สวัสดีครับ ผมขอเล่าเรื่องที่เป็นปัญหาชีวิตผมสุดๆคือครอบครัว ตั้งเเต่เด็กจนโต ผมโดนเลี้ยงดูเป็นลูกคนเดียวมาตลอด พ่อเเม่ดูเเลดี เเต่ตั้งเเต่ช่วงมัธยมเเม่ผมลาออกจากงานมาดูเเลผม ตอนช่วงมัธยมผมไม่ค่อยได้มีอิสระภาพซักเท่าไหร่นักเลิกเรียนต้องไปเรียนพิเศษตามที่สั่ง กลีบบ้านพ่อเเม่มารับตลอดไม่เคยนอยค้างบ้างเพื่อน ไปไหนมาไหนต้องรายงาน(ทั้งๆที่ผมเป็นเด็กผู้ชายนะนิ) จนเข้าสู่ช่วงมหาลัย ส่วนใหญ่เรามีปัญหากับเเม่มากที่สุด เเม่ชอบตามเรามีเเฟนเเม่จะไม่พอใจเเฟนเราเลยซักคน เราโดนสั่งให้อยู่หอในตลอด ก่อนนอนต้องคอลหาท่านทุกคืน เราไม่มีอิสระเลยจนพอมาถึงช่วง ทำงานเรามีเเฟนที่คบกันมา3ปี ปัญหาคือพอเราเริ่มโต เเม่ก็เเปลกไป บ้างครั้งเราออกไปเที่ยวข้างนอกที่ไม่ได้นอนค้างเเม่จะพิมด่าเราเยอะมาก ใช้คำรุนเเรงไปหมด ประชด ทุกอย่าง จนเราไม่ไหว บล็อคการติดต่อไป จนเรากลับมาบ้านทำให้เรารู้ว่าเเม่นั้น เเอบกดเข้าไอเเพดเราอ่านเเชท เเอบค้นของเราทั้งหมด (ปล.ผมนอนห้องรวมกับพ่อเเม่นะครับ เเม่ไม่ให้เเยก) เรากุ่มใจมาก ทุกวันนี้เรากับเเม่อยู่บ้านเดียวกัน ไม่ได้คุยกันนะครับ เราอยากมีอิสระ เราจะ24ละ ทำงานทำการ มีเงินไม่เคยขอพ่อเเม่ ให้เงินพ่อเเม่ เเต่ปัญหาคือเเม่นั้นเป็นเเบบนี้เราไม่รู้ทำไงกุ่มใจมากๆ เเม่เราเคยเรียกเเฟนมาที่บ้านเพื่อด่าด้วยโดยเฉพาะ เรารู้สึกเเย่จริงๆ เราอยากจัดการปัญหาทั้งหมด เราอยากโต มีคำเเนะนำยังไงดีครับ กุ่มใจจริงๆ