กระทู้นี้คงเน้น มิตรภาพดีๆของ 2 หนุ่มนี้นะครับ
ผมได้มีโอกาสได้ดู Beach Boys ร้อนนักต้องพักร้อน
ซึ่งออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์ ITV เมื่อวันที่ 17 ธันวาคม 1999 ถึง วันที่ 23 มกราคม 2000
ดูตอนแรกก็ติดหนึบเลย เพราะไม่เคยดูซีรีส์ที่แก่นเป็นเรื่องมิตรภาพของผู้ชาย 2 คนมาก่อน
ทำให้รู้สึกว่ามิตรภาพดีๆระหว่างเพื่อนนี่เป็นสิ่งที่มีค่ามาก
Beach Boys พาผูชมไปพบกับเรื่องราวของชายหนุ่ม 2 คน
คนแรกคือ “ซากุราอิ ฮิโรมิ” (Sorimachi Takashi) ชายหนุ่มวัย24ปีที่ถูกแฟนสาวไล่ออกจากที่พัก
ชายหนุ่มอีกคนคือ “ซูสุกิ คาอิโตะ” (Takenouchi Yutaka) วัย27ปี
พนักงานบริษัทผู้มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบและกำลังไปได้สวยกับงานของเขา
จนกระทั่งเขาทำงานพลาดและถูกถอดออกจากโปรเจคสำคัญ
โชคชะตานำพาให้ชายหนุ่มสองคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ต่างมีจุดหมายเดียวกัน
นั่นคือการมุ่งสู่ Diamond Head บ้านพักริมชายหาด เพื่อมา “พักร้อน”
เรื่องราวในตอนแรกก็สร้างความประทับใจให้ผมแล้ว
“ซากุราอิ ฮิโรมิ” ขับรถคู่ใจของเขาไป ส่วน “ซูสุกิ คาอิโตะ” นั่งรถไฟไป
และสายตาเจ้ากรรมของซูสุกิ ก็ไปเห็นรถของฮิโรมิเข้าโดยบังเอิญ
หลังจากนั้น รถของฮิโรมิก็ไปต่อไม่ได้
ระหว่างที่ซูสุกินั่งรถแท็กซี่มา เขาก็เห็นฮิโรมิเข็นรถอยู่คนเดียว
ซูสุกิตัดสินใจลงไปช่วยเข็นรถทั้งๆที่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน
และไม่รู้ด้วยว่าจุดหมายปลายทางของพวกเขาคือที่เดียวกัน
ฉากนี้ผมชอบมากเลยเพราะเป็นฉากที่ดูเหมือนไม่มีอะไร
แต่มิตรภาพย่อมไม่ก่อเกิด ถ้าอีกฝ่ายไม่หยิบยื่นให้
ทำให้หวนคิดถึงชีวิตจริงของผม ตอนผมเข้าเรียนปริญญาโทในปี 2540
ผมเจอเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งซึ่งแตกต่างจากผมแทบจะทุกเรื่อง
แต่พอเขารู้ว่าผมกับเขาอยู่บ้านละแวกเดียวกัน เขาก็ชวนผมกลับด้วย
เขามีรถ 1 คัน ผมเองขับรถไม่เป็น
การชวนขึ้นรถไปด้วยกันครั้งนั้น ทำให้มิตรภาพก่อเกิด
ทำให้ผู้ชายสองคนที่แตกต่างกันสุดขั้วค่อยๆเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
มีผลให้ปัจจุบัน ปี 2567 แล้ว ผมก็ยังขับรถไม่เป็นเพราะมันมารับส่งตลอด
ปัจจุบันก็เป็นโสดทั้งคู่ แต่ไม่ใช่แฟนกันอย่างแน่นอน (มีบางคนคิด)
มันชวนผมไปทำงานที่เดียวกัน โต๊ะทำงานก็ติดกัน ก็รู้จักกันมาเกือบ 30 ปีแล้ว
ถ้ามันไม่ชวนผมกลับด้วย มิตรภาพคงไม่เฟื่องฟูมาจนถึงปัจจุบัน
กลับมาที่ซีรีส์ของเรากันดีกว่า
