คือเรื่องมีอยู่ว่าเราอายุ18-19เราก็มีเเฟนเป็นปกติเราอยากบอกครอบครัวอยากเเนะนำให้ครอบครัวรู้จักเเต่ครอบครัวเป็นคนไม่เปิดรับโลกสมัยใหม่ฟิวเเบบกบในกะลาต้องมีเซ็กหลังเเต่งงานเท่านั้นโอเคเราก็เข้าใจมันมาตลอดเราก็ไม่ได้ทำมันเเต่เราก็อึดอัดเหมือนโดนกักขังอยู่ตลอดยิ่งเราโตเรายิ่งไม่ชอบ ถามว่าเราฟังมั้ยเรารับฟังทุกอย่างเเต่เราชอบทำตัวเหมือนไม่ฟังเพราะเราไม่ชอบความคิดเขา เเล้วเรื่องมีอยู่ว่าเราก็มีอะไรกับเเฟนเราก็ป้องกันไม่ละเลยอะไรเเล้วครอบครัวรู้เขาก็ด่าทอเราโอเคเราก็เข้าใจว่าเราก็ผิดเเต่เเค่มีเเฟนทำไมต้องห้ามขนาดนั้นห้ามไม่ให้มีเเฟนห้ามมีเซกต้องมีหลังตั้งงานเท่านั้นเราไม่เข้าใจเราก็วัยรุ่นคนนึงที่มีความรู้สึกมีความรักเป็นเเต่ทำไมเราโดนครอบครัวทำเเบบนี้เราควรรับมือยังไงดีเราพูดก็ไม่ได้เเค่เอ่ยปากก็ผิดพ่อก็ไม่ใช่พ่อเเท้ๆเเม่ก็เป็นไม่ด้วยกันหมดเราเปิดใจกับใครไม่ได้เลยสักคนครอบครัวไม่เข้าใจเราสักคนรุมด่าเราทุกคนเราเครียดมากเราไม่มีความสุขเราจะผ่านเรื่องเเบบนี้ไปได้ยังไงมีปัญหากับครอบครัวเป็นอะไรที่บั่นทอนจิตใจเสียสุขภาพจิตสุดๆ
ครอบครัวรู้ว่าเเอบมีเซ็กซ์กับเเฟน