สวัสดีค่ะ คือเราอายุก็24เเล้ว ยังไม่เคยคบเเฟนเเล้วไปเจอกันเลยค่ะ นอกจากพวกที่เคยคบสมัยเรียนมันก็เจอกันบ้างในรั้วโรงเรียนเเต่เเค่เห็นหน้าเดินผ่านมองกันเฉยๆไม่เคยไปอยู่ใกล้หรือเเตะเนื้อตัวกันเลยค่ะ พ่อเเม่จะห้ามกับเรื่องรักไคร่ของเรามากๆ ความที่เราเป็นสาวบ้านนอกอะ เพื่ิอนๆหรือรุ่นนอกเขาจะมีลูกมีสามีกันเร็ว ปัจจุบันเพื่อ​นที่เราเรียนจบมาพร้อมกันเเต่งงานกันไปคนละ2รอบ บางคนมีลูกไปเเล้ว ตั้งเเต่18 19 เขาก้อยู่ด้วยกันเเล้ว ตอนเเรกเรามองว่า ไม่ดีเลยอะทำไมไม่รอโตค่อยทำเเบบนั้น สรุป พอเราอายุ24เรามีเเฟนมารอบนี้ กะว่าจะลองไปเจอกันดูบ้าง เฝ้าอิจฉาคู่อื่นมานานเเล้วอยากมีเเบบเขาบ้างไรงี้🤣 ฝ่ายชายอยากมาหาเราเเบบข้ามจังหวัดมาเลย เราคิดว่าเเม่คงไม่ว่าหรอกเราโตเเล้ว เเต่พอลองคุยกับเเกดูจริงๆ เเห้วค่ะ เเม่ไม่ให้เเฟนเรามาหา ให้คุยผ่านโทรศัพท์​ถึง1ปี  เบื่อมาก ไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นเเล้วยังโดนจำกัดอะไรเเบบนี้อีก รู้สึกไม่อิสระเลยค่ะ ทุกคนคิดว่าไงค่ะ เรามีความคิดที่เเย่หรือป่าว ปีเดียวเรารอได้นะ เเต่คนรอบข้างเราต่างก็เเนะนำให้เราดื้อบ้าง เพราะเชื่อฟังไปสะหมดจนไม่ได้ทำอะไรตามใจชอบเลยทั้งๆที่มันเป็นชีวิต​ของเรา เป็นสิทธิ​ของเรา บรรลุนิติภาวะเเล้วทำไมไม่ตัดสินใจเองบ้าง หนักใจมากค่ะ อยากออกไปทำงานเขาก็ไม่ให้ไปทำค่ะ ให้รอไปทำพร้อมญาติ​ไม่ให้ไปเช่าห้องทำคนเดียวกลัวเรามีเรื่องผช ให้อยู่กับญาติ​ เพราะเเม่เราอยู่ต่างประเทศ​ เริ่มเข้าใจพวกวัยรุ่นใจเเตกที่หนีตามผชไปเลย🥺