ผีมีจริงไหมอยู่หรือตายแบบไหนทรมานกว่ากัน แมวที่รักมากก็เยียวยาจิตใจเราไม่ได้แล้ว ไม่มีเหตุผลที่ต้องอยู่ทุกวันนี้อยู่เพื่อแฟนถ้าเลิกกับเขาไปคงไม่มีเหตุผลอะไรอีกแล้ว เข้าใจทุกอย่างที่หลายๆคนบอกเข้าใจทุกอย่างเลยเข้าใจว่าอย่าเอาเขามาเป็นทุกอย่างในชีวิตแต่เรามีแค่เขาคนเดียวไม่มีพ่อไม่มีแม่ไม่มีญาติ เราอายุ19 พ่อทิ้งไปมีใหม่ส่วนแม่ติดยาคนที่บ้านก็ไล่เราด่าเราทุกวัน ค่าไฟเราช่วยจ่ายค่าไวไฟเราจ่ายเต็มแอร์เราไม่ติดไม่ใช้ส่วนเขาเปิดแอร์แทบ24ชั่วโมง เราจ่ายเยอะกว่าที่เขาจ่ายด้วยซ้ำ เราเป็นหลานนอกคอกเขาไม่นับว่าเป็นญาติเขาบอกกับลูกเขาว่าเดี๋ยวด่ามันทุกวันเดี๋ยวมันก็ไปเอง(มันที่เขาหมายถึงก็คือเรา)ข้าวกับน้ำเราซื้อกินเอง เราไม่เคยเป็นภาระเขาแต่ทำไมเขาถึงเกลียดเราจัง เราไม่ได้เรียนต่อเราดรอปเรียนเพราะเราไม่มีเงินเรียนแม่เอาเงินเก็บสำหรับอนาคตเราเกือบ2แสนไปทำอะไรเราไม่ทราบแต่แม่เราติดยามานานแล้ว ส่วนความสัมพันธ์เรากับแฟนเหมือนใกล้ถึงทางตัน เขาชอบทิ้งเราให้อยู่คนเดียว เราอยู่กับแฟนจนไม่มีเพื่อนแล้วส่วนแฟนเรายังมีเพื่อนมากมายเขาไม่มีโอเกาสได้เหงาหมือนที่เราเหงา เราฝันร้ายทุกวันมาหลายปี ทุกวันจริงๆนะน่ากลัวมากๆอยากให้เขาโอ๋เราบ้างจัง ไม่ได้ยิ้มจริงๆมานานแล้วจำไม่ได้แล้วกว่าควมสุขคืออะไรชินกับการที่ต้องจุกอกร้องไห้ทุกวัน เราคิดจะฆ่าตัวตายตั้งแต่ม.2เรากรีดแขนตัวเองทุกวันต้องใส่เสื้อแขนยาวตลอดจนตอนนี้เรามหาลัยปีหนึ่งแล้ว ที่พิมพ์ไปทุกอย่างไม่ใช่ทกสิ่งที่เราเจอมันเป็นแค่เสี้ยวเล็กๆ แค่ลืมตาตื่นมาอาบน้ำแปรงฟันก็เหนื่อยมากๆแล้ว ทนมาขนาดนี้เก่งมากๆแล้วใช่ไหมถ้าตายไปจะเป็นผีทรมานกว่าเดิมไหมนะไม่อยากเป็นแบบนี้แล้วไม่อยากทรมานแล้ว