อีกฉากที่ผมชอบคือฉากที่รถไหลลงน้ำนี่แหละ
ทำให้ทั้งคู่เปียกปอน แต่ก็ก่อเกิดมิตรภาพดีๆ
ตอนนั้นฮิโรมิไม่มีเงิน ส่วนซูสุกิทำเงินหาย ทั้งคู่จึงต้องทำงานแลกกับห้องพัก
การทำงานร่วมกัน ถึงแม้จะเหนื่อย แต่ก็สนุก ทำให้พวกเขาได้เรียนรู้เรื่องต่างๆร่วมกัน
มิตรภาพก็ก่อเกิดมากขึ้น
ต่อเรื่องราวจะค่อยๆเปิดเผยว่าจริงๆแล้ว “ซากุราอิ ฮิโรมิ”
เคยเป็นอดีตนักกีฬาว่ายน้ำโอลิมปิกมาก่อน แต่ฝันของเขาต้องจบลง
เพราะอาการบาดเจ็บ
ส่วน “ซูสุกิ คาอิโตะ” แม้จะลากลับไปทำงานที่เดิม
แต่สุดท้ายก็เลือกลาออกเพื่อมาลองใช้ชีวิตอิสระดูบ้าง
ทำให้ทั้งคู่ได้เรียนรู้กันและกันผ่านเรื่องราวมากมาย ณ Diamond Head แห่งนี้
ฉากสุดท้ายเป็นอีกฉากที่ชอบมากๆ เพราะเพื่อนซี้ต้องจากกันแล้ว
เพื่อเดินทางตามทางของตัวเอง ทั้งสองคงไม่สามารถอยู่ที่ Diamond Head ได้ตลอดไป
คนเป็นเพื่อนซี้กัน ถึงจากกันและอาจไม่ได้เจอกันอีก แต่มิตรภาพจะยั่งยืนตลอดไป
หลังจากนั้น ทางทีมงานได้ทำตอนพิเศษขึ้นมา แต่แฟนตัวยงไม่ค่อยชอบกัน
เพราะตอนจบของตอนพิเศษนั้น นำพาให้สองหนุ่มกลับมาที่ Diamond Head อีก
แต่สำหรับผม ผมไม่ติดนะ มันอาจเป็นการกลับมาตามฝันในช่วงสั้นๆ
แต่ในท้ายที่สุด ก็น่าจะต้องจากกันอยู่ดี สิ่งสำคัญที่สุดก็คือมิตรภาพที่ยาวนานตราบนิรันดร์ forever
***มิตรภาพดีๆที่น่าจดจำของ 2 หนุ่ม “ซากุราอิ ฮิโรมิ” และ “ซูสุกิ คาอิโตะ” จาก Beach Boys ร้อนนักต้องพักร้อน (1997)***
ผมได้มีโอกาสได้ดู Beach Boys ร้อนนักต้องพักร้อน
ซึ่งออกอากาศทางสถานีโทรทัศน์ ITV เมื่อวันที่ 17 ธันวาคม 1999 ถึง วันที่ 23 มกราคม 2000
ดูตอนแรกก็ติดหนึบเลย เพราะไม่เคยดูซีรีส์ที่แก่นเป็นเรื่องมิตรภาพของผู้ชาย 2 คนมาก่อน
ทำให้รู้สึกว่ามิตรภาพดีๆระหว่างเพื่อนนี่เป็นสิ่งที่มีค่ามาก
Beach Boys พาผูชมไปพบกับเรื่องราวของชายหนุ่ม 2 คน
คนแรกคือ “ซากุราอิ ฮิโรมิ” (Sorimachi Takashi) ชายหนุ่มวัย24ปีที่ถูกแฟนสาวไล่ออกจากที่พัก
ชายหนุ่มอีกคนคือ “ซูสุกิ คาอิโตะ” (Takenouchi Yutaka) วัย27ปี
พนักงานบริษัทผู้มีชีวิตที่สมบูรณ์แบบและกำลังไปได้สวยกับงานของเขา
จนกระทั่งเขาทำงานพลาดและถูกถอดออกจากโปรเจคสำคัญ
โชคชะตานำพาให้ชายหนุ่มสองคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ต่างมีจุดหมายเดียวกัน
นั่นคือการมุ่งสู่ Diamond Head บ้านพักริมชายหาด เพื่อมา “พักร้อน”
เรื่องราวในตอนแรกก็สร้างความประทับใจให้ผมแล้ว
“ซากุราอิ ฮิโรมิ” ขับรถคู่ใจของเขาไป ส่วน “ซูสุกิ คาอิโตะ” นั่งรถไฟไป
และสายตาเจ้ากรรมของซูสุกิ ก็ไปเห็นรถของฮิโรมิเข้าโดยบังเอิญ
