ผมต้องทำยังไงดีครับ แม่ไม่มีความรับผิดชอบ

ทุกคนคะคือเรามีเรื่องจะปรึกษาเราทะเลาะกับแฟนเพื่อน แต่ไม่รู้ว่าเลยเพราะว่าเรามีปัญหากับแฟนเราแล้วเพื่อนแฟนเรามาพูดว่าเราคำว่านี่หรอคือคำพูดของคนเรียนชั้นนี้ๆ ซึ่งเขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยขณะที่เราคุยก

ผู้หญิงมันเป็นแบบนี้ทุกคนมั้ยครับคือแบบว่าคุยกันทุกวันแต่อยู่ๆก็ไปโพสต์ในเฟสว่าอยากอยู่ด้วยตายมั่งไม่ดูสภาพตัวเองทั้งๆที่ไม่ได้ทะเลาะกันแม้แต่คำเดียวผมผิดอะไรงานก็ทำถ้าไม่อยากอยู่แล้วจะหลอกกันทำไมบอกก

แฟนเรานี่ก้เหลือเกินค่ะบางทีงงมากๆกับพฤติกรรมของเขา เช่นว่า ทะเลาะกันก้พูดปรกติ ไม่ได้ใส่อารม เพราะเขาเริ่มแรงล่ะเราก้จะไม่เถียงต่อ หาว่าเราพูดกวนตีนใส่ เช่นพูดว่า ยังไงเราก้ต้องรับผิดชอบร่วมกันยุแล้ว

เราประสบปัญหาคนในครอบครัวทะเลาะกันแบบเสียงดังตั้งแต่จำความได้จนถึงปัจจุบัน ในช่วงเด็กๆจนถึงม.6 จะเป็นพ่อแม่ทะเลาะกัน ทะเลาะเรื่องงานและเรื่องเงิน เพราะพี่สาวติดพนันและสร้างหนี้เอาไว้ (ปัจจุบันไม่แน่ใจ

ใครเคยเจอปัญหาเหมือนกันบ้างครับ เรื่องของที่ทะเลาะกับแม่ แต่ไม่ได้หนักมากเท่าไหร่ แต่เข้าใจครับว่าตัวเองต้องเจอภาระในครอบครัวทั้งๆที่ตัวเองยังอยู่ในวัยเรียน แม่ผมก็จัดการเงินไม่เป็นครับผมพยายามสอนแกแล

สวัสดีค่ะ วันนี้หนูจะมาสอบถามเรื่องๆหนึ่งค่ะ วันนี้หนูพึ่งทะเลาะกับเพื่อน คือหนูเป็นคนเปิดก่อนค่ะ เพราะว่าเพื่อนไม่ได้ทำงานช่วยแต่พูดมาก หนูเลยบอกว่าน่านำคาญ แล้วทีนี้ก็ใส่กันเลยค่ะ ไม่ได้ต่อยกันนะคะ

คือมันจะมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งที่หนูจะรู้สึกเกลียดอยู่บางครั้ง เพื่อนคนนั้นกับหนูเคยมีเรื่องทะเลาะกันมาตั้งแต่เด็กมันต้องมีสักวันที่เราจะด่ากันไม่ด่าไม่เถียงกันสักวันนี้ไม่มีเพื่อนคนนั้นชอบอวดบลูลี่แต่ที

พ่อแม่ชอบว่าชอบด่าเราว่าเป็นภาระแต่เราเป็นแค่เด็กอายุ13-14 งานบ้านเราก็ช่วยทำเท่าที่ทำได้เพราะที่โรงเรียนมาก็เหนื่อยมาก เวลาพ่อแม่อารมณ์เสียก็ชอบมาลงที่เราด่าคำแรงๆบางครั้งที่หนักมากๆก็จะชอบไล่เราไปตา

เรื่องมีอยู่ว่าวันนี้พ่อกลับบ้านมาถือกับข้าวมาให้หนูหนูก็รับแล้วพอหลังจากนั้นจะเอาไปวางแต่มีกับข้าวเถใส่ชามวางอยู่บนโต๊ะพ่อบอกให้เอาไปทิ้ง(เป็นของตอนเช้า)กับข้าวมันเยอะมากมันบังที่ๆหนูจะวางแล้วมันหกหน

เรื่องมีอยู่ว่า ทะเลาะ กับพ่อแม่ ในแต่ละครั้งไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรในแต่ละครั้งไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม เราจะเป็นคนไม่ชอบเถียงไม่อบอธิบายเพราะว่า พอเราอธิบายไปแล้วและไม่ฟังเอาแต่จับผิดและหาแต่่สิ่ง