ตอนนี้ที่ทำอยู่ สอนลูกเล็กคือ
1. ช่วยเหลือตัวเองก่อน ไมไ่ด้ค่อยบอก
2. ของใครของมัน ห้ามไปยุ่งของของพี่ หรือของน้อง โดยที่ไม่ขอก่อน  แม้แต่ของกิน/ขนม/ของเล่น เราจะซือให้แต่ละคนเลย
3. เราไม่เคยบังคับให้พี่หรือน้อง ต้องเสียสละให้อีกฝ่ายเลย
ถ้าต้องการความช่วยเหลือ ให้เอ่ยปากขอช่วยอีกฝ่ายเอง
ถ้าอีกฝ่ายไม่ช่วย ก็งอแงไม่ได้ แต่ถ้าวันใดวันนึง ตัวเองต้องขอไปช่วยบ้าง แล้วเค้าไม่ช่วย ก็ห้ามงอแงเหมือนกัน
เช่น น้องขอยืมยางลบ ต้องไปเอ่ยปากขอยืมเอง พี่จะให้ยืมไหม ก็สุดแล้วแต่พี่
หรือการเข้าห้องน้ำกลางดึก เราให้ลูกแยกห้องนอนไปนอนกัน 2 คน ถ้าคนใดคนนึงตื่นเข้าห้องน้ำกลางดึก ก็จะปลุกอีกฝ่ายไปห้องน้ำเป็นเพื่อน (ข้อนี้ไม่เคยเห็นว่าคนถูกขอช่วยปฏิเสธ)
4. เวลาทำผิด จนไม่สามารถตัดสินได้ว่าใครผิด ก็รับผิดชอบร่วมกัน เช่น พี่ยั่วน้องก่อน น้องทำร้ายพี่กลับ
เวลาโดนยึดแท็บแล็ต ก็เห็นเล่นด้วยกันได้ดี ไม่มีปากเสียงหรือตีกัน
5. แต่ละคนก็มีสิทธิของตัวเอง เช่น บางอย่างพี่ทำได้แล้ว น้องยังทำไม่ได้
ยกตัวอย่างเรื่องแท็บแล็ตส่วนตัว พี่มีแท็บแล็ตส่วนตัวแล้ว น้องก็ต้องรอถึงวัยที่เหมาะสม ถึงจะได้แท็บแล็ตส่วนตัว
คนน้องไม่เคยแย่งแท็บแล็ตจากพี่เลย หรืองอแงจะเอา เพราะตกลงกับแม่ไว้แล้ว รู้ว่าตัวเองยังไม่ได้รับสิทธินั้น


เรื่องพวกนี้ คิดว่าต้องสอนตั้งแต่ยังเล็กๆ เป็นพื้นฐานเลย
สำคัญ คือ พ่อแม่ต้องทำให้เห็นจริง ไม่ใช่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา สัญญาหรือทำข้อตกลงอะไรไว้ ก็ต้องเป็นไปตามนั้น