หลังจากนั้น รถของฮิโรมิก็ไปต่อไม่ได้
ระหว่างที่ซูสุกินั่งรถแท็กซี่มา เขาก็เห็นฮิโรมิเข็นรถอยู่คนเดียว
ซูสุกิตัดสินใจลงไปช่วยเข็นรถทั้งๆที่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน
และไม่รู้ด้วยว่าจุดหมายปลายทางของพวกเขาคือที่เดียวกัน
ฉากนี้ผมชอบมากเลยเพราะเป็นฉากที่ดูเหมือนไม่มีอะไร
แต่มิตรภาพย่อมไม่ก่อเกิด ถ้าอีกฝ่ายไม่หยิบยื่นให้
ทำให้หวนคิดถึงชีวิตจริงของผม ตอนผมเข้าเรียนปริญญาโทในปี 2540
ผมเจอเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งซึ่งแตกต่างจากผมแทบจะทุกเรื่อง
แต่พอเขารู้ว่าผมกับเขาอยู่บ้านละแวกเดียวกัน เขาก็ชวนผมกลับด้วย
เขามีรถ 1 คัน ผมเองขับรถไม่เป็น
การชวนขึ้นรถไปด้วยกันครั้งนั้น ทำให้มิตรภาพก่อเกิด
ทำให้ผู้ชายสองคนที่แตกต่างกันสุดขั้วค่อยๆเรียนรู้ซึ่งกันและกัน
มีผลให้ปัจจุบัน ปี 2567 แล้ว ผมก็ยังขับรถไม่เป็นเพราะมันมารับส่งตลอด
ปัจจุบันก็เป็นโสดทั้งคู่ แต่ไม่ใช่แฟนกันอย่างแน่นอน (มีบางคนคิด)
มันชวนผมไปทำงานที่เดียวกัน โต๊ะทำงานก็ติดกัน ก็รู้จักกันมาเกือบ 30 ปีแล้ว
ถ้ามันไม่ชวนผมกลับด้วย มิตรภาพคงไม่เฟื่องฟูมาจนถึงปัจจุบัน
กลับมาที่ซีรีส์ของเรากันดีกว่า
อีกฉากที่ผมชอบคือฉากที่รถไหลลงน้ำนี่แหละ
ทำให้ทั้งคู่เปียกปอน แต่ก็ก่อเกิดมิตรภาพดีๆ
ตอนนั้นฮิโรมิไม่มีเงิน ส่วนซูสุกิทำเงินหาย ทั้งคู่จึงต้องทำงานแลกกับห้องพัก
การทำงานร่วมกัน ถึงแม้จะเหนื่อย แต่ก็สนุก ทำให้พวกเขาได้เรียนรู้เรื่องต่างๆร่วมกัน
มิตรภาพก็ก่อเกิดมากขึ้น
ต่อเรื่องราวจะค่อยๆเปิดเผยว่าจริงๆแล้ว “ซากุราอิ ฮิโรมิ”
เคยเป็นอดีตนักกีฬาว่ายน้ำโอลิมปิกมาก่อน แต่ฝันของเขาต้องจบลง
เพราะอาการบาดเจ็บ
ส่วน “ซูสุกิ คาอิโตะ” แม้จะลากลับไปทำงานที่เดิม
แต่สุดท้ายก็เลือกลาออกเพื่อมาลองใช้ชีวิตอิสระดูบ้าง
ทำให้ทั้งคู่ได้เรียนรู้กันและกันผ่านเรื่องราวมากมาย ณ Diamond Head แห่งนี้
ฉากสุดท้ายเป็นอีกฉากที่ชอบมากๆ เพราะเพื่อนซี้ต้องจากกันแล้ว
เพื่อเดินทางตามทางของตัวเอง ทั้งสองคงไม่สามารถอยู่ที่ Diamond Head ได้ตลอดไป
คนเป็นเพื่อนซี้กัน ถึงจากกันและอาจไม่ได้เจอกันอีก แต่มิตรภาพจะยั่งยืนตลอดไป
หลังจากนั้น ทางทีมงานได้ทำตอนพิเศษขึ้นมา แต่แฟนตัวยงไม่ค่อยชอบกัน
เพราะตอนจบของตอนพิเศษนั้น นำพาให้สองหนุ่มกลับมาที่ Diamond Head อีก
แต่สำหรับผม ผมไม่ติดนะ มันอาจเป็นการกลับมาตามฝันในช่วงสั้นๆ
แต่ในท้ายที่สุด ก็น่าจะต้องจากกันอยู่ดี สิ่งสำคัญที่สุดก็คือมิตรภาพที่ยาวนานตราบนิรันดร์ forever