สวัสดีค่ะ เรามีปัญหาอยากระบายคือพ่อกับแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เราเด็กๆ แล้วแม่เราก็มีแฟนใหม่ตอนนี้คบกันมา4-5ปีแล้วค่ะ แรกๆอะไรก็ดูดีแม่เราดีกับเรามากๆตามใจเราทุกอย่างคอยเป็นห่วงเราตลอด แต่เมื่อปีที่แล้วแม่เรามีน้องกับแฟนใหม่ก็เริ่มเปลี่ยนไป จากที่ไปข้างนอกหรือไปเที่ยวจะชวนเราทุกครั้งแต่ตอนนี้ไม่เคยชวนเลย เรามีน้องแท้ๆนะแต่น้องเรามันเป็นคนเฟรนลี่ขี้อ้อนเลยเข้ากับครอบครัวใหม่เค้ามากกว่าต่างจากเราที่เป็นคนเก็บตัวไม่ค่อยพูดเราแอบอิจฉานะแต่เราลองทำแบบน้องแล้วไม่ได้จริงๆฝืนตัวเองมากสมเพชตัวเองที่ต้องพยายามทำตัวให้เค้ารักหลายอย่างมันเปลี่ยนจนเราตั้งตัวไม่ทัน เกริ่นก่อนว่าเราคิดว่าตัวเองเป็นซึมเศร้าเมื่อหลายเดือนที่แล้ว และเราอยากไปหาหมอมากเพราะเราอยากรีบรักษา เราพยายามพูดปัญหานี้ให้แม่ฟัง3-4ครั้ง แต่แม่ก็ยังเมินไม่สนใจทำเป็นไม่รู้เรื่องไม่รับรู้อะไร กว่าเราจะกล้าบอกแม่มันยากมากๆแต่พอเห็นโดนเมินก็อดน้อยใจไม่ได้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนมีลูกกับแฟนใหม่เค้าใส่ใจเรากว่านี้ตอนเราเป็นไข้ก็คอยถามตลอด แต่นี้ไม่เคยพูดถึงเลย แล้วพอลูกกับแฟนใหม่เค้าไอตัวร้อนนิดเดียวรีบพาไปหาหมออย่างไวแตกต่างจากเราที่แค่ถามอาการยังไม่ถาม เราเห็นแบบนั้นก็รู้สึกตัวเองเป็นส่วนเกิน จริงๆเราเคยเคลียร์ไปแล้วเรื่องเราน้อยใจที่แม่รักน้องมากกว่าแต่เค้าก็พยายามทำให้เราเป็นฝ่ายผิดและหลีกเลี่ยงไม่พูดถึงประเด็นรักลูกไม่เท่ากันมันทำให้เรารู้เลยว่าแมาเราเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ จากคนที่เคยได้รับความรักได้รับความสนใจ แต่เหมือนถูกแย่งไปเลย ชีวิตแต่ละวันเราไม่เคยมีความสุข ต้องทนอยู่บ้านที่เราเหมือนไร้ตัวตน เราไม่รู้ว่าจะทำยังไง เราพยายามปล่อยวางแล้วแต่พอเห็นเค้าคุยกันอย่างมีความสุขโดยที่ไม่มีเรามันก็อดไม่ได้
แม่รักลูกใหม่มากกว่า