แม้ผลตอบรับจะเบาหวิว
ตามแนวละคร และดูไม่เข้มข้นเลยตามภาพจำเดิม
แต่ในฐานะที่เคยเป็นคนติดตามมาจากฉบับนั้น
ก็ยังรอว่าเรื่องนี้จะยังมีจุดเปลี่ยนของเรื่องไหม
จนในที่สุด เหมือง และ อาโป กลับมาทำความรู้จักกันและกันอีกครั้ง
โดยภูดินน่าจะมีชีวิตจนจบเรื่อง
ซึ่งเป็นสิ่งที่อยากรู้ว่าทำไมเขาจะเลือกให้เป็นแบบนี้
เพราะต้องยอมรับการปรับทิศทางของเรื่องนี้
และดำเนินเรื่องกันมาลักษณะนี้ บอกตรง ๆ
ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีสิ่งที่อยากเห็นในตอนไหน 55+
แต่ในที่สุดก็ได้เจอในท้ายอาทิตย์ที่แล้ว และก็ยังดำเนินต่อถึงตอนนี้
อย่างไรคงต้องย้อนพูดคำว่า ลิขิตกามเทพอีกครั้ง
ละครเรื่องนี้มีจุดที่จดจำคือ จุดเปลี่ยนของเรื่อง
แต่ต้องแลกกับการสละตัวละครหลักคือ พ่อเลี้ยงบดิน
ด้วยแนวละครและยุคสมัยในตอนออกกาศ
เขาเลือกให้สุดท้ายพ่อไม่ต้องรับรู้เรื่องของลูก
เพราะมันคงรุนแรงที่จะรู้ว่าลูกชายก็ได้ว่าที่ภรรยาทางนิตินัยของตัวเอง
ตัวพ่อเลี้ยงจากได้จากไปอย่างมีความสุข เพราะรสรักของตัว
ส่วนพินิจนัยในตอนนั้นก็หลงป่าอยู่กับกานพลู
พอพินิจนัยกลับมา ก็ต้องกลายเป็นอยู่กับความรู้สึกผิดกับพ่อตลอดชีวิต
แต่มันจะบางเบาไปตามตัวนักแสดงในตอนนั้น
อันนี้เลยเป็นจุดที่อยากรู้ว่าละครเรื่องนี้จะเลือกเล่าแบบไหน
จะใช้ดราม่าคือให้ภูดินตายไปเลย ตัดกับโทนที่นำเสนอมาแต่ต้น
ก็ดูจะสร้างจุดเปลี่ยนได้ดี เพราะอยากเห็นเหมือนกัน
แม้มันจะไม่ถึงแตกหักอย่าง สวรรค์เบี่ยง
ที่คิดรู้ความจริงเรื่องคาวีกับลีลา ที่ทั้งสองปกปิดมาตลอด
เกิดอาการหัวใจวายและตกบันไดลงมาตาย
หรือจะเลือกให้ภูดินเกิดอุบัติเหตุแต่ไม่ตายเพื่อรักษาโทนเรื่อง
และทำให้ชีวิตเหมืองเปลี่ยนไป ก็น่าสนใจ
นำไปสู่ฉากอุบัติเหตุทิพย์ แต่ได้ความจริงของเรื่องทั้งหมดออกมา
เป็นทางเลือกที่ไม่คิดว่าเขาจะเลือก
แต่มันทำให้เจอ turning point ของเรื่องนี้จริง ๆ ซะที
ไม่ต้องมีใครตาย ไม่ต้องตัดพ่อตัดลูก
จากเหตุการณ์ที่ปูมาแบบคนดูก็ไม่รู้ว่าสร้างกันมาทำไม 55+
แต่มันทำให้ท้ายตอนที่ 12 มันออกมาสวยงามและหมดจดมาก
เหมืองที่ยังอยากเจอลุงต่อไป และสามารถเรียกเขาว่าพ่อได้อีกครั้ง
แผลในใจของเขาเรื่องการสูญเสียแม่จากความต้องการของตัวเอง
และไม่ถูกเยียวยาจากพ่อ เพราะภูดินเลือกให้เหมืองเข้มแข็งเพื่อจะมีชีวิตต่อไป
แต่เหมืองกลับคิดว่าพ่อไม่เคยรักตัวเขาเลย เพราะภาพจำที่พ่อแม่ทะเลาะกัน
จึงเติบโตและเลือกต่อต้านภูดินตลอด ไม่ทำในสิ่งพ่อต้องการ
และยังยึดติดกับความทรงจำกับสิ่งที่แม่เหลือไว้ก็คือ เหมืองพลอย
ส่วนภูดินก็รู้ความต้องการของเหมืองในเรื่องแม่
แต่เพราะรู้มากเกินไปเลยเกิดเรื่องอาโปขึ้นมา
ด้วยลิขิตจากอะไรทำให้ภูดินได้รู้ว่าช่วงเวลาที่เหมืองหายไป
ได้มาเจอผู้หญิงรักอิสระอย่างวิว แต่ที่จริงเธอคือหลานของลูกหนี้เขาชื่อ อาโป
แผนแม่เลี้ยงคนใหม่โดยคนวางแผนคือภูดินเริ่มต้นขึ้น แต่มันกลับสร้างปัญหาเกินกว่าใครจะคิด
เหมืองชอบอาโปหรือวิว แบบเชิงชู้สาวและไม่คิดว่าจะกลับกลายเป็นแม่เลี้ยง
พยายามตัดใจ เพื่อที่จะอยู่กับคนที่เขารักในฐานะของแม่เลี้ยงแต่ทำไม่ได้
เกลียดอาโป เพราะรู้ว่าพ่อจะเอาอาโปมาแทนแม่ของตัวเอง
แต่เมื่อชายทั้งสองคนได้คุยกันอีกครั้งทุกสิ่งทุกอย่างมันง่าย
ไม่ต้องสร้างแผนการมากมาย จนเกือบจะได้ขิตแทนจะได้รักกัน
จนรู้ว่าแค่มีฉากนี้ ละครที่ไม่รู้ว่ากำลังเสนออะไรให้คนดู
และจะกลับมาสร้างอีกครั้งทำไม ก็ทำให้การดัดแปลงครั้งนี้มีคุณค่าแล้ว
ในที่สุดเหมือง มีความกล้าที่จะสารภาพรักกับอาโปที่กำลังจะจากเขาไป
ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร อาโป หรือ วิว จะกาสะลองหรือซ้องปีปเขาก็จะรัก
เขาเริ่มกลับมาทำความรู้จักเธออีกครั้งโดยผ่าน love ไม่ใช่ lust ที่มาจาก sex ในตอนเปิดเรื่อง
และเริ่มเป็นแฟนกันอีกครั้ง จนเกือบจะได้กันแล้ว แต่แฟนเก่าหน้าคุ้นก็กลับมา
และก็ดำเนินไปสู่ส่วนสุดท้ายของเรื่องที่ไม่รู้จะไปทางไหนอีก
แต่เหมืองที่ได้เติมความรักจากพ่อและอาโป และ อาโปที่แข็งแกร่งขึ้น
ไม่ต้องรอเทวดาหน้าไหนลิขิตชีวิต เพราะชีวิตเธอได้ลิขิตด้วยตัวเองและจากคนที่รัก
ตอนแรกถอดใจว่าจะไม่เขียนอะไรกับเรื่องนี้แล้ว 55+
แต่พอเห็น turning point ของเรื่องที่นำเสนอเลยอยากเขียนเรื่องนี้อีกครั้ง
แม้สุดท้ายมันอาจจะไม่มีผลอะไรเลยกับเรื่องนี้แล้ว
แต่รู้สึกดีที่เขาเลือกทางที่ดีที่สุดในการดัดแปลงครั้งนี้ยังมีความหมาย
จนกว่าจะได้รักกัน ที่นึกว่าเกือบจะไม่เจอ turning point ก็ตาม
จนกว่าจะได้รักกัน จนเกือบจะไม่เจอ turning point
ตามแนวละคร และดูไม่เข้มข้นเลยตามภาพจำเดิม
แต่ในฐานะที่เคยเป็นคนติดตามมาจากฉบับนั้น
ก็ยังรอว่าเรื่องนี้จะยังมีจุดเปลี่ยนของเรื่องไหม
จนในที่สุด เหมือง และ อาโป กลับมาทำความรู้จักกันและกันอีกครั้ง
โดยภูดินน่าจะมีชีวิตจนจบเรื่อง
ซึ่งเป็นสิ่งที่อยากรู้ว่าทำไมเขาจะเลือกให้เป็นแบบนี้
เพราะต้องยอมรับการปรับทิศทางของเรื่องนี้
และดำเนินเรื่องกันมาลักษณะนี้ บอกตรง ๆ
ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีสิ่งที่อยากเห็นในตอนไหน 55+
แต่ในที่สุดก็ได้เจอในท้ายอาทิตย์ที่แล้ว และก็ยังดำเนินต่อถึงตอนนี้
อย่างไรคงต้องย้อนพูดคำว่า ลิขิตกามเทพอีกครั้ง
ละครเรื่องนี้มีจุดที่จดจำคือ จุดเปลี่ยนของเรื่อง
แต่ต้องแลกกับการสละตัวละครหลักคือ พ่อเลี้ยงบดิน
ด้วยแนวละครและยุคสมัยในตอนออกกาศ
เขาเลือกให้สุดท้ายพ่อไม่ต้องรับรู้เรื่องของลูก
เพราะมันคงรุนแรงที่จะรู้ว่าลูกชายก็ได้ว่าที่ภรรยาทางนิตินัยของตัวเอง
ตัวพ่อเลี้ยงจากได้จากไปอย่างมีความสุข เพราะรสรักของตัว
ส่วนพินิจนัยในตอนนั้นก็หลงป่าอยู่กับกานพลู
พอพินิจนัยกลับมา ก็ต้องกลายเป็นอยู่กับความรู้สึกผิดกับพ่อตลอดชีวิต
แต่มันจะบางเบาไปตามตัวนักแสดงในตอนนั้น
อันนี้เลยเป็นจุดที่อยากรู้ว่าละครเรื่องนี้จะเลือกเล่าแบบไหน
จะใช้ดราม่าคือให้ภูดินตายไปเลย ตัดกับโทนที่นำเสนอมาแต่ต้น
ก็ดูจะสร้างจุดเปลี่ยนได้ดี เพราะอยากเห็นเหมือนกัน
แม้มันจะไม่ถึงแตกหักอย่าง สวรรค์เบี่ยง
ที่คิดรู้ความจริงเรื่องคาวีกับลีลา ที่ทั้งสองปกปิดมาตลอด
เกิดอาการหัวใจวายและตกบันไดลงมาตาย
หรือจะเลือกให้ภูดินเกิดอุบัติเหตุแต่ไม่ตายเพื่อรักษาโทนเรื่อง
และทำให้ชีวิตเหมืองเปลี่ยนไป ก็น่าสนใจ
นำไปสู่ฉากอุบัติเหตุทิพย์ แต่ได้ความจริงของเรื่องทั้งหมดออกมา
เป็นทางเลือกที่ไม่คิดว่าเขาจะเลือก
แต่มันทำให้เจอ turning point ของเรื่องนี้จริง ๆ ซะที
ไม่ต้องมีใครตาย ไม่ต้องตัดพ่อตัดลูก
จากเหตุการณ์ที่ปูมาแบบคนดูก็ไม่รู้ว่าสร้างกันมาทำไม 55+
แต่มันทำให้ท้ายตอนที่ 12 มันออกมาสวยงามและหมดจดมาก
เหมืองที่ยังอยากเจอลุงต่อไป และสามารถเรียกเขาว่าพ่อได้อีกครั้ง
แผลในใจของเขาเรื่องการสูญเสียแม่จากความต้องการของตัวเอง
และไม่ถูกเยียวยาจากพ่อ เพราะภูดินเลือกให้เหมืองเข้มแข็งเพื่อจะมีชีวิตต่อไป
แต่เหมืองกลับคิดว่าพ่อไม่เคยรักตัวเขาเลย เพราะภาพจำที่พ่อแม่ทะเลาะกัน
จึงเติบโตและเลือกต่อต้านภูดินตลอด ไม่ทำในสิ่งพ่อต้องการ
และยังยึดติดกับความทรงจำกับสิ่งที่แม่เหลือไว้ก็คือ เหมืองพลอย
ส่วนภูดินก็รู้ความต้องการของเหมืองในเรื่องแม่
แต่เพราะรู้มากเกินไปเลยเกิดเรื่องอาโปขึ้นมา
ด้วยลิขิตจากอะไรทำให้ภูดินได้รู้ว่าช่วงเวลาที่เหมืองหายไป
ได้มาเจอผู้หญิงรักอิสระอย่างวิว แต่ที่จริงเธอคือหลานของลูกหนี้เขาชื่อ อาโป
แผนแม่เลี้ยงคนใหม่โดยคนวางแผนคือภูดินเริ่มต้นขึ้น แต่มันกลับสร้างปัญหาเกินกว่าใครจะคิด
เหมืองชอบอาโปหรือวิว แบบเชิงชู้สาวและไม่คิดว่าจะกลับกลายเป็นแม่เลี้ยง
พยายามตัดใจ เพื่อที่จะอยู่กับคนที่เขารักในฐานะของแม่เลี้ยงแต่ทำไม่ได้
เกลียดอาโป เพราะรู้ว่าพ่อจะเอาอาโปมาแทนแม่ของตัวเอง
แต่เมื่อชายทั้งสองคนได้คุยกันอีกครั้งทุกสิ่งทุกอย่างมันง่าย
ไม่ต้องสร้างแผนการมากมาย จนเกือบจะได้ขิตแทนจะได้รักกัน
จนรู้ว่าแค่มีฉากนี้ ละครที่ไม่รู้ว่ากำลังเสนออะไรให้คนดู
และจะกลับมาสร้างอีกครั้งทำไม ก็ทำให้การดัดแปลงครั้งนี้มีคุณค่าแล้ว
ในที่สุดเหมือง มีความกล้าที่จะสารภาพรักกับอาโปที่กำลังจะจากเขาไป
ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร อาโป หรือ วิว จะกาสะลองหรือซ้องปีปเขาก็จะรัก
เขาเริ่มกลับมาทำความรู้จักเธออีกครั้งโดยผ่าน love ไม่ใช่ lust ที่มาจาก sex ในตอนเปิดเรื่อง
และเริ่มเป็นแฟนกันอีกครั้ง จนเกือบจะได้กันแล้ว แต่แฟนเก่าหน้าคุ้นก็กลับมา
และก็ดำเนินไปสู่ส่วนสุดท้ายของเรื่องที่ไม่รู้จะไปทางไหนอีก
แต่เหมืองที่ได้เติมความรักจากพ่อและอาโป และ อาโปที่แข็งแกร่งขึ้น
ไม่ต้องรอเทวดาหน้าไหนลิขิตชีวิต เพราะชีวิตเธอได้ลิขิตด้วยตัวเองและจากคนที่รัก
ตอนแรกถอดใจว่าจะไม่เขียนอะไรกับเรื่องนี้แล้ว 55+
แต่พอเห็น turning point ของเรื่องที่นำเสนอเลยอยากเขียนเรื่องนี้อีกครั้ง
แม้สุดท้ายมันอาจจะไม่มีผลอะไรเลยกับเรื่องนี้แล้ว
แต่รู้สึกดีที่เขาเลือกทางที่ดีที่สุดในการดัดแปลงครั้งนี้ยังมีความหมาย
จนกว่าจะได้รักกัน ที่นึกว่าเกือบจะไม่เจอ turning point ก็ตาม