ขอระบายความคิดถึงหน่อยคะ

คือ เรามี สุนัขตัวหนึ่งชื่อว่า ถั่วแดง เรามี ถั่วแดงตั้งแต่ ชั้น ป.4 จนตอนนี้ เราขึ้น ม.3 แล้ว รวมๆก็ 6 ปีแล้ว เราก็ยังมูฟออนจากน้องไม่ได้เลยคะ เวลาที่เราคิดถึง ถั่วแดง เราก็จะร้องไห้ตลอดเลย ก็น่าจะเพราะ ถั่วแดง กับ เรา สนิทกันมาก ช่วงนั้นก็ เล่นด้วยตลอด หลังตอนเลิกเรียน จนน้องมาป่วยก็ ตอนเรา ป.5 พอดี ซึ่งตอนนั้นคุณตาเราก็รักษาให้ตลอด แต่เราก็ทำใจมาแล้วส่วนหนึ่ง เพราะ แม่เราบอกว่า สุดท้าย ถั่วแดง ก็ไม่รอดหรอก ช่วงนั้นเราก็เลย ไปอยู่ บ้านยาย บ่อยมากๆ เพราะ ถ้า ถั่วแดง จะเสีย เราก็ได้ บอกลากันครั้งสุดท้ายก่อน ไป  จน มาวันหนึ่ง ช่วงนั้นเรา ก็ยุ่งกับการเลี้ยงน้อง เอา มากๆ แต่ เราก็แบ่งเวลา ให้ถั่วแดง ด้วย   ตอนนั้นเป็นตอนเย็นซึ่งตอนนั้นแม่ เรา ก็พาเรา ไปดู ถั่วแดง แต่พอเรามาถึงหน้าบ้นยาย ยาย ก็เลยพูดขึ้นมาว่า ถั่วแดงไปละนะ ซึ่งตอนนั้นเราก็คิดว่า ไปเพราะป่วย แล้วยายก็บอกต่อว่า ตา ให้คนในหมู่บ้านไปฆ่า ซึ้ง ตอนนั้น เรา ก็อ่ำ อึ้ง ไปเลย  ก็เข้าใจว่า ตากับยาย ไม่อยากให้ ถั่วแดง ต้องเจ็บต่อไปอีก  แต่เพราะ เรารักถั่วแดงมากๆ เราเลย คิดว่า ทำไมไม่บอกกันก่อน ให้ได้กอดกันครั้งสุดท้ายก็ยังดี  หลังจากนั้น เราก็ซึมไปเป็นเดือนเลย เพราะ ถั่วแดง ก็เป็นอีกหนึ่งความ สุขของเรา ไม่คิดว่าจะจากไปเพราะ อะไรแบบนี้ จนมาถึงตอนนี้ก็ ยังคิดถึง เหมือนเดิม  ยังไงก็ขอให้ถั่วแดง เกิดใหม่ให้เจอ แต่สิ่งดีๆนะ