พี่น้องคือเจ้ากรรมนายเวรที่เลวร้ายที่สุด

          ขอเข้าเรื่องเลยว่า จขกท อายุอานามไม่มากไม่น้อย มีอาชีพและฐานเงินเดือนที่เหมาะสม 000K และสังคมที่ดี มีโอกาสที่ดีตามความตั้งใจในชีวิตจากการถีบตัวเองทะเยอทะยานสุดๆ ถึงแม้ต้องท้อแท้กับอุปสรรคในชีวิตอยู่บ่อยครั้ง ก็คิดว่าเป็นธรรมดาที่ต้องเจอและแก้ไขอยู่แล้ว สนุกดี นิสัยและการใช้ชีวิตก็เหมือนคนทั่วไป แต่เรื่องที่จะเล่า และทำให้รู้สึกเหนื่อยที่สุดคือ คนในครอบครัวที่เราเลือกเกิดด้วยไม่ได้นั้น ทำให้รู้สึกน้อยใจในโชคชะตากรรมเวรตัวเองมาก เราเกิดและเติบโตในครอบครัวข้าราชการ แม่ทำงานเอกชน มีพี่น้องสามคน ช่วงวัยเด็กจำได้ว่า ครอบครัวเราอบอุ่นเฮฮาตลอด ไม่ได้ยากจนแต่ไม่ถึงกับรวย

           เราไม่เข้าใจวิธีคิดเค้าเลย เหมือนไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ งงว่าเป็นตัวอะไรเลยด้วยซ้ำ เค้าไม่ดูแลคุณภาพชีวิตลูกตัวเอง ไม่สนใจว่าอนาคตเด็กจะเป็นยังไง มีแต่จะโยนให้คนอื่น และปล่อยให้แม่ตัวเองรับผิดชอบทุกอย่าง ไม่ช่วยแบ่งเบาภาระ ซ้ำยังไปหลอกลวงเงินจากลูกค้าของแม่ รวมๆแล้วหลายเเสนบาท และคนที่รับกรรมแทนคือ แม่ คนเดียว น่าสงสารมาก จนตอนนี้ แม่เค้าปล่อยแล้วช่วยไม่ไหวจริงๆ แต่ยังไม่วายไม่สบายใจเพราะความเป็นแม่และลูกกัน ถ้ากำลังตั้งข้อสงสัยว่าทำไมเราถึงไม่ช่วย เราช่วยในส่วนของเราไปเรียบร้อยแล้วขอไม่ระบุถึงสิ่งนั้น แต่เรื่องหนี้คนอื่นเราไม่เคยคิดช่วย เพราะถ้าเราช่วยมันจะเป็นเดอะแบก และเราจะไม่สามารถมีอะไรเป็นของตัวเองได้ เพราะต้องช่วยทั้งหมด ช่วยทุกคน ไม่ใช่ไม่เห็นใจ แต่เราก็โดนหางเลขจากความไม่ไว้เนื้อเชื่อใจจากสิ่งที่คนอื่นทำไว้มาตลอดชีวิต เจ้าหนี้มาทวงผ่าน มาขู่เข็ญ มันเจ็บปวดไปทั้งใจจริงๆ เพราะทำดีเท่าไหร่ ไปไกลมากเท่าไหร่ เราก็รู้สึกมันยังหนีวงจรนี้ไม่ได้อยู่ดี โดนดูถูกอยู่ดี ต่อให้ยิ่งไม่สนใจ ก็ไม่วายมาเคาะถึงประตูบ้าน ส่วนคนแรก ก็ไม่เอาอ่าว ทำอะไรก็ไม่สำเร็จและมักโทษว่าเป็นเพราะแม่มาเอาเปรียบเค้าเกินไปอยู่เสมอ เราพยายามคุยด้วยเหตุผลเพื่อช่วยหาทางออก เเต่ก็จบลงด้วยทะเลาะ ถูกแดกดัน และการตัดพ้อชีวิตของคนโตอยู่เสมอ เสมือนว่าเราทำให้เค้าต้องเป็นแบบนี้ ทั้งที่เค้าทำตัวเองทั้งนั้น สุดท้ายก็เป็นภาระหมายเลขสองของแม่อีกที ด้วยสิ่งเหล่านี้ บางทีมันทำให้เราหมดสิ้นความหวังและกำลังใจในชีวิต เราไม่กล้ามีแฟนจริงจัง ไม่กล้าคบใครแบบลึกซึ้ง เพราะไม่คิดว่าจะมีใครรับเรื่องที่บ้านได้