น้องพ่อเรา อายุประมาณ30กว่าๆ ไม่ทำงาน เขาเคยไปทำงานโรงงานแถวบ้านบอกทนไม่ไหว เหนื่อย ไม่มีบ้าน อาศัยบ้านคนอื่นอยู่ จริงๆก็มีบ้านเก่าของย่าที่เสียไปไม่มีใครอยู่แต่อาก็มีปัญหากับคนแถวนั้นจึงต้องย้ายออก เมื่อประมาณ4-5ปีที่แล้วมาอยู่บ้านเราแต่มีปัญหาก็เลยย้ายออกไป(ขโมยโทรศัพท์เราพ่อเลยไล่) ไม่มีรถขับยืมคนอื่นขี่มาบ้านเราทุกวันเพื่อมาห่อข้าวให้สามี ส่วนลูกเขาก็ไม่ได้เรียน เคยมาขอตังพ่อแม่เราให้น้องไปเรียน พ่อแม่เราก็ให้ทุกอย่าง ไปรับไปส่งด้วย สุดท้ายเรียนได้เดือนเดียวลาออก เพราะอาเราไปมีปัญหากับครู อยู่ที่ไหนก็มีแต่ปัญหา ทุกวันนี้มาห่อข้าวกลับบ้านไปกินทุกวัน ห่อข้าวไม่พอทำกับข้าวจากบ้านเรากลับไปอีก ทำกินคนเดียวนะไม่แบ่งเจ้าของบ้านด้วย แม่เราอดทนมากไม่อยากมีปัญหาเพราะเป็นน้องพ่อ เราก็เบื่อเต็มที พ่อช่วยจนหมดหนทางแล้วเพราะบ้านเราเองก็ไม่ได้รวย มีหนี้มีสิน มีค่าใช้จ่ายเยอะเหมือนกัน ลูกของอาไม่มีใครสั่งสอน อาสอนให้น้องด่าพ่อเราอีก  ล่าสุดวันนี้มาขอเงิน บอกจะให้ลูกเขาไปเรียน ครั้งนี้พ่อไม่ให้ก็มาด่าถึงบ้านแต่พ่อเราไม่อยู่ มาด่ากับเรานี่แหละ โวยวายเสียงดัง บอกพ่อเราทำงานทุกวันจะบอกไม่มีได้ไงแต่ตัวเองเงินซื้อข้าวยังไม่มี พ่อเราให้มาเรียนใกล้บ้าน อาไม่ยอมอีก เรื่องมากทำตัวไฮโซทั้งๆที่โคตรจน บ้านเราทำกับข้าวธรรมดาๆก็กินไม่ได้ ต้องทำเองแต่ใช้วัตถุดิบอุปกรณ์บ้านเรา วีรกรรมเยอะมาก พ่อแม่ก็ไม่เด็ดขาด ตัวเราเองก็เพิ่งจะขึ้นมหาลัย ไม่อยากจะเสียมารยาทพูดกับคนโตกว่า ทั้งๆที่จริงควรเสียมารยาทไปตั้งนานแล้ว แม่เคยห้ามไว้ไม่อยากให้พี่น้องทะเลาะกัน ทางนั้นก็เหลิงใหญ่

ปล.มาบ่นเฉยๆนะคะ การที่จะแก้ปัญหานี้ได้ก็คงต้องพึ่งความเด็ดขาดของพ่อเราเท่านั้นแหละ