ไม่รู้สมควรตั้งกระทู้มั๊ย พอดีนึกถึงเรื่องสมัยเด็กขึ้นมา

เรื่องราวมันก็ผ่านมานานพอสมควรแล้ว ตอนนี้เราและเพื่อนๆ ก็โตขึ้นมามากและมีความคิดอยู่ในระดับที่คิดได้มีสำนึกถึงสิ่งที่เคยกระทำลงไปกับเพื่อนผู้หญิงคนนั้นตลอดเวลาในช่วงวัยเด็ก เธอคงเหมือนตกอยู่ในนรกทั้งเ

สวัสดีค่ะ :") อยู่ๆก็นึกถึงอาหารสมัยประถมขึ้นมา จำได้ว่าแม่ครัวจะทำใส่กระทะใบบัวใหญ่ๆ ทำทีละเยอะๆ แล้วตักแบ่งเป็นหม้อๆ เวลาเสิรหก็ให้เด็กถือถาดหลุมเข้าคิวรับเป็นแถวๆ ส่วนเรื่องรสชาติ แน่นอนว่าบ

แบบเพื่อนตอนนั้นชอบบังคับเราอย่าพูดนั้นอย่าทำนี่เราอยู่เฉยก้โดนด่าเพื่อนสมัยประถมจนตอนนี้เราก้ไม่กล้าสบตาบางทีก้ทำตัวลนแต่คุยได้ปกติแต่เวลาหันไปมองก็คิดในใจว่าเพื่อนคนนั้นคิดยังไงกับเราคะแบบมองเรายังไ

คือว่าเรามีอาการแบบว่าฝังใจกับอะไรง่ายๆ เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อตอนอนุบาลเราโดนครูคนนึงทั้งว่าทั้งใช้มือเขกหัวบางทีก็บิดหู ครูคนนั้นใจร้ายมากทำให้การไปโรงเรียนคือฝันร้ายของเราไปเลย แล้วที่ว่ามีอาการแบบฝัง

ผมไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นพิมพ์ว่ายังไงดีนะครับ ถ้าผิดพลาดประการใดก็ต้องขออภัยด้วย ย้อนกลับไปเมื่อ10กว่าปีที่แล้ว ผมได้รู้จักเพื่อนคนนึงครับ เขาเป็นผู้หญิงที่ผมสนิทมากในตอนนั้น เป็นเพื่อนสมัยประถมที่ &quo

หมายถึงว่า ลักษณะหน้าโดยรวมหรือบางส่วนที่เมื่อได้พบใครที่มีลักษณะร่วมดังกล่าว คุณก็จะรู้สึกไม่ค่อยชอบขึ้นมาทันที(แม้จะเปลี่ยนได้ทีหลัง) โดยไม่ได้เกี่ยวกับนิสัย บุคคลิก หรือองค์ประกอบอื่นๆของเค้าเลย แล

เมื่อพูดถึงวันที่ 11.11 คุณนึกถึงอะไรบ้างคะ