ข้อความต่อไปนี้คือประสบการณ์ที่ตัวผู้เขียนได้ประสบมากับตัวเอง ไม่ได้มีเจตนาที่จะเหมารวม

     เหตุผลที่ทำให้เราเกลียดคนอีสานมันเริ่มมาจาก เราเข้าเรียนในคณะนึงที่เป็นคณะที่มีคนหลายภูมิภาคมาเข้าเรียน คนในรุ่นตอนนั้นเป็นคนอีสานประมาณ60% อีก40%คละๆกันไปแต่ละภาค สิ่งที่เกิดคือ เมื่อมีเหตุการขัดแย้งขึ้นในรุ่น ถ้าคนต้นเหตุเป็นคนอีสาน ผลโหวตจะออกมาว่า ให้คนต้นเหตุไม่ต้องรับผิดชอบใดๆ แม้ว่าคนๆนั้นจะทำผิดจริง
      และอีกอย่างที่เราไม่เข้าใจ คือเราเป็นคนสมุทรปราการ เวลาอยู่ในคณะคนภาคอีสานจะเหยียดคนกทม.มาก มากถึงขนาดมีการกลั่นแกล้งกันเลย ซึ่งเราก็โดนหางเล่ไปด้วย และที่แย่กว่าคือ ทางคณาจารย์ก็หลับหูหลับตาไม่สนอะไรเลย
       ในช่วงเวลารับน้อง คนอีสานในรุ่นจะเป็นกลุ่มคนที่หัวอ่อนที่สุด ถามว่าเรารู้ได้ไง เรารู้เพราะ เราเป็นคนๆนึงที่ไม่ได้สนใจเรื่องรุ่นอะไรอยู่แล้ว เราเลยไม่เข้ากิจกรรมรับน้องเลย แล้วเราก็ไม่ได้ไปโต้แย้งหรือขัดขวางการรับน้องเลย แต่สิ่งที่เกิดกะเราคือ มีกลุ่มคนในรุ่นมาข่มขู่บังคับเราให้เข้ารับน้อง ไม่งั้นจะมีเรื่อง โดยมีคำสั่งมาจากรุ่นพี่ ซึ่งกลุ่มที่ว่าคือคนอีสานทุกคนเลย เราเลยรับรู้ว่าถ้าเค้าไม่หัวอ่อน ก็ไม่สนใจคนอื่น สนแต่คนของตัวเองเท่านั้น เรารู้สึกแย่มาก แต่ทำอะไรไม่ได้
      ถ้าถามว่าเรารู้ได้ไงว่าคนไหนเป็นคนอีสาน ตอบ เราสังเกตุจากตอนที่เค้านั่งจับกลุ่มกัน เค้าจะอยู่กันเป็นแต่ละภาคแล้วเราก็จำหน้าได้
       ความเห็นเราคิดว่า คนอีสานมีความเป็นพรรคพวกสูง สูงมากจนไม่สนความถูกต้องอะไรแล้ว ซึ่งต่างจากคนใต้ในรุ่นเรา เค้าก็มีความเป็นพรรพวกเหมือนกันแต่ถ้ามีคนทำผิดในกลุ่ม ก็ยินดีที่จะรับผิดชอบ

ทั้งหมดก็ประมาณนี้
ขอย้ำอีกที เราไม่ได้เกลียดคนอีสานมาตั้งแต่แรก แต่พอได้เจอคนอีสานจริงต่อหน้ากับตัวเอง เรารูว่าคนอีสานไม่ได้เป็นแบบนี้ทุกคน แต่เรามองคนอีสานเป็นคนที่เห็นใจคนภาคอื่นไม่ออกแล้วล่ะ