็นผู้หญิงใส่ชุดไทยมองอยู่อย่างเคืองๆโกรธๆแต่อีคนทักไม่เห็นเพราะมันนอนหลับลึก คนที่เห็นไม่ได้ทักเพื่อนAเล่าว่าตื่นเช้ามามันงงว่าผ้าห่มหายไปไหน แล้วผ้าห่มคือไปอยู่กับนางBเอาผ้าห่มออกก็เห็นนางนอนขดตัวกุมพระอยู่พอถามมันก็บอกอย่างที่เราเล่าไป แล้วตอนเช้าเราจำที่เจอยายใส่ชุดขาวได้แล้วเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าลืมไหว้ศาลพระภูมิก่อนกลับเลยไหว้ลาเขา แล้วเรื่องนี้ก็กลายเป็นเรื่องเล่าประจำรุ่นเลย