ผมเป็นสาวหล่อครับอายุยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยครับ อายุ13-14 ม.1จะขึ้นม.2 ความรักเด็กวัยรุ่นอะครับผู้ใหญ่เขามองกันแบบนี้ คือมีพี่ ม.3 ในโรงเรียน เขามาจีบผมตอนนั้นผมพึ่งเลิกกับแฟนเก่าได้ไม่กี่อาทิตย์แต่ผมก็ทำใจได้แล้วแค่ไม่แน่ใจเฉยๆว่าจะรักใครได้อีกมั้ย พี่เขาก็มาจีบผมแรกๆผมก็คุย แต่มันมีช่วงนึงผมเทเขาแล้วผมก็กลับไปคุยด้วยความรู้สึกผิดมากๆเลย ผมเลยกลับไปคุยเพราะผมไม่อยากให้เขาต้องมาเสียใจเพราะผมอีกผมเลือกที่จะพัฒนาตัวเองตั้งแต่ตอนนั้นแล้วเราก็คบกัน ผมไม่เคยมีความรักแบบนี้มาก่อนอะครับแบบ ประมาณว่า ไปไหนด้วยกันอะครับ ผมก็เงอะๆงะๆ แต่ผมก็ผ่านมันมาได้พี่เขาชวนผมไปเดินตลาดผมก็ไปโครตเป็นตัวเองสุดๆ ผมโครตกวนตีนพี่เขาเลยครับตอนนั้น555 พี่เขาเป็นคนชอบคิดมากขี้สงสัยขี้น้อยใจอะครับ เพื่อนผมก็บอกจะคบกับคนนี้คิดดีแล้วหรอพี่เขางี่เง่านะ ผมก็ไม่สนใจอะครับ พอคบๆกันไปได้ซักพักพี่เขาก็คิดมากเรื่องแฟนเก่าผมผมก็อธิบายไปเราก็ดีกัน ซักพักเขาก็คิดมากเรื่องที่ผมจะทิ้งเขา แต่ผมก็คิดอยู่ว่าเฮ้ยเรายังไม่ชัดเจนอะไรรึเปล่า ผมก็แก้ใขอะครับอวดเขามากขึ้นกว่าเดิม แล้วที่นี้พี่เขาไม่ชอบให้ติดแต่เพื่อนอะครับ อ่ะผมก็ออกห่างให้ ทั้งหมดนี้ผมทำเขาคิดมากอะครับ จนผมกลัวว่าวันนึงเขาจะทิ้งผมไป แล้วมันมีครั้งนึงผมเอาของไปให้เขาที่บ้านผมก็ได้คุยกับพ่อแม่เขา ผมก็คุยกันถูกคอมาก ผมก็เกร็งๆหน่อยเพราะนี่ครั้งแรกของผม เขาเคยบอกไว้กับผมว่าไม่ชอบที่ผมไปยุ่งกับเพื่อนผู้หญิงคนนี้นะ ผมก็สัญญากับเขาว่าจะไม่ยุ่งจะไม่ทำอะไรที่มันเกินเลยที่ทำให้พี่เขาคิดมาก ผมก็ตีตัวออกห่างจากเพื่อนผู้หญิงคนนี้ แล้วมันมีครั้งนึงใกล้จะปิดเทอมแล้วนั่งปั่นงานกันอยู่ใต้ดึกแล้วผมก็นั่งทำวิชาศิลปะอยู่ แล้วเพื่อนผู้หญิงคนนี้เนี่ย ก็นอนอยู่แบ้วตื่นขึ้นมาบอกกับผมว่าเออกูขอนอนขาหน่อยนอนกระเป๋าแล้วปวดหัว ผมก็บอกไปกับมันว่าเออ ไปนอนขาเพื่อนอีกคนไป กูทำงานอยู่ แล้วที่นี้มันก็มานอนขาอีกข้างของผมผมก็งง แล้วแฟนผมก็เดินมาเห็นพอดีแล้วเขาก็เข้าใจผิด ตอนนั้นผมโครตผิดหวังในตัวเองเลยที่ทำตามที่สัญญาไว้ไม่ได้ แต่เพื่อนผู้หญิงคนนั้นอะ บอกว่าเออกูได้ยินผิดเป็นให้ไปนอนขาอีกข้าง เพราะผมทำงานอยู่ เพื่อนผมก็บอกกว่าผมไม่ผิดเพื่อนผู้หญิงอะผิดที่มานอนขาผม ผมก็ว่าผมผิด ผมควรพูดให้ชัดเจนกว่านี้ และผมก็ดีกับแฟน วันเกิดแฟนผมผมก็ไปนอนค้างบ้านเขา โดนพอเขามอมเหล้าอายมากครับตอนนั้น5555 