แก้วิธีคิดยังไงดีครับ พอดีค่อนข้างขี้น้อยใจครับ

ผมยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นครับ ปกติแล้วผมกลับบ้านประมาณเดือนละ 2-3 ครั้ง  ที่บ้านก็คิดถึงนะครับ อยากให้กลับบ้านบ่อยๆ  แต่พอผมกลับบ้าน มันกลับกลายเป็นว่าเวลาผมพูดหรือถามอะไรคนที่บ้านบางครั้งก็จะโดนเมินครับ  มันเหมือนไม่รู้ว่าผมจะกลับบ้านมาเพื่ออะไร  กลับกลายเป็นการอยู่คนเดียวก็ดีกว่าการที่มีคนรอบข้างแต่กลับโดนเมินครับ ผมเคยเล่าเรื่องให้แม่ฟัง แต่เหมือนท่านก็อือออๆ เฉยๆ แต่พอวันที่พี่สาวกลับมาบ้านแล้วเล่าเรื่องทำนองเดียวกัน แต่ปฏิกิริยาของแม่ดูสนใจ แล้วก็รับฟัง เหมือนกับว่าไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน ผมก็คิดนะครับว่าอาจเป็นเพราะหลงๆลืมๆ