คือเรามีเพื่อนคนนึงสมัยม.3 เธอเป็นคนน่ารักนิสัยดีพูดคุยก็เก่งประมาณนึงเลยแหละค่ะเธอชอบมาปรึกษาเรื่องต่างๆนาๆ ชึ่งเธอก็ชอบยืมเงินเราเวลาเราไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่บ่อยครั้งค่ะเเต่เธอก็คืนอยู่นะคะ(ถ้าเราไม่ทวง) เราก็ไม่อะไรก็ยืมให้ไปปกติเเต่เราก็เอ๊ะ? บ้านเธอก็อยู่ใกล้ๆโรงเรียนทำไมเธอถึงไม่ขอคนที่บ้านนิดหน่อยถ้าอยากกินอะไรอ่ะค่ะ เธอยืมเราเเละมักจะบอกว่า อย่าไปบอกเเฟนเธอได้มั้ย เราก็เข้าใจเธอคงกลัวที่เเฟนจะรู้กลัวว่าเเฟนเธอจะว่างั้นงี้เราเลยไม่อะไร เเต่นานวันก็ยืมบ่อยขึ้นๆจนบ้างทีเราเลยจำใจบอกเธอไปตรงๆว่าเราเองก็เงินหมดเเล้วเหมือนกัน เเล้วจนวันนึงในช่วงปิดเทอม2ของม.3 เธอได้ทักข้อความเรามาซึ่งเป็นการยืมเงินนั่นแหละค่ะ เเต่ครั้งนี้เธอยืมเราเพราะคนที่บ้านของเธอเข้าโรงบาล เเต่จำนวนเงินมันมากจริงๆเราเลยบอกว่าเราไม่มีจริงๆ เเต่เธอจะให้เราไปยืมเงินเเม่เราซึ่งเราอยู่กับเเม่เเค่สองคนนะคะส่วนพ่อเขาทำงานในเมือง เราเลยบอกว่า เราไม่มีเงินเรากับเเม่ได้เงินกินเเค่300เอง เราไม่มีจริงๆเราขอโทษนะ เธอตื้อเราจนสุดท้ายเธอก็บอกว่าไม่เป็นไร เราเองก็ได้เเต่ภาวะนาให้คนที่บ้านเธอคนนั้นปลอดภัย เเต่สุดท้ายเราก็ถามไปว่าเพื่อนเธอคนอื่นไม่มีหรอ เธอบอกไม่ เราเลยเเค่ส่งกำลังใจให้เเต่เธอก็เเอบไปตั้งโน๊ตว่าพึ่งใครไม่ได้จริงๆ ซึ่งเราก็เเอบเสียใจนะเเต่เราไม่มีเงินมากขนาดนั้น ถ้าเราเอาไปบอกเเม่เราเเม่เราก็ด่าอีกเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยชอบให้ใครยืมเงินด้วย เราอยากรู้ค่ะว่าเราผิดมั้ยที่ไม่ให้เพื่อนยืมเงิน