ไม่ใช่จะมาแซะกลับ แซะไปแซะมา
แบ่งข้างแซะกันสนุกสนานอะไรทั้งนั้นครับ
อันนี้อยากระบายให้ฟังเป็นการส่วนตัวล้วนๆ
คืออย่างที่หลายคนรู้ว่าผมได้เกษียณตัวเองแล้ว
จากการหารายได้เข้ากระเป๋าในทุกกรณี เหลือ
แค่ปันผลหุ้นปีละกระจึ๋ง กับบำนาญประกันสังคม
และสวัสดิการคนจนเดือนละ300บาท ตอนนี้ก็
เช่าห้องแถวเล็กๆที่อยู่มานานเป็นสิบปีแล้วอยู่ต่อ
ไปเรื่อยๆเพราะยังไม่รู้จะไปอยู่ไหน ก็พออยู่ได้
ไม่ได้ลำบากอะไรถ้าเอาตามมาตราฐานกรรมกร
ที่อาบเหงื่ิอต่างน้ำนอนเพิงสังกะสีมาเกือบทั้งชีวิต
อย่างผมอ่ะนะครับ ถามว่าพอมั้ยก็พอครับก็คงอยู่
ได้จนเฮียปอมาเก็บไปทำตามขั้นตอนเมื่อถึงอายุ
ไขที่ควรไปซะที แต่จริงๆสำหรับผมความพอเพียง
กับความชอบความอยากหรือรสนิยมมันคนละเรื่อง
กันนะครับ ความอยากหรือความไม่อยากพอของ
ผมมันไม่ใช่แบบในเมือง แต่เป็นแบบชนบท อันนี้
ไม่ใช่ความดัดจริตคิดลองทำอะไรใหม่ๆเหมือน
บางคนคิด แต่ผมโตมากับชนบทและธรรมชาติ
แบบนั้นจริงๆจนเป็นหนุ่มแล้วถึงเข้าเมืองและ
คิดถึงตลอดเวลาอยากกลับไปใช้ชีวิตแบบนั้น
ทันทีถ้ามีโอกาส แต่ติดปัญหาที่ว่ามันคือความ
ไม่พอของผมครับ เพราะว่าผมไม่ได้มีที่ดินอยู่แล้ว
ถ้าจะกลับอย่างน้อยต้องมีเงินซื้อที่ดินสัก500,000
ซึ่งก็ยังไม่แน่ว่าจะได้ชีวิตอย่างที่หวังมั้ย แบบว่า
ตื่นมาฟังเสียงไก่ป่าขันกันระงม ชะนีร้องโหยหวล
อยู่บนทิวเขาหน้าบ้านไกลลิบๆ มองเห็นวิวทิวทัศน์
สีเขียวกว้างใหญ่เต็มตา ไม่มีตึกรามรถราอึกทึก
สูดอากาศเต็มปอด ไม่ต้องสวมหน้ากากอนามัย
เหมือนตอนนี้ อาหารการกินก็ปลูกก็เลี้ยงเอาเอง
ไฟฟ้าไม่ต้องมีก็ได้ เพราะแผงโซล่าเซล300บาท
ก็พอชาร์จมือถือแล้ว ซึ่งต้องการแค่นั้นจริงๆ
เพื่อให้ยังทันโลก เผื่อมีใครมือบอนไปกดปุ่มจะได้
หนีลงรูทัน คิดไปคิดมาน่าจะต้องใช้หลักล้านอยู่
หรือจะเอาแบบสำเร็จรูปคือไปซื้อบ้านแบบวัลเลย์
เขาใหญ่ก็คงต้องมีเงินหลายสิบล้าน
เอ๋ะ ทำไมความพอเพียงในมุมของคนอื่นมันคือ
ความไม่พอเพียงของผมหว่า นี่มันเป็นเรื่องของ
ความพอใจในวิถีชิวิตที่เราเลือกต่างหาก มันไม่
เกี่ยวข้องอะไรก็ความพอหรือไม่พออะไรเลย
มันคนละเรื่ิองกัน พอคิดได้แล้วก็รู้ว่าต้องอยู่ใน
เมืองต่อไปก่อนเพราะมันพอ ส่วนไอ้ที่เราอยาก
จะไปทำน่ะมันไม่ใช่ความพอมันคือความอยาก
ซึ่งแบ่งได้อีกคือความอยากจริงๆชอบจริงๆแบบผม
ซึ่งตอนนี้ก็ใช้ชิวิตแทบไม่ต่างกับอยู่ป่าเขาแต่คน
ละวิวกันและต้องใส่หน้ากากอนามัยเวลาก้าวออก
พ้นประตูบ้านเท่านั้น
กับอยากแบบดัดจริตก็คงจะคล้ายๆที่คุณโน้ต
แกว่าพวกดารานั่นแหละ หวังว่าต่อไปคงจะแยกแยะ
กันได้ง่ายขึ้น อะไรคือความพอเพียง อะไรคือความ
ดัดจริต ซึ่งมันไม่เกี่ยวกัน ก็เท่านั้นจริงๆ
ว่างจัด ขอคุยเรื่องส่วนตัวหน่อย เรื่องความไม่พอของผมที่อยากให้มันพอ
แบ่งข้างแซะกันสนุกสนานอะไรทั้งนั้นครับ
อันนี้อยากระบายให้ฟังเป็นการส่วนตัวล้วนๆ
คืออย่างที่หลายคนรู้ว่าผมได้เกษียณตัวเองแล้ว
จากการหารายได้เข้ากระเป๋าในทุกกรณี เหลือ
แค่ปันผลหุ้นปีละกระจึ๋ง กับบำนาญประกันสังคม