รู้สึกเป็นเด็กเก็บกดค่ะ

คือตอนนี้หนูทะเลาะกับแม่ค่ะ ตอนนี้หนูอยู่มัธยม มันเริ่มมาจากว่าแม่ชอบถามหนูว่าชอบออะไรอยากเป็นอะไรในอนาคต เอาจริงๆหนูยังไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไรอยากเป็นอะไร หนูรู้แค่ว่าหนูชอบเรียนภาษาอังกฤษหนูเลยอยากเรียนศายศิลป์แต่แม่บอกตอนเข้ามหาลัยมันเข้าลำบากเรียนวิทย์-คณิตไปก่อน เรื่องนี้หนูก็โอเครค่ะที่แม่อยากให้เรียนแต่หนูเรียนสายวิทย์-คณิตมาตั้งแต่ม.ต้นแล้วหนูรู้ตัวเองมาตลอดเลยว่าไม่ชอบ ไม่ใช่ทางเลย หนูเคยบอกแม่นะคะ แต่แม่ก็เอาแต่บอกว่าให้พยายามยังไงเราก็ทำได้ หนูก็พยายามตามที่แม่บอกตลอดค่ะหนูต้องทนเรียนโดยที่หนูไม่ชอบแต่หนูก็ทำงานส่งจนเกรดดีทุกเทอม เรื่องหลังจากนั้นคือหนูอ่อนคณิตมากๆๆเลยค่ะแม่ก็ส่งให้หนูไปเรียนพิเศษ จริงๆหนูอยากเรียนอยู่แล้วแต่ที่หนูไม่โอเครคือบางทีหนูเหนื่อยจากที่โรงเรียนแล้วยังต้องมาเรียนพิเศษต่ออีกแต่หนูก็ไม่กล้าบอกแม่ว่า หนูเหนื่อยเพราะแม่ก็คงบอกว่าเราขี้เกียจ มันยังมีอีกหลายอย่างที่ความคิดหนูกับแม่ไม่ตรงกัน วันนี้หนูกับแม่ทะเลาะกันค่ะเพราะเมื่อตอนบ่ายอากาศมันครึ้มๆแม่เลยให้เก็บผ้าแต่ชุดนักเรียนกับชุดทำงานของแม่มันยังไม่แห้ง พี่ชายหนูเลยใช้ราวตากผ้าอันเล็กตากไว้นอกบ้าน ปล.(มันไม่ค่อยแข็งแรง) แล้วตอนเย็นๆแม่ออกมาเห็นว่าราวตากผ้ามันล้มเลยเรียกให้เรามาเก็บ แม่ก็บ่นว่า“ใช่เรื่องที่ต้องมาเก็บมั้ย ราวตากผ้าใหญ่ก็มีมาตากทำไมราวเล็ก ไม่ใช่เรื่องที่ต้องเป็นคนเก็บเลย” คือหนูเก็บเก็บผ้าและยกราวเข้าบ้านแท้ แต่หนูก็ยังโดนบ่น หลายครั้งหนูต้องยอมโดนบ่นทั้งที่หนูก็ไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไรหรือ หนูทำผิดแต่หนูมีเหตุผลของหนู หนูเลยพูดๆออกไปว่า “แม่ทำอะไรวะ” แล้วแม่ก็ด่าหนูว่าหนูขี้เกียจไม่อยากทำอะไรเลย พูกจายอกย้อนไม่มีมารยาท หนูยอมรับค่ะว่าหนูควรคิดก่อนพูดแต่หนูต้องโดนบ่นตลอดเลยเวลาที่หนูยังไม่ได้ทำอะไรผิดแล้วเรื่องที่เกิดหนูก็ไม่ได้เป็นคนทำ หลายครั้งหนูยังไม่ทำผิดอะไรแต่ออกมาเจอแม่ตอนกำลังโหโมก็ต้องเป็นคนโดนบ่นทุกทีเลย หนูไม่มีสิทธิที่จะพูดอะไรเลย หนูพูดทัศนคติ ความคิด ความรู้สึก ให้แม่ฟังไม่ได้เลย บางทีหนูรู้ชอบอยูในห้องมากกว่าต้องอยูกับคนอื่นหนูเป็นคนเข้าสังคมไม่เก่งอยู่แล้วค่ะ แม่ก็บ่นว่าวันๆอยู่แต่ในห้องแต่แม่จะรู้มันว่าเพราะแม่เป็นแบบนี้หนูเลยชอบอยู่คนเดียว หนูอยากรู้ว่าควรจะทำยังไงดีคะ?? คือหนูก็คงต้องเป็นคนขอโทษแม่แหละค่ะในเรื่องนี้แต่หนูจะกำจัดอารมณ์ที่หนูเก็บกดยังไงดีคะ?? T_T