ทุกอย่างก็ดีมาตลอดบ้างครั้งเขาก็นอยผมผมก็เขาใจว่าผมคงใส่ใจไม่พอ คิดว่าผมไม่ดีพอเลยต้องพัฒนาตัวเองขึ้นเลยๆให้ดีกว่าเดิม ผมก็ทำพังแทบจะทุกรอบ ผมก็พยามปรับปรุงตัวมาตลอแเพื่อแฟนผม เวลาทะเลาะกันผมก็จะหาว่าผมเป็นคนผิดตลอดเป็นเพราะผมคนเดียวที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ ลดค่าตัวเอง คิดมากว่าเขาจะไม่โอเค แคร์เขามากๆเลยครับ แคร์แบบไม่เคยแคร์ใครมาก่อนตั้งแต่มีแฟนมา ก่อนที่จะถึงสงกรานต์ผมก็ทำเขาคิดมาอีกแล้วซึ่งมันจะได้เจอกันอยู่แล้วแต่เขาบอกจะมาที่บ้าน เขาเปลี่ยนไปตั้งแต่ตอนนี้เราคุยกันน้อยลง เขาดูไม่ค่อยอยากจะคุยกับผมซักเท่าไหร่ ไม่เหมือนแต่ก่อน ผมก็คิดว่าคงเป็นผมเองแหละที่มำเขาเสียใจอีกแล้วที่ทำเขาผิดหวังอีกแล้ว ผมก็คิดพอถึงสงกรานต์ผมก็ไปค้างบ้านแฟนเกือบจะ 2อาทิตย์ แล้วผมก็กลับไปนอนบ้านคืนนึง แล้วเขาก็ทักมาถามคุยกันปกติเหมือนที่คุยกันแต่ก่อน ผมก็งงๆ ว่ายังไงกันแน่แล้วพอผมไปนอนบ้านเขาต่อ ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วพอผมกลับบ้ามาเขาก็คุยกับผมน้อยลงตอบผมช้า ดูไม่ค่อยอยากคุยผมเลยคิดมากอีกแล้ว น้อยใจ แต่ผมได้รับรู้แล้วว่าที่เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะเขาแค่รักตัวเองมากขึ้น ผมก็ดีใจกับเขาที่เขารักตัวเอง แต่ผมก็สับสนว่า แล้วเขาได้รักเราน้อยลงรึเปล่าที่เราทำเขาเสียใจมาโดยตลอด ผมคิดตลอดว่าผมไม่ดีพอสำหรับเขาเลยซักนิด แต่เขายังทนอยู่กับคนแบบผม ผมสับสนว่าอยู่นี่เพราะรักหรือสงสารผมใกันแน่ ผมเข้าใจเขามาโดยตลอด เขารักตัวเองมากขึ้นแล้วเขารักผมน้อยลง หรือเขานักตัวุเองมากขึ้นแล้วก็รักผมไปพร้อมๆกัน ผมสับสนไปหมดแต่ผมก็แอบดีใจที่เขารักตังเองมากกว่าแต่ก่อนถึงเขาตะรักผมน้อยลงหรืออะไรก็ช่าง ผมยังรักเขาอยู่เหมือนเดิมตลอดอยู่ข้างพี่เขาตลอด แต่ผมสับสนว่าเขายังรักผมอยู่จริงใช่มั้ย ผมรู้ว่าผมควรถามแฟนผมแต่ผมอยากลองช่วยให้ทุกคนคิดดูครับว่า รักของผมครั้งนี้มันเป็นยังไง ผมยอมเขาทุกอย่างทุ่มเททุกอย่างรักและซื่อสัตย์กับเขามาตลดเลย แต่ไม่ใช่ว่าเขาไม่ทำเขาก็ทำบ้างไม่ทำบ้างผมก็ไม่ติดขัดอะไรซักเท่าไหร่ นี้แหละครับที่ผมอยากจะถามที่ผมอยากให้ทุกๆคนช่วยออกความคิดเห็นกันดูหน่อยว่ายังไงกันแน่ๆ ผมอาจจะยังเด็กไปเรื่องความรักแต่คนไหนที่มีประสบการณ์ก็ช่วยคอมเม้นพูดคุยได้ครับ ขอบคุณครับ🙏🏻🙏🏻🫡
ทำยังไงกับความรักที่แบบว่าผมรักเขาเหมือนแค่ข้างเดียยว