ทุกคนคงคิดในใจแล้วใช่ไหมคะว่าอายุแค่นี้ทำไมถึงไม่สนใจเรียน
สวัสดีค่ะหนูนามสมมุติว่าเมย์อายุ16ปี ปกติตอนประถมจะไม่ค่อยไปโรงเรียนอยู่แล้วค่ะโดนเพื่อนแกล้งโดนเพื่อนบูลลี่จนไม่อยากไปโรงเรียนจนเวลาเรียนเกือบไม่พอ และได้สอบเข้าม.1 ตั้งใจจะเข้าอีกโรงเรียนนึงค่ะแต่ว่าดันมาสอบติดอีกโรงเรียนนึงโรงเรียนที่สอบติดจะเปิดสอบเร็วกว่าโรงเรียนอื่นและมอบตัวเร็วกว่าโรงเรียนที่อยากเข้าค่ะแล้วหนูกลัวว่าถ้าเกิดว่าสละสิทธิ์จากโรงเรียนนี้แล้วโรงเรียนนั้นสอบเป็นโรงเรียนแทบจะสุดท้ายคือช่วงเดือนเมษายนเลยค่ะถ้าสละสิทธิ์จากโรงเรียนนี้กลัวจะไม่ติดโรงเรียนนานแล้วจะไม่มีที่เรียนค่ะหนูเลยได้เข้าโรงเรียนที่ตัวเองไม่ค่อยอยากจะเข้าตั้งแต่แรกแต่แม่ดีใจมากเลยที่หนูสอบติดโรงเรียนนี้เพราะเป็นโรงเรียนดังระดับจังหวัดเป็นโรงเรียนของพระเทพ แล้วสอบเข้าง่ายมากๆหนูทำข้อสอบไม่ได้เลยแต่ก็ติดตัวสำรองและได้เข้าเรียนชีวิตไม่มีอะไรให้เครียดเลยค่ะตอนนั้น แล้วโรงเรียนนี้การสอนก็ค่อนข้างดีค่ะแต่ปล่อยเด็กไปหน่อยไม่ค่อยเคร่งอะไรมากนักเป็นโรงเรียนนึงที่คิดว่าสบายมากเลยค่ะไม่ต้องคอยมาเครียดอะไรกลายเป็นเด็กเกเรคนนึงหาเรื่องคนอื่นเรื้อนไปทั่วแต่ก็ไม่เคยมีเรื่องตบตีพักการเรียนต้องให้แม่มาเครียดเลยค่ะ จากตอนประถมที่ไม่เคยเป็นเด็กสู้คนพอขึ้นมัธยมมากับเปลี่ยนกลายเป็นคนละคนเลยค่ะตอนนี้555555 แล้วด้วยความที่อาจารย์ปล่อยจะไม่เรียนก็ได้ไปอยู่ในห้องต้องเงียบๆจะมีทั้งอาจารย์และติวเตอร์ที่เข้มและไม่เข้มค่ะแล้วด้วยความที่หนูไม่ได้สนใจเรียนไม่ได้ตั้งใจเรียนแบบอย่างที่เป็นทำให้หนูทำข้อสอบไม่ได้เคยตั้งใจเรียนตอนม. 3 เทอม 1 ค่ะจากคนที่ไม่ส่งงานโดดเรียนตลอด ตอนนั้นเปิดเทอมมาม 3 มีอาจารย์ประจำชั้นที่เข้มขึ้นค่ะเขาค่อนข้างดุแล้วเช็คเด็กตลอดไม่มีโอกาสได้ทำผิดเลยค่ะเลยหันมาตั้งใจเรียนดูบ้างไม่โดดเรียนเข้าทุกคาบจากวิชาที่โดดตลอดแล้วไม่เคยส่งงานก็หันมาส่งงานและสอบตัวต่อตัวได้ ถึงตอนนี้ทุกคนคงคิดว่าคงกลับตัวกลายเป็นเด็กดีเพื่อนๆน้องๆหรือพี่ๆก็คงคิดว่าคงกลับตัวการมาเป็นเด็กเรียนอยู่ดี แต่ไม่ใช่เลยค่ะ เกรดเทอมนั้นที่ตั้งใจทำมากๆพอตอนเกรดออกมันไม่ใช่แบบที่คิดเลยค่ะเกรดที่คิดไว้ในหัวก็คือ 3.60 ขึ้นไป เพราะตั้งใจทำมากๆงานไม่มีค้างสักวิชาpresent ตลอด แต่เกรดเทอมนั้นไม่ได้เป็นแบบที่คาดหวังเลยค่ะเกรดตอนนั้นได้ 3.40 กว่าๆ มันเป็นเกรดที่ค่อนข้างน้อยสำหรับโรงเรียนที่ปล่อยเกรดมันไม่โอเคมากๆเรารู้สึกผิดหวังมากที่ได้เกรดน้อยทั้งๆที่เราส่งงานครบทั้งๆที่เราตั้งใจเรียนมากตอนนั้นเรารู้สึกโลกทั้งใบดิ่งลงมา พอได้มอ 3 เทอม 2 เราก็ไม่ตั้งใจเรียนเลยค่ะไม่ส่งงานกลับมาเป็นเหมือนเดิมโดดเรียนไม่สนว่าอาจารย์ประจำชั้นจะดุแค่ไหนนั่งเล่นตลอดไม่ก็นอน เพราะคิดแค่ว่าไหนๆก็จะจบแล้วงานที่เคย present ก็ไม่พรีเซ็นแล้วค่ะ ม. 3 เทอม 2 ค้างงานไว้เยอะมากๆไม่ส่งงานใครเลยสักคน

จนได้มาถึงวันที่เปลี่ยนชีวิตสุดๆฐานะทางบ้านไม่ได้ดีพ่อแม่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันไม่ได้ไปเรียนพิเศษเหมือนคนอื่นและทำข้อสอบเข้าม 4 ไม่ได้ ข้อสอบที่ออกครูสอนมาหมดเลยค่ะแต่ไม่ได้ฟังไม่ได้ตั้งใจเรียนตอนนั้นรู้สึกเสียดายมากๆถ้าย้อนกลับไปได้จะตั้งใจมากกว่านี้แต่ตอนนั้นทำได้แค่ผิดหวังทำอะไรไม่ได้รู้แค่ว่าต้องติวเองต้องสอบเข้าต้องมีที่เรียนให้ได้ ตอนนั้นลองไปสอบรอบโครงการโรงเรียนที่อยากเข้าค่ะแล้วสอบไม่ติดแต่เพื่อนติดตัวสำรองกันเราก็เอาแต่โทษตัวเองว่าทำไมถึงไม่ติดตัวสำรองยังไม่ติดเลยแม่เราอยากให้ไปสอบโรงเรียนหนึ่งมากเขาอยากให้เข้าโรงเรียนนั้นเป็นโรงเรียนระดับจังหวัดเหมือนกันค่ะแต่ด้วยความที่เรารู้ความสามารถตัวเองเราเลือกที่จะคุยกับเขาตรงๆว่ายังไงเราก็ทำไม่ได้เรารู้ตัวเองดี แม่ก็บอกนะคะว่าทำได้ลองทำดูก่อนแต่เชื่อเถอะค่ะไม่มีใครรู้ดีไปกว่าตัวเราเองว่าเราทำได้หรือไม่ได้เราตัดสินใจบอกเขาไปตรงๆว่าเราอยากเข้าโรงเรียนนี้เพราะเราคิดว่าเราสอบเข้าโรงเรียนนั้นไม่ได้แน่ๆเราร้องไห้เพราะเครียดที่สอบไม่ติดแม้แต่ตัวสำรองรอบโครงการ แม่ก็ใจอ่อนยอมให้ไปสอบโรงเรียนที่เราอยากสอบรอบธรรมดายอมรับเลยค่ะว่าตอนที่สอบรอบโครงการเราไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลยไม่ได้แม้แต่อ่านหนังสือแต่รอบธรรมดาเราเตรียมตัวก่อนสอบเราอ่านหนังสือเราติวเท่าที่เราจะทำได้แต่ก็ทำตัวสบายๆเหมือนกันค่ะเน้นไปทางวิชาที่เราถนัดมากกว่าเราไม่ได้ถนัดวิชาหลักๆหรอกค่ะเราถนัดวิชาภาษาไทยกับสังคมเราเลยคิดว่าจะทำวิชานั้นให้ได้คะแนนเยอะๆเราเลยติวไทยกับสังคมเยอะเราติวก่อนสอบ 1 สัปดาห์ ซึ่งมันน้อยมากๆเราเครียดมากกลัวว่าจะทำไม่ได้ที่ผ่านมาเราร้องไห้ตอนที่คิดเรื่องสอบยอมรับว่าเครียดที่สุดเลยค่ะไม่เคยมีเหตุการณ์ไหนที่ทำให้เครียดเท่าเหตุการณ์นี้แล้วรู้สึกเสียดายมากที่ข้อสอบที่ออกตรงกับที่อาจารย์สอนทั้งหมดแต่เราไม่ได้สนใจเลยเราผิดหวังกับตัวเองที่สุดในโลกเรารู้สึกว่าทำไมเราถึงไม่ยอมเรียนให้ดีๆมัวแต่นั่งเล่นนั่งทำอะไรไม่รู้ถ้าย้อนเวลาไปได้เราก็คงตั้งใจเรียนมากกว่านี้ฝึกทำโจทย์ให้มากกว่านี้
พอถึงวันสอบรอบปกติเราได้อยู่คนละห้องกับเพื่อนค่ะแล้วเราก็ไปไหว้ศาลของโรงเรียน แล้วก็ไปไหว้พระของโรงเรียน แล้วก็ได้ไปสอบเราทำข้อสอบไม่ค่อยได้แต่ก็พยายามทำให้ถึงที่สุดค่ะแล้วเราก็เครียดมากระหว่างรอประกาศผลเตรียมตัวจะร้องไห้ตลอดไม่รู้ว่าจะทำอะไรดีให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นถ้าเกิดว่าไม่ติดจะทำยังไงเครียดไปหมดทุกอย่างเลยค่ะแล้วสรุปก็คือก่อนวันประกาศผลเรานอนไม่หลับเครียดมากและเราก็สะดุ้งตื่นมาตอน 6 โมง 24 ค่ะจำได้เลย

เราเลื่อนดูชื่อเราเห็นชื่อเพื่อนที่ไปกับเราทุกคนค่ะแต่ไม่เห็นชื่อเราในรอบโครงการที่เราสมัครไปเลย ตอนนั้นเหมือนโลกทั้งใบแตกน้ำตาไหลลงแก้มเลยค่ะรีบวิ่งไปหาแม่บอกแม่ว่าสอบไม่ติดแม่เหมือนแตกสลายเหมือนกันค่ะเขาคิดว่าเราเรียนเก่งมาตลอดทั้งๆที่เราก็บอกว่าอย่าคาดหวังผู้ใหญ่เป็นแบบนี้ทุกคนจริงๆค่ะ555555 เรานั่งร้องไห้ก่อนที่เราจะเข้าห้องมาร้องไห้คนเดียว แต่ตอนที่เราเข้ามาเราอยากว่างี้ดีกว่าค่ะ55555 เราเลื่อนดูชื่อคนที่สอบติดโครงการอื่นๆด้วยแล้วก็ใช่ค่ะเราเจอชื่อเราอยู่ในโครงการอื่นเราน่าจะสมัครผิดตั้งแต่แรกค่ะเลยได้สอบคนละห้องกับเพื่อนตั้งแต่แรกแต่ตอนนั้นเรารีบวิ่งไปหาแม่ตอนที่รู้ว่าเราสมัครผิดแต่เราสอบติดเราร้องไห้ด้วยความดีใจเราไม่เคยรู้สึกดีใจขนาดนี้แล้วเราก็ไม่เคยรู้สึกเครียดขนาดนี้มาก่อนเหมือนทุกอย่างมันได้จบลงแล้วมันไม่ต้องมาคอยเครียดอะไรแล้วหลังจากนั้นก็ไม่ต้องเครียดอะไรแล้วค่ะเหมือนอะไรที่คอยแบกไว้ก็เหมือนยกภูเขาออกจากอกไม่เคยรู้สึกดีขนาดนั้นอยากขอบคุณตัวเองจริงๆที่รู้ว่าทำไม่ได้แต่ก็ยังสู้55555 นี่คือประสบการณ์ชีวิตที่เราจะจำไปตลอดเลยค่ะว่าการสอบเข้าม 4 ไม่ได้ง่ายเหมือนตอนสอบเข้าม 1 เลย แตกต่างกันมากๆหลังจากนี้เราก็ขอให้ตัวเองมีความสุขกับสิ่งที่เลือกค่ะ

ถ้ามีคนอ่านถึงตรงนี้แล้วต้องขอบคุณมากๆนะคะที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของเรา ขออวยพรน้องๆพี่กำลังจะเข้าม 4หรือน้องๆที่เพิ่งสอบเข้าม 1อย่าคิดว่ามันเร็วเกินไปที่จะตัดสินใจเพราะว่าเราควรตัดสินใจตั้งแต่แรกแล้วค่ะว่าจะต่อม 4 ที่ไหนหรืออนาคตเราจะทำอะไรขอให้น้องๆทุกคนผ่านมันไปให้ได้นะคะส่วนพี่จะจำบทเรียนครั้งนี้ไว้ให้ขึ้นใจเลยค่ะน้องๆที่ไม่ได้ตั้งใจเรียนแบบที่หวังไว้ตอนนี้ก็ยังทันนะคะทำเพื่อตัวเองนะคะ

ประสบการณ์ครั้งนี้ทำให้เราโตขึ้นมาอีก 1 ระดับจริงๆมันไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆสำหรับคนที่ฐานะบ้านไม่ได้ดีแบบเราเลยค่ะต้องอาศัยความคิดรอบคอบล้วนๆ สังคมมันต่างกันจริงๆค่ะอย่าหาว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะคะถ้าเจอกับตัวเองจะจุกมากๆเลยค่ะคนที่มีเงินสามารถเข้าเรียนแบบสบายๆไม่ต้องมาเครียดมีเงินทำอะไรได้หลายอย่างจริงๆค่ะ ทำให้เราได้รู้สังคมร้ายๆได้เยอะขึ้นและปรับตัวให้เข้ากับสังคมค่ะ

สุดท้ายแล้วจริงๆค่ะ ข้อคิดของวันนี้คือ ตั้งใจเรียนตอนที่มันยังทันนะคะเพราะตอนที่จะสอบเข้าม. 4 บอกเลยว่าเสียดายมากๆความรู้ที่อาจารย์ให้มาเราไม่ได้เอาติดตัวมาเลยสักนิดวางแผนชีวิตดีๆนะคะทั้งน้องๆพี่ๆหรือผู้ใหญ่ที่เข้ามาอ่านค่ะขอบคุณจากใจจริงเลยค่ะที่อ่านมาถึงตรงนี้เพราะพิมพ์ไปเยอะมากขอให้ทุกคนมีความสุขนะคะ