มีวันหนึ่งแม่กูพี่ทะเลาะกันหนักมาเรื่องเราตอนนั้นเรายังเป็นเด็กทำงานบ้านอะไรไม่เป็นพี่ชายทำแทนคำในการทะเลาะนั้นมีคำหนึ่งที่พี่ชายเราพูดว่าแม่อ่ะรักแต่เราไม่รักพี่ชายแม่ก็ตอบกับไปว่ารักพี่ชายมากกว่าเราอีกไม่ได้รักเราเลยสักนิดตอนนั้นเป็นเด็กเราตำได้ว่าเราเสียใจมากแอบร้องให้ใต้ผ้าห่มได้แต่คิดว่าเราใช่ลูกแม่จริงๆรึป่าวทุกวันนี้เราก็ยังเสียใจกับคำพูดนั้นของแม่อยู่พอเราเข้าเรียนมอหนึ่งใหม่ๆต้องใช้โทรศัพท์บ้างแหละแต่แม่บอกไม่จำเป็นหรอกค่อยเอาพอวันถัดมาพี่ชายบอกโทรศัพท์เครื่องที่พี่ชายใช้เล่นเกมไม่ได้แม่ก็พาพี่ชายไปซื้อเราก็ได้เครื่องเก่าพี่ลายแทนเราก็ไม่ได้เรียกร้องอะไรขอแค่ใข้ได้ก็พอแล้วที่โรงเรียนพี่ชายก็ล้อเราต่อหน้าเพื่อนเค้าประมาณว่าดูดิอินี้ใช้โทรศัพท์เครื่องเก่ากูแล่วหัวเราะคิกคักเราเอาเรื่องนั้นมาบอกแม่แม่บอกว่าพี่แค่หยอกเล่นทุกวันนี้เราเป็นคนทำงานบ้านทุกอย่างค่างานกลุ่มก็เอามาจากค่าขนมที่เหลือไปจ่ายเราไม่กล้าขอแม่กลัวแม่ด่ากระเป๋านักเรียนเราขาดเราก็เอาเงินออมเรามาซื้อใหม่แม่ไม่ได้ออกช่วยเลยทุกวันนี้ตื่นเช้าไปโรงเรียนต้องทำกับข้าวเอวกลับมาต้องรีบทำการบ้านแล้วไปล้างจานทำกับข้าวให้พี่กับแม่กินกว่าจะได้นอนก็เกือบสี่ทุ่มเร่ไม่เคยได้ไปเที่ยวมี โมเม้นต์วันหยุดกับเพื่อนเลยแม่ให้ไปครั้งแรกก็ปีนี้แหละเท่าที่กล่าวมาแม่ได้ ลำเอียงรึป่าวคะหรือคิดไปเอง
แม่รักลูกไม่เท่ากันรึป